Η χθεσινή δημοσιοποίηση της παρέμβασης Τσακλόγλου στο ασφαλιστικό -μια ωμή παρέμβαση υπέρ των ασφαλιστικών εταιρειών και των κερδοσκοπικών funds, ανάλογη των παρεμβάσεων που έγιναν τη δεκαετία του ’70 στις χώρες της Λατινικής Αμερικής- σηματοδοτεί ότι ήδη ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση.
Κατά το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης άφησε να διαρρεύσει η δυσαρέσκειά του για τον υπουργό Εργασίας επικαλούμενος τα παράπονα που δέχονται οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για τις απλήρωτες συντάξεις σε εκατοντάδες χιλιάδες δικαιούχους. Γεγονός που αποδίδεται -και σωστά- στην αρρυθμία του ΕΦΚΑ και την προχειρότητα του Βρούτση, ο οποίος -σε γνώση του Μητσοτάκη- παραμυθιάζει τον κόσμο για «ψηφιακές» συντάξεις σε ένα λεπτό. Αποτέλεσμα, να εκκρεμούν μέσα σε ενάμιση χρόνο νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης κοντά στις 400.000 συντάξεις.
Η δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού για τις καθυστερούμενες συντάξεις είναι εντελώς fake, για τον υπουργό του όμως πραγματική. Όχι γιατί καθυστερεί τις συντάξεις, αλλά γιατί δεν συμφωνεί και σε έναν βαθμό αντιστέκεται στην ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, που είναι το σχέδιο και το όραμα του Μητσοτάκη. Και μετά τον Μηταράκη που δεν τα κατάφερε, το σχέδιο προχωρά τώρα με τον Πάνο Τσακλόγλου. Καθηγητής πανεπιστημίου, στέλεχος της Κεντροαριστεράς, ένας υπεράνω υποψίας ακραίος νεοφιλελεύθερος.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Γ. Βρούτσης θα δεν καμφθεί εύκολα, έχει άκρες (τον είχε θαυμάσει για την κυνικότητά του στις περικοπές κοτζάμ Στουρνάρας…) στον κομματικό μηχανισμό, είναι συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ με ρίζες στη σαμαρική και την καραμανλική πτέρυγα.
Στη σύγκρουση που μαίνεται εντός της κυβέρνησης και για το ασφαλιστικό πρέπει να διακρίνει κανείς τι μπορεί να αξιοποιηθεί για το καλό της κοινωνίας, για να γλιτώσουν έστω και κάτι ελάχιστο οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι.
Στην αντιπαράθεση με τους παλαιοδεξιούς της οπισθοδρόμησης και του πελατειακού κράτους από τη μια μεριά και τα «πουλέν» του δήθεν εκσυγχρονισμού, του αμοραλισμού, της εκσυγχρονιστικής αγυρτείας του πάλαι ποτέ σημιτικού ΠΑΣΟΚ, τη γνήσια εκδοχή του ακροδεξιού και ακραίου νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκει την πλήρη αιχμαλωσία της κοινωνίας από την αγορά, δυστυχώς πρέπει να πάρουμε θέση.
Παρακαλώ, μην ερεθίζεστε, αλλά είμαστε με τον Βρούτση!
