Η «χοντρή» και μαζική καζούρα - αποδοκιμασία στο Twitter στο 90% των σχολίων κάτω από την προχθεσινή ανάρτηση «για την Πρωτομαγιά» του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κατέγραψε σε σημαντικό βαθμό το πώς «αισθάνεται» μέγα τμήμα της κοινωνίας για τα όσα περί κατάργησης του οκταώρου, υπερωριών και λοιπών τερατουργημάτων περιέχονται στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τις εργασιακές σχέσεις.
Η ταύτιση Μητσοτάκη - Χατζηδάκη με τις μεγάλες εργοδοτικές οργανώσεις και η απόπειρα θεσμοθέτησης της εργασιακής βαρβαρότητας έρχονται όμως σε ευθεία αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν πλέον σε χώρες αναφοράς για τον Μητσοτάκη και τους λοιπούς νεοφιλελεύθερους.
«Οι σημερινές ΗΠΑ είναι έργο της μεσαίας και της εργατικής τάξης» διακήρυξε ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπάιντεν στην ομιλία του για τις πρώτες εκατό ημέρες της διακυβέρνησής του. Και ανακοίνωσε αυξήσεις μισθών για πολύ μεγάλο τμήμα των μισθωτών, με παράλληλη σημαντική αύξηση της φορολογίας των πλουσίων, αλλά και ένα τεράστιο πρόγραμμα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής.
Όχι! Ο Μπάιντεν δεν είναι σοσιαλιστής, παρά το γεγονός ότι η ριζοσπαστική Αριστερά του Μπέρνι Σάντερς επηρεάζει τουλάχιστον το ένα τρίτο των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος.
Την ίδια στιγμή στο χθεσινό φύλλο (4.5) των Financial Times παρουσιαζόταν μελέτη σύμφωνα με την οποία στις μεγαλύτερες χώρες της Δύσης, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, περισσότερο από το 50% του πληθυσμού (στη Γαλλία το ποσοστό φτάνει άνω του 70%) θεωρεί ότι η μετά Covid-19 οικονομία πρέπει να είναι οικονομία ενίσχυσης της παρέμβασης του κρατικού - δημόσιου τομέα. «Η εποχή Θάτσερ και Ρέιγκαν έχει παρέλθει» σημείωνε ο Βρετανός σχολιαστής.
Εδώ όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να θεμελιώσει το «success story» της σε αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις και μάλιστα επί ζημία του Δημοσίου, στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, σε μεταφορά βασικών κρατικών δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό τομέα (outsourcing). Δηλαδή με συνταγές Θάτσερ ηλικίας μισού αιώνα!
