Συγκλονίζουν με τις μαρτυρίες τους άνθρωποι που έπεσαν θύματα υπέρμετρης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη για τον έναν χρόνο από το έγκλημα στα Τέμπη. Στο περιθώριο συνέντευξης Τύπου που διοργάνωσε το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, μία διαδηλώτρια που χτυπήθηκε από ευθεία βολή βομβίδας κρότου-λάμψης από άνδρα διμοιρίας των ΜΑΤ έξω από τον ΟΣΕ και δύο φοιτητές που συνελήφθησαν με βίαιο τρόπο στην περιοχή της Καμάρας περιέγραψαν τα όσα έζησαν εκείνη την ημέρα (28/2).
«Είδα άντρα της διμοιρίας των ΜΑΤ να με σημαδεύει. Δεν σκέφτηκα ότι θα με χτυπήσει. Γυρνώντας να περάσω προς την απέναντι πλευρά της Μοναστηρίου, χτυπήθηκα. Έβγαιναν καπνοί από το πίσω μέρος του σώματός μου. Παντελόνι δεν υπήρχε. Αιμορραγούσα. Ο κόσμος ούρλιαζε προς τις αστυνομικές δυνάμεις να σταματήσουν και εκείνες απαντούσαν με δακρυγόνα και κρότου-λάμψης. Στη συνέχεια πήγα στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Έπρεπε να περιμένω 7 ώρες για να μου κάνουν ράμματα σε κοινή θέα. Ήρθαν από την Ασφάλεια αρχικά δύο άτομα και στη συνέχεια άλλα δύο για να μου πάρουν κατάθεση. Όλα αυτά ενώ δεν με είχαν ράψει» σημείωσε η Μαρία Στεργιάδου, δημόσια υπάλληλος και στέλεχος του ΜέΡΑ25.
Την άδικη σύλληψή τους κατήγγειλαν δύο φοιτητές
«Ξυλοκοπήθηκα άδικα και απρόκλητα. Φοβηθήκαμε κατά τη διάρκεια της έντασης και αποφασίσαμε να πάμε προς Καμάρα με τα αδέλφια μου, εκεί όπου ήταν παρκαρισμένη η μηχανή του αδελφού μου. Αφήσαμε την αδελφή μου στη σχολή της στο Θεατρικών Σπουδών και συνεχίσαμε προς Καμάρα. Τότε, άνδρας από το μπλοκ της αστυνομίας και το τμήμα συλλήψεων αυτοβούλως και αναίτια αποσπάστηκε από αυτό, με χτύπησε και με έριξε στο έδαφος. Με χτύπησε με το κράνος στο κεφάλι και μετά χτύπησε το κεφάλι μου στην άσφαλτο. Ο κόσμος φώναζε προς τους αστυνομικούς. Εγώ δεν αντιστάθηκα στιγμή. Όσο με πήγαιναν προς το περιπολικό, ο αδελφός μου από κοντινή απόσταση ακολουθούσε γιατί ήθελε απλώς να δει τι άλλο θα συμβεί και τότε τον έδεσαν και αυτόν με tie wrap» ανέφερε ο Πάνος, φοιτητής, εκ των συλληφθέντων εκείνης της ημέρας.
Από την πλευρά του ο Παναγιώτης, φοιτητής που επίσης συνελήφθη εκείνη την ημέρα, ανέφερε: «Απλά περπατούσα, μακριά από το όλο σκηνικό. Είχα μαζί μου σε δύο τσάντες τα μουσικά μου όργανα γιατί την προηγούμενη μέρα είχα live. Δεν έκανα ποτέ κάποια κίνηση. Άκουσα από έναν άνδρα των ΜΑΤ μια φράση που με έκανε να ανατριχιάσω. “Και 100 ακόμα ανθρώπους αν μπορούσα να σκοτώσω στο τρένο στα Τέμπη, θα το έκανα!”. Μου το είπε κοιτώντας με. Του απάντησα “Τον γιο σου θα τον σκότωνες;”. Με χτύπησε με την ασπίδα του. Πήγα να πάρω την τσάντα με τα μουσικά όργανα, αυτά είναι όλη μου η ζωή. Δέχτηκα μικροχτυπήματα και αρκετή πίεση κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Ο κόσμος φώναζε προς τους αστυνομικούς. Δεν αντιστάθηκα. Τον αστυνομικό που είπε αυτή τη φράση τον είδα ως μάρτυρα στο δικαστήριο στη δεύτερη μέρα της δίκης».
«Οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η αστυνομία εδώ και χρόνια είναι δολοφονικές, συνιστούν απειλή για κάθε πολίτη και την ίδια την κοινωνία. Είναι θέμα τύχης σε πόσους ανθρώπους θα προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στην υγεία, ακόμα και απώλεια ζωής, όπως έχει συμβεί σε άλλες περιπτώσεις» επισήμαναν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου εκπρόσωποι του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, προσθέτοντας πως «το όργιο της αστυνομικής ασυδοσίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο και πρέπει να σταματήσει!».
