Ένας οργανισμός από τα κάτω. Στον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις με γενικές συνελεύσεις. Ένας οργανισμός που πρεσβεύει την ιδέα ότι ο άνθρωπος αλλάζει. Ότι το «πρεζάκι” δεν μένει για πάντα “πρεζάκι". Ότι ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στο λάθος. Κι όταν πέφτει κάτω, η κοινωνία δεν του δίνει μία να πάει παρακάτω, αλλά τον βοηθάει να σηκωθεί.
Το ΚΕΘΕΑ, ο οργανισμός που παραδόθηκε το 2019 στη νέα κυβέρνηση υγιής, με αποθεματικό 12 εκατομμυρίων ευρώ, και, το πιο σημαντικό, με πληθώρα παραδειγμάτων τοξικοεξαρτημένων που κατάφεραν να επανέλθουν και να σταθούν “καθαροί” στη νέα τους ζωή, βρίσκεται σήμερα μία σπιθαμή πριν πέσει από τον γκρεμό. Τη χαριστική βολή, την τελευταία σπρωξιά, είναι έτοιμη να του δώσει η κομματικά διορισμένη διοίκηση ολοκληρώνοντας το πραξικόπημα που συνέβη τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με ΠΝΠ που κατάργησε το άμισθο αυτοδιοίκητο.
Την εξέλιξη για τους τίτλους τέλους στο ΚΕΘΕΑ όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα έκαναν γνωστή πρώτοι οι εργαζόμενοι. Όπως ανέφεραν, το βράδυ της 31ης Μαρτίου έφτασε στο εργασιακό τους e-mail ένα προσχέδιο 100 σελίδων για την επόμενη ημέρα του οργανισμού, το οποίο αναγγέλλει τη ριζική διοικητική του αναδιάρθρωση. Η διοίκηση ανακοίνωσε ταυτόχρονα ότι το σχέδιο θα τεθεί σε διαβούλευση εντός του ΚΕΘΕΑ για 10 ημέρες με σκοπό στη συνέχεια να προωθηθεί στο υπουργείο Υγείας και από εκεί να πάει για ψήφιση στη Βουλή.
Ύστερα από συλλογικές διαδικασίες οι εργαζόμενοι αποφάσισαν ν’ απέχουν από τη διαβούλευση θεωρώντας την προσχηματική, καθώς, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε παλιότερα για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, η σημερινή διοίκηση δεν κάλεσε σε γενική συνέλευση. Το βήμα αυτό παρακάμφθηκε υπό τον φόβο της απόρριψης του σχεδίου, καθώς στη συνέλευση συμμετέχουν, πέραν των εργαζομένων και της διοίκησης, ο σύλλογος μελών των οικογενειών θεραπευομένων, οι ίδιοι οι θεραπευόμενοι και προηγούμενα μέλη διοικήσεων, με δικαίωμα μιας ψήφου ο καθένας.
Η έντονη αντίδραση των ανθρώπων που είναι η ψυχή και το σώμα του ΚΕΘΕΑ έγκειται σε μία σειρά λόγους. Πρώτα απ’ όλα ξενίζει το μέγεθος της επέμβασης που προωθείται, για το οποίο στις 100 σελίδες του κειμένου που συντάχθηκε δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή που να αιτιολογεί τις αλλαγές που επιχειρούνται, μεταξύ των οποίων βρίσκεται η προκλητική μετατροπή του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ από άμισθο σε έμμισθο, που σφραγίζει για τα καλά τη μετάβαση από ένα αιρετό συμβούλιο εθελοντών σε ένα κομματικά ελεγχόμενο συμβούλιο.
Προκαλεί εντύπωση, σημειώνει στην “Α” ο πρόεδρος των εργαζομένων Δημήτρης Κολοκάσης, ότι προωθούνται τόσο σημαντικές αλλαγές στον οργανισμό τη στιγμή που δεν έχει γίνει πρώτα μία αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Προκαλούν ακόμη εντύπωση τα χαρακτηριστικά των παρεμβάσεων. Το γεγονός ότι “συγχωνεύουν πάρα πολλές μονάδες πρώτης γραμμής, ενώ αντίθετα αυξάνουν τα τμήματα της διοίκησης”. Μειώνονται δηλαδή οι δομές για τους θεραπευόμενους κατά το ένα τρίτο, την ώρα που δημιουργούνται περισσότερα “κέντρα” απ’ όπου θα φεύγουν εντολές.
