Άνοιξη του 1979, Αθήνα.
Φοιτητής ων στην ΑΣΟΕΕ από το 1975, αλλά και παράλληλα εργαζόμενος από το 1975 επίσης σε μια πολυεθνική γερμανική (logistics).
Οργανωμένος στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά τότε και με βασική αναφορά στο φοιτητικό κίνημα, μια και κάθε μέρα οκτώ ώρες της ζωής μου τις περνούσα δουλεύοντας (το Σάββατο πέντε ώρες, γιατί δεν υπήρχε τότε πενθήμερο) προσπαθούσα να το αξιοποιήσω... Δουλειά μυρμηγκιού. Κάθε Σάββατο πρωί, με πέντε - έξι κομματικές εφημερίδες σε φακέλους της εταιρείας μέσα στην τσάντα, περιδιάβαινα τα γραφεία και μοίραζα... τα έγγραφα με αυστηρή υπηρεσιακή προσήλωση...
Ο κλάδος απασχολούσε περίπου 2.500 άτομα και είχε σωματείο υπό... φιλομοναρχική ηγεσία, μέλος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και υποστηρικτή των Καρακίτσων.
Λίγο νωρίτερα -στα μέσα του 1978- είχαν πιάσει δουλειά στην εταιρεία που είχε περίπου 200 υπαλλήλους ακόμα δύο φοιτητές, κνίτες, από τη Βιομηχανική (σήμερα ΠΑΠΕΙ). Και ούτε λίγο ούτε πολύ, από κοινού αποφασίσαμε να πάρουμε το σωματείο γράφοντας μεθοδικά και χωρίς πολύ θόρυβο συναδέλφους, όπερ και εγένετο. Στην επόμενη συνέλευση ήρθαν κι άλλοι, πήραμε την πλειοψηφία και αποφασίστηκε κήρυξη 24ωρης απεργίας.
Η απεργία είχε συγκλονιστική συμμετοχή. Σχεδόν 100%! Προκηρύχθηκαν κατευθείαν εκλογές στο σωματείο που μέσα σε έναν μήνα είχε αποκτήσει πάνω από 1.000 μέλη. Δύο ψηφοδέλτια σχηματίστηκαν. Αυτών που είχαν οργανώσει την απεργία (μεταξύ αυτών και η 23χρονη αφεντιά μου...) και το εργοδοτικό.
Μόλις κατατέθηκε το ψηφοδέλτιο την επόμενη ημέρα, όσοι ήμασταν σ’ αυτό από την εταιρεία που εργαζόμουν απολυθήκαμε όλοι «λόγω περικοπών κόστους»....
Το 1982 ψηφίστηκε ο Ν. 1264. Αν ίσχυε το 1979, δεν θα είχαμε απολυθεί.
Τώρα ο Χατζηδάκης τον καταργεί.
Καταλάβατε γιατί σήμερα πρέπει να απεργήσουμε όλοι;
