Είναι γνωστό ότι οι κοινωνικές ευαισθησίες του κ. Χατζηδάκη είναι υπό το μηδέν. Και προφανώς δεν τον εντυπωσίασε καθόλου το γεγονός ότι το 72% των μισθωτών, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα για το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, θέλει να πληρώνεται τις υπερωρίες και διαφωνεί με το σύστημα Χατζηδάκη «δεκάωρο - ελιές - απλήρωτες υπερωρίες».
Η συνέχεια θα έχει σίγουρα πολύ ενδιαφέρον!
Πέρα από την κοινωνική αποδοκιμασία, και η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων είναι καταθλιπτική για τη Νέα Δημοκρατία. Η επιμονή Μητσοτάκη και η επίθεση της Ν.Δ. κατά των συνδικαλιστικών οργανώσεων -τις οποίες ουσιαστικά καταργεί από τη στιγμή που υποκαθίστανται οι συλλογικές από τις ατομικές συμβάσεις- έχει προκαλέσει ιδιαίτερη κινητικότητα και σε πολιτικοσυνδικαλιστικό επίπεδο. Η ευκαιρία να ξεπεραστούν ιδεοληπτικές εμμονές είναι πρωτοφανής.
Αυτή τη στιγμή, από μεγάλο τμήμα της ΔΑΚΕ μέχρι και την Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της υπάρχει θέση συνολικής σχεδόν απόρριψης του Χατζηδάκειου ανοσιουργήματος. Σε πολιτικό επίπεδο -πλην Ν.Δ.-, οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάμεις τάσσονται κατά.
Το ερώτημα επί της ουσίας είναι το εξής:
Θα υπάρξει κάθετη σύγκρουση μέχρι τέλους ή θα ριχτούν μερικές ντουφεκιές για την τιμή των όπλων μέχρι την ψήφισή του σχετικού νομοσχεδίου; Άντε και καμιά μεγάλη συγκέντρωση, την ημέρα της ψηφοφορίας...
Τα νέα εργασιακά πεδία έχουν δημιουργήσει μια νέα γενιά εργαζομένων, με άλλη «συνδικαλιστική περπατησιά» από αυτήν των «κυρίων με τις θωρακισμένες λιμουζίνες και τα πούρα». Και ακριβώς σε αυτά τα νέα πεδία η μάχη θα είναι σκληρή. Και ίσως αποτελέσει το εύφορο έδαφος για τη δημιουργία μιας νέας εργατικής ηγεσίας αλλά και -ποιος ξέρει;- πολιτικών ωσμώσεων που θα καθορίσουν πολλά την επόμενη ημέρα...