Το σχέδιο εξαφανίζει επίσης τις θεραπευτικές κοινότητες και καταργεί τις επωνυμίες προγραμμάτων που μάθαμε όλοι να αναγνωρίζουμε με τα χρόνια για την κοινωνική τους συμβολή, όπως η «Ιθάκη», η «Στροφή» και η «Παρέμβαση». Αντ’ αυτού συγχωνεύονται τα τμήματα στον σωρό. “Βάζουν στην ίδια δομή τους εφήβους που έχουν πρόβλημα με το διαδίκτυο και αυτούς που κάνουν χρήση οπιοειδών. Ένας έφηβος που έχει πρόβλημα με το διαδίκτυο δεν σημαίνει ότι κάνει χρήση”.
Ως νέος στόχος δε του ΚΕΘΕΑ εμφανίζεται για τους θεραπευόμενους η “σωματική αποτοξίνωση”. “Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που κάνουμε. Είναι μια διαδικασία δυο εβδομάδων περίπου που γίνεται στα νοσοκομεία, με φαρμακευτική υποστήριξη, ώστε να σταματήσει το στερητικό σύνδρομο. Το ΚΕΘΕΑ υποδεχόταν ανθρώπους που είχαν περάσει αυτό το στάδιο και τους βοηθούσε με τη ψυχική απεξάρτηση και την κοινωνική ένταξη” σχολιάζει ο Δ. Κολοκάσης.
Οι συντάκτες του σχεδίου έχουν προβλέψει ακόμη και για νέες τυχόν αντιδράσεις στο μέλλον περιορίζοντας το πεδίο έκφρασής τους στο ελάχιστο. Καταργούν το σύνολο των συλλογικών οργάνων που έχει το ΚΕΘΕΑ και αφαιρούν τον αποφασιστικό ρόλο της Γενικής Συνέλευσης, περιορίζοντάς τη να εγκρίνει εκ των υστέρων τα τετελεσμένα.
Στην περίπτωση που κάποιος εργαζόμενος θελήσει να αμφισβητήσει το νέο καθεστώς, θα πρέπει πρώτα να το έχει σκεφτεί δυο και τρεις φορές, καθώς θα τον περιμένει στη γωνία ο νέος εργασιακός κανονισμός που συνοδεύεται από πειθαρχικές και τιμωρητικές διατάξεις για όσους παραβαίνουν έναν κώδικα δεοντολογίας που ορίζει η ίδια η διοίκηση.
Μας αφορά συνολικά ως κοινωνία
Το προσχέδιο για την επόμενη μέρα του ΚΕΘΕΑ δεν αλλάζει μόνο τον χαρακτήρα του ως προς το έργο που επιτελεί. Τον αλλάζει ακόμη και σε σχέση με τους εργαζόμενους που υπηρετούν τον οργανισμό επί τόσα χρόνια, αφού καταργεί τις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις αντικαθιστά με ελεύθερες διαπραγματεύσεις.
«Ειλικρινά, στην υπόθεση δεν είναι το δικό μας ζήτημα το πιο σημαντικό. Δεν βγαίνουμε μπροστά γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά γιατί διακυβεύεται κάτι πολύ μεγαλύτερο, που μας αφορά συνολικά ως κοινωνία» υπογραμμίζει στην ΑΥΓΗ ο Δ. Κολοκάσης θέλοντας να διαλύσει κάθε υποψία περί συντεχνιακού αγώνα.
Στο πλαίσιο αυτό ο σύλλογος των εργαζομένων ζητάει την άμεση απόσυρση του προσχεδίου και τη σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης, η οποία είναι «το μόνο αρμόδιο όργανο -σύμφωνα με όσα προβλέπει η ίδια η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου- για τη συζήτηση και απόφαση επί ενός τόσο σοβαρού θέματος, όπως είναι οι αλλαγές στη θεραπευτική, επιστημονική και οργανωτική λειτουργία του ΚΕΘΕΑ που το καθιστούν αγνώριστο».
«Οι όποιες αλλαγές στην οργανωτική δομή του ΚΕΘΕΑ αποσκοπούν στην καλύτερη αξιοποίηση των πόρων και του προσωπικού» αντέτεινε χθες με ανακοίνωσή της η σημερινή διοίκηση.
