Ένα κάπως “ανομολόγητο” ερώτημα προκύπτει ως φυσική απορία, τουλάχιστον εκτός Αμερικής, κάθε φορά που ένας από τους διάσημους υπερπλούσιους της χώρας αυτής ξεδιπλώνει, ομολογουμένως με πλεόνασμα αυταρέσκειας, τον προσωπικό γρίφο του ως έναν συνδυασμό επιχειρηματικού δαιμονίου και εκκεντρικότητας: πώς πραγματικά προέκυψαν όλοι αυτοί οι υπερπλούσιοι του χρήματος και της δημοσιότητας μετά το μιλένιουμ και τι ακριβώς θέλουν και επιδιώκουν;
Είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα στη βάση της αυτονόητης παραδοχής ότι απ’ την εποχή του Ροκφέλερ έως την εποχή του Ίντερνετ οι επιχειρηματικές και άλλες επιθυμίες των υπερπλούσιων είναι κατά κανόνα ένα συνονθύλευμα προσωπικών φιλοδοξιών, ρίσκου, απληστίας, μεγαλομανίας και ματαιότητας.
Αλλά στην περίπτωση του Μασκ υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα σήμερα, κι αυτό δεν είναι το πόσο “μερίδιο” αναλογεί στην Tesla από τα 174 δισεκατομμύρια δολάρια που θα ρίξει η κυβέρνηση του Μπάιντεν για να “βοηθήσει” τις αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες να υιοθετήσουν την ηλεκτροκίνηση. Είναι τι δουλειά έχει ο υπερμεγιστάνας της ηλεκτρο-αυτοκινητοβιομηχανίας και της ιδιωτικής διαστημικής εξερεύνησης στο βαρέως ιδεολογικοποιημένο πεδίο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;
Γρίφος
Περισσότερο κι απ’ τα 40, και πλέον, δισεκατομμύρια δολάρια που πρόσφερε για να αγοράσει το Twitter, λίγες μόλις ημέρες αφότου αποκαλύφθηκε ότι από τις αρχές του χρόνου είχε αγοράσει σιωπηλά το 9,2% των μετοχών του, το παραπάνω ερώτημα απασχολεί από χθες ειδικούς, αναλυτές, τεχνο-γκουρού και media. Διότι, αν και το ζεστό χρήμα που είναι έτοιμο να αφεθεί να ρεύσει αποτελεί σίγουρα σημείο ενδιαφέροντος, η κατά τα φαινόμενα πολιτική διακήρυξη που συνόδευσσε την πρόταση και ο όρος της απομετοχοποίησης της εταιρείας αποτελούν σίγουρα το μεγάλο αίνιγμα.
Θέλει ο Ίλον Μασκ το Twitter ως μία αμιγώς προσωπική επιχείρηση εκτός Γουόλ Στριτ για να μπορεί, πιθανώς ως το αποκλειστικό αφεντικό του, να ανταγωνιστεί τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ και τη Meta, τη "μαμά" εταιρεία του Facebook, στην επόμενη μεγάλη αρένα των social media, το λεγόμενο metaverse, το οποίο μπορεί να επιφυλάσσει υπερκέρδη στο μέλλον; Ή μήπως το θέλει για κάτι άλλο;
Θυμίζοντας έντονα διακήρυξη πολιτικών προθέσεων, η πρόταση εξαγοράς του Μασκ συνοδεύτηκε από την υπόσχεσή του να απελευθερώσει, όπως είπε, τις «εξαιρετικές δυνατότητες» του μέσου με σκοπό την προάσπιση της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο...
Άραγε πόσοι μεγιστάνες έχουν καταθέσει πρόταση εξαγοράς μιας εταιρείας κάνοντας τέτοιες μεγαλόστομες διακηρύξεις; Αυτό είναι ένα σημείο που έχει προβληματίσει τους ειδικούς, από την προσοχή των οποίων δεν διέφυγε το γεγονός ότι τις τελευταίες εβδομάδες, και σίγουρα στη διάρκεια της σιωπηλής εξαγοράς των μετοχών, οι αναρτήσεις του Μασκ στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter ήταν επικεντρωμένες γύρω από την πεποίθησή του ότι η πλατφόρμα υστερεί στο θέμα των αρχών της ελεύθερης έκφρασης.
Μεγάλο παιχνίδι
Υπενθυμίζεται ότι το Twitter ήταν το πρώτο κοινωνικό μέσο που άρχισε να βάζει χαλινάρι στις αναρτήσεις του Τραμπ μέχρι που κατέβασε, πριν από το Facebook, τον λογαριασμό του, κατηγορώντας τον για παραβίαση των όρων δημοσίευσης περιεχομένου. Σημειωτέον ότι η πολλά υποσχόμενη για το στρατόπεδο της τραμπικής δεξιάς πλατφόρμα Truth Social που δημιούργησε ο μεγιστάνας προσδοκώντας να αποκαταστήσει τους δεσμούς του με το ακροατήριό του, η οποία λανσαρίστηκε τον Φεβρουάριο, πνέει τα λοίσθια με μόλις λίγες παραπάνω από 48.000 αξιολογήσεις στο App Store, καθώς διατίθεται μόνο για φορητές συσκευές iOS.
Αρκετοί πάντως είναι επιφυλακτικοί σε σχέση με μια πιθανή ευθεία σύνδεση του εγχειρήματος Μασκ με συγκεκριμένο πολιτικό στρατόπεδο.
“Είναι απίθανο να έκανε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι για το Twitter αν δεν είχε παράλληλα στρατηγικά επιχειρηματικά συμφέροντα” λέει ο Ενρίκ Αμπεϊτά, πρώην διαχειριστής hedge fund και συντάκτης του Empire Financial Research. Κατά τον ίδιο, είναι σχεδόν αδύνατο ακόμη και για έναν μεγιστάνα να ξεκινήσει μια νέα πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, επομένως το Twitter προσφέρει στον Μασκ το ψηφιακό ισοδύναμο ενός εξαιρετικού παραθαλάσσιου ακινήτου, το οποίο χρειάζεται απλώς μια μικρή ανακαίνιση με φρέσκες ιδέες για να αξιοποιηθεί. Μεταξύ αυτών και η μετάβαση σ' ένα συνδρομητικό μοντέλο ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης, ενδεχομένως με λιγότερους χρήστες αλλά και με λιγότερους περιορισμούς στο τι θα μπορούν να λένε και να γράφουν...
