Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία στη μέση του δρόμου, πηγαίνοντας στη λαϊκή συνοικία της Κοσλάδα στην Περιφέρεια της Μαδρίτης και δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη πρεμιέρα. Δεν βρήκε απέναντί του να τον αποδοκιμάζουν ανθρώπους που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας, κάποιο θύμα σεξιστικής βίας που να του φωνάζει, δεν υπήρχαν άνθρωποι που αγωνίζονται μήνα με τον μήνα για να πληρώσουν το ενοίκιό τους. Δεν υπήρξαν διαμαρτυρίες από διευθυντές των καταστημάτων της γειτονιάς ούτε αποδοκιμασίες εργαζομένων που, παρά την κρίση, αντιμετωπίζουν την καταιγίδα που βιώνουμε με τα χρήματα από τα επιδόματα. Υπήρχε μόνο ένα φασιστικό τρίο που ούρλιαζε και χειρονομούσε στον αέρα, για να φύγει με την ουρά στα σκέλια μπροστά στην απάντηση των πολιτών.
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Δεν είναι ο τύπος που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν σου κάνει «ούτε κρύο ούτε ζέστη», αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι τις διαφορετικές θερμοκρασίες στα άκρα του θερμομέτρου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ποτέ ένα μέλος της κυβέρνησης δεν προκάλεσε τόσο μίσος και τόσο σεβασμό όσο ο ηγέτης του Podemos. Υπήρχαν ειρωνικές παρωδίες για τον Αθνάρ, λόγω του μικρού ύψους του και του πάνω χείλους του με μουστάκι ή και χωρίς μουστάκι -ή με την αγγλική προφορά του, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι σχεδόν από γεννησιμιού του-, αστεία έγιναν με τα φρύδια του Θαπατέρο και την ομοιότητά του με τον κ. Μπιν ή ακόμη και με τις ανεκτίμητες απομιμήσεις της γλώσσας του Ραχόι. Αλλά αυτό που δεν θυμάμαι ποτέ είναι να έχουν οργανωθεί εκστρατείες που να τους προσβάλλουν, αποκαλώντας τους «αρουραίους» ή παρενοχλώντας τους συστηματικά στα σπίτια τους ή ακόμη και στις καλοκαιρινές διακοπές τους. Αυτά συνέβησαν μόνο στον Πάμπλο Ιγκλέσιας.
Αυτό που συνέβη χθες από αυτό το φασιστικό τρίο -ίσως τα νευρικά κύτταρα των υπόλοιπων φίλων τους δεν κατάφεραν να βρουν τον δρόμο για το σημείο συνάντησης- προσωποποίησαν τον χώρο που αντιτίθεται περισσότερο στον Ιγκλέσιας. Το μάντρα τού «κομμουνισμός ή ελευθερία», που ήθελε να επιβάλει η περιφερειάρχης της Μαδρίτης Ντιάζ Αγιούσο, έπεσε από μόνο του. Πρώτον, γιατί οι ψήφοι δείχνουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι δεν θα είναι ο κομμουνισμός η κορυφαία φωνή που θα απομακρύνει τη νέα ηγέτη της Δεξιάς από την εξουσία. Δεύτερον, γιατί η εναλλακτική λύση στην Αριστερά, αυτή που σκιαγραφεί η Αγιούσο σαν κομμουνισμό (λες και αυτό είναι βρισιά), είναι αυτό που είδαμε χθες, και το φασιστικό τρίο δεν εμπνέει και πολύ ελευθερία.
Ίσως κατά κάποιο τόπο αυτό το τρίο να τρέφεται από τις δηλώσεις της υπουργού Άμυνας, της Σοσιαλίστριας Μαργαρίτα Ρόμπλες, που πιστεύει ότι ο φασισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί υπόλειμμα του παρελθόντος, ενώ μπροστά από τη μύτη της ένας συνταγματάρχης του Γενικού Επιτελείου αποκάλεσε ακόμη και «δειλούς» όσους ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον όσων καταγγέλλουν τους φασίστες στρατιωτικούς. Ίσως τρέφονται από το γεγονός ότι επιτρέπεται στη Λεγεώνα να συνεχίζει να αποτίει φόρο τιμής σε έναν δολοφόνο δικτάτορα, δίνοντας σε μια από τις μονάδες της το όνομα «Σημαία του Κομαντάντε Φράνκο», κάτι που δεν βοηθά να σταματήσει η Ακροδεξιά, η οποία λαχταρά να ξαναπάρει τα όπλα με τα χέρια του Vox, μπροστά σε ένα εντελώς διαλυμένο Λαϊκό Κόμμα.
Τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται στο γεγονός σαν να ήταν ο Ιγκλέσιας που προκάλεσε τους φασίστες, όταν, στην πραγματικότητα, αυτός έδειξε ότι ο κόσμος δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά στους ανεγκέφαλους. Γιατί ήταν οι ίδιοι οι πολίτες, πολλοί περισσότεροι από τα τρία ακροδεξιά φιλαράκια, που κατέληξαν να τους τρέψουν σε φυγή, να τους ταπεινώσουν, να τους γελοιοποιήσουν, όπως φάνηκε από το βίντεο της Ισαμπέλ Σέρα του Podemos, που το είδε όλη η χώρα.
Οι νεοναζί του Frontal Bastion και του San Blas Crew, που πρωταγωνίστησαν χθες γρυλλίζοντας και επαναλαμβάνουν ότι ο φασισμός είναι χαρά, έβαλαν επιτέλους τις μάσκες για να κρύψουν την ασχήμια τους, γνωρίζοντας ότι γι' αυτούς δεν υπάρχει χώρος στην υπό οικοδόμηση δημοκρατία μας.
* Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Publico.es την Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021
Μετάφραση - απόδοση: Αργύρης Παναγόπουλος