Δεν είναι μόνο αλλαγή μοντέλου λειτουργίας
Η κυβέρνηση της Δεξιάς επιφέρει ένα σοβαρό χτύπημα στη δημόσια παροχή υπηρεσιών τονίζει στην ΑΥΓΗ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης
Για να βρούμε τη ρίζα του κακού, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε παλιότερες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών. Τότε, για παράδειγμα, που ο υφυπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης δήλωνε ότι “η κατάργηση του αυτοδιοίκητου στο ΚΕΘΕΑ έγινε για να σταματήσει η ιδεολογική ηγεμονία (σ.σ.: εννοεί προφανώς της Αριστεράς) στον τομέα των εξαρτήσεων”.
Το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές προσδιορίζει, μιλώντας στην ΑΥΓΗ, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, ο οποίος στο παρελθόν είχε διατελέσει αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ. “Αυτοί δέχονται a priori ότι ο χρήστης δεν αλλάζει. Θεωρούν ότι είναι εφικτή μόνο η μείωση της βλάβης. Εμείς πιστεύουμε πως ο άνθρωπος αλλάζει. Σαφώς και πρέπει να υπάρχουν πολιτικές μείωσης στο πεδίο, με σκοπό όμως να φτάσει στο σημείο ο χρήστης να ενταχθεί στη θεραπευτική κοινότητα και μέσω των κατάλληλων πολιτικών ένταξης να επιστρέψει στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς επιφέρει ένα σοβαρό χτύπημα στον δημόσιο χώρο, στον δημόσιο φορέα και στη δημόσια παροχή υπηρεσιών που οδηγεί στην αλλαγή του ανθρώπου. Δεν είναι απλώς ένα άλλο μοντέλο λειτουργίας. Δεν είναι απλώς μια διαφωνία, μια άλλη επιλογή. Είναι στόχος”.
Την άποψη αυτή ενστερνίζεται και ο Δημήτρης Πλουμπίδης, που επίσης είχε διατελέσει μέλος του Δ.Σ. του οργανισμού. Μιλώντας χθες στον ρ/σ Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας τόνισε ότι «αυτό που επιδιώκουν είναι ένας άλλος οργανισμός, δεν έχει σχέση με το ΚΕΘΕΑ, τις θεραπευτικές του κοινότητες και την ιστορία του στην απεξάρτηση».
«Μετά την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ, η κυβέρνηση προωθεί την κατάργηση των θεραπευτικών κοινοτήτων γιατί δεν θέλει την πλήρη απεξάρτηση των εξαρτημένων μέσα από τα ‘στεγνά’ προγράμματα, τα οποία θεωρεί ότι στοιχίζουν πολύ ακριβά, και προτιμά την πολιτική μείωσης της βλάβης, που όμως δεν αντιμετωπίζει την εξάρτηση» ανέφερε.
Όπως εξήγησε, «όταν θέτουν ως κύριο σκοπό τη μείωση της βλάβης αυτό σημαίνει μεθαδόνη και πιο φθηνές μορφές απεξάρτησης από το να επενδύουμε στην πλήρη απεξάρτηση, που έχει πάρα πολλή δουλειά και δεν πετυχαίνει πάντα».
“Το υγιές ΚΕΘΕΑ ενοχλούσε πολλούς” σημειώνει ο Κ. Αρβανίτης θυμίζοντας ότι ήταν ο πρώτος φορέας που άγγιξε νομοθετικά η κυβέρνηση. “Το ΚΕΘΕΑ ήταν ένας οργανισμός που δεν βοηθούσε μόνο στη θεραπεία, την απεξάρτηση και την ένταξη. Αλλά παρείχε πλήρη νομική στήριξη για όλα τα ζητήματα που χρειάζονταν οι χρήστες. Και όλοι οι χρήστες έχουν θέματα με τη δικαιοσύνη. Πόσες ειδικότητες, πόσα συμφέροντα αλήθεια χτύπαγε με αυτή την πολιτική; Δικηγόροι, ψυχίατροι, ΜΚΟ. Στην ουσία πλήττεται ένα σύστημα που δεν θέλει να σηκώνουμε τον άνθρωπο που γονατίζει. Θέλει να τον αφήνουμε να μένει κάτω, σαν άγαλμα που έπεσε κι έσπασε".
