650 χιλιόμετρα. Τόσα χρειάστηκε να διανύσουν οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας (ΒΦΛ) ώστε να καταφέρουν να ακουστεί η φωνή τους. Ώστε να γίνουν ορατοί στον υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη, που ξέχασε την ύπαρξη της πολύπαθης μονάδας μετά την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας και κάνει πως δεν βλέπει όσα διαδραματίζονται σε βάρος δεκάδων εργατών, απόρροια των μεθοδεύσεων του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Θα ήταν παράξενο, βέβαια, να συνέβαινε και το αντίθετο. Ένας υπουργός που οραματίζεται να γίνονται οι πληρωμές με ρεπό είναι μάλλον ανέφικτο να μπει στη θέση εργαζομένων που μένουν απλήρωτοι. Επτά μηνιάτικα οφείλονται στους ανθρώπους των λιπασμάτων, ωστόσο για τον Κ. Χατζηδάκη το σημαντικό ήταν -κι ενώ είναι γνωστά πόσα ακόμη παραδείγματα πολύμηνης απληρωσιάς στους χώρους εργασίας- να βρεθεί μέσω του νέου νομοσχεδίου ακόμα ένας τρόπος για να μην καταβάλλονται χρήματα.
Μαρτύριο εξαετίας
Βλέποντας τους εργαζόμενους της ΒΦΛ να έχουν στήσει σκηνές την περασμένη Τετάρτη έξω από το υπουργείο Εργασίας, αρκετοί θεώρησαν ότι η οδύσσειά τους βρισκόταν μόλις στην αρχή της. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι έχουν μπει στον μαραθώνιο υπεράσπισης των εργασιακών τους δικαιωμάτων από το 2016.
Είναι το σημείο που η εργοδοσία επιχειρεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις της και επιδιώκει την αντικατάσταση των παλιότερων εργαζομένων που απασχολούνται με συλλογικές συμβάσεις εργασίας από άλλους, που θα απασχολούνται με πολύ πιο ελαστικούς όρους και στόχο να μην αποκτήσουν ποτέ εργασιακά δικαιώματα, υπογράφοντας συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Για την υλοποίηση του σχεδίου χρειάστηκε να μετατραπεί η μητρική εταιρεία σε εταιρεία - κουφάρι και να μεταβιβάσει ο Λ. Λαυρεντιάδης τη δραστηριότητα του εργοστασίου σε παρένθετες εταιρείες, ιδίων συμφερόντων, με σκοπό να αποφύγει την αποπληρωμή των χρεών του και να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε εργολαβικούς.
Χάρη σε μια σειρά από νικηφόρες δικαστικές αποφάσεις που αναγνώριζαν το δίκαιο των εργαζομένων, οι τελευταίοι κατάφεραν και παρέμειναν στη θέση τους εξασφαλίζοντας από όλες τις παρένθετες εταιρείες που παρέλασαν την αναγνώριση των συμβάσεων και της προϋπηρεσίας τους. Σήμερα όμως, με τη δημιουργία ακόμα μίας εταιρείας, επιχειρείται εκ νέου εκκαθάριση, η οποία ευνοείται από το νέο νομοσχέδιο γιατί ο εργοδότης δεν υποχρεούται να επαναπροσλάβει τον απολυμένο ακόμη κι αν προσφύγει και δικαιωθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι η προσπάθεια που ξεκίνησε επί των ημερών του για σταδιακή εξυγίανση της μητρικής εταιρείας ώστε να κρατήσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι σε μια πόλη που έχει ρημάξει η ανεργία έμειναν στη μέση μετά την παράδοση της σκυτάλης στη Νέα Δημοκρατία.
Οι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν τη συμβολή και κάνουν λόγο για μια κυβέρνηση που απέχει σήμερα από την υπόθεση και ενθαρρύνει με τον τρόπο της την εργοδοσία να προχωρήσει στις απολύσεις 133 εργαζομένων. Για να φτάσει το «μήνυμα» τους στους αρμόδιους, χρειάστηκε πάντως, μετά το μεγάλο ταξίδι από την Καβάλα στην Αθήνα, να κοιμηθούν ένα βράδυ στη Σταδίου και να συμμετάσχουν σε μια πορεία κάτω από τον ήλιο που κράτησε για περισσότερο από δύο ώρες.
Ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησαν να χτυπούν το τύμπανο που έδινε τον ρυθμό στα συνθήματα. Ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησαν να ξεχωρίζουν στο μεγάλο σώμα της πορείας για τη γενική απεργία αναπηδώντας και σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Ήταν η ψυχή της κινητοποίησης. Το κομμάτι που έλειπε από ένα πληθωρικό παζλ διαδηλωτών.
Ποια ήταν η κατάληξη; Ήταν ο Χατζηδάκης να περάσει από την απαξίωση της προηγούμενης μέρας σε συνάντηση με αντιπροσωπεία τους και δέσμευση για διατήρηση του συνόλου των θέσεων εργασίας και των συλλογικών συμβάσεων. Ανάλογα δε, πεισματάρικα όπως εκείνοι, είναι για τη μνήμη τα συνθήματα που άφησαν πίσω πριν ανέβουν στα πούλμαν. «Οέο, οέο, οέο - Δεν πάω σπίτι, Χατζηδάκη, σου το λέω». Την Πέμπτη θα χρειαστούν ξανά…
