Η Eurovision είναι ένα μουσικό τηλεοπτικό πανηγύρι που καταφέρνει, σε τοπικό επίπεδο τουλάχιστον, να γεννήσει δεκάδες ακόμα πανηγύρια στα πρωινά και στα μεσημεριανά πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών, που πολύ πριν και για πολύ μετά αντλούν τη θεματολογία τους γύρω από αυτή και τα πάθη και τα παρατράγουδα που προκαλεί. Τα πάνελ μετατρέπονται σε ειδήμονες του τηλεοπτικού διαγωνισμού, αναλύουν συνήθως τις συμμετοχές από τις νότες μέχρι τα ρούχα και ταυτόχρονα κάνουν και κάποιες ιστορικές αναδρομές στον διαγωνισμό για να μας θυμίσουν τις επιτυχίες και τις αποτυχίες των ελληνικών αποστολών. Έχει, δηλαδή, απ’ όλα η κουβέντα. Μέχρι και πολιτικές αναλύσεις παρακαλώ. Μέσα σε αυτόν τον τηλεοπτικό παροξυσμό, δεν είναι λίγες οι φορές που κάπως τα καταφέραμε.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες
Η Ελλάδα, με 45 συμμετοχές στο ενεργητικό της και 6 απουσίες, κατάφερε, αν και δεν είναι και αγαπημένο παιδί της Eurovision και των χωρών που ψηφίζουν, να αποσπάσει τη μοναδική πρωτιά της έως τώρα στον διαγωνισμό με την Έλενα Παπαρίζου και το τραγούδι «My number one» σε μουσική Χρήστου Δάντη και στίχους Ναταλίας Γερμανού, ένα χορευτικό κομμάτι στα αγγλικά, με κάτι σαν λύρα στο background και την Έλενα Παπαρίζου να θυμίζει στη σκηνή μια ολοκληρωμένη pop star εντελώς συμβατή στη συγκεκριμένη σκηνή. Και μετά, φυσικά, παρατράγουδα όπως ακριβώς μας αρμόζει. Ποιανού είναι, βρε παιδιά, το τραγούδι; Μέχρι και στα δικαστήρια έφτασε η διαμάχη για το ποιος είναι τελικά ο συνθέτης του συγκεκριμένου τραγουδιού και έτσι η νίκη στο Κίεβο έφερε μαζί και αυτό το ντιμπέιτ που τροφοδότησε για πολύ καιρό τις τηλεοπτικές κουβέντες. Τελικά το δικαστήριο αποφάσισε το τραγούδι είναι και του Μάνου Ψαλτάκη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Eurovision 2024 / Ένα «Ζάρι» που θέλει να φέρει δωδεκάρι
Εκτός από αυτή τη νίκη, όμως, στο παραλίγο του τερματισμού έχουμε φτάσει κάποιες λίγες αλλά αξιομνημόνευτες φορές. Το 1977 τερματίσαμε στην πέμπτη θέση με τους Πασχάλη, Μπέσσυ Αργυράκη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μαριάννα Τόλη και το περιβόητο και cult πια «Μάθημα Σολφέζ». Το 2001 στην τρίτη θέση πάλι με την Παπαρίζου και το τότε ντουέτο της, τους Antique, με το «I would die for you». Το 2004 με τον Σάκη Ρουβά και το «Shake it» στην ίδια θέση. Το 2008 με την Καλομοίρα, τη νικήτρια του δικού μας εγχώριου μουσικού reality «Fame story», που σαν εγχώρια Britney Spears κάπως τα κατάφερε με το δικό της «Secret Combination».
Η διαμαρτυρία για την εισβολή στην Κύπρο
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, και συγκεκριμένα το 1974, το ροκ συγκρότημα Νοστράδαμος που ήταν να μας εκπροσωπήσει αποκλείστηκε λόγω ενός σκανδάλου έπειτα από μήνυση και τη θέση του πήρε η Μαρινέλλα με το «Λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το αγόρι μου», που αν και εκεί δεν πολυάρεσε, σε εμάς εδώ αρέσει ακόμα.
Το 1975, χρονιά διαμαρτυρίας για εμάς, αποφασίσαμε να απέχουμε από τον διαγωνισμό εξαιτίας της συμμετοχής της Τουρκίας στον διαγωνισμό με νωπή τότε την εισβολή της στην Κύπρο, ενώ το 1976 ιδιαίτερη ήταν και η συμμετοχή της Μαρίζας Κωχ με το τραγούδι «Παναγιά μου, Παναγιά μου», ίσως την πιο φορτισμένη συμμετοχή μας με μια σαφή καταγγελία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Μια από τις πιο ιδιαίτερες συμμετοχές μας παραμένει αυτή της Τάνιας Τσανακλίδου που έφτασε στη 8η θέση με το τραγούδι της «Τσάρλι Τσάπλιν», αλλά η μετέπειτα μουσική της πορεία μάλλον μας κάνει να πιστεύουμε πως θέλει να ξεχάσει, αν όχι το τραγούδι που είχε κάτι, σίγουρα τη συμμετοχή της.
Ενα φόρεμα που έγραψε ιστορία
Και τα μεγάλα μας χαρτιά όμως δεν είναι ότι τα κατάφεραν καλύτερα. Αυτό το παραλίγο να κερδίσουμε κάποιες φορές έσπρωξε στη Eurovision για δεύτερη φορά την Άννα Βίσση, που με το ζόρι κατάφερε να μπει στη δεκάδα και συγκεκριμένα στη ένατη θέση, αποδεικνύοντας πως η Eurovision είναι εντελώς απρόβλεπτη και κάπως «ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή» και τα πράγματα μπορούν να αποδειχθούν δύσκολα ακόμα και για την «εθνική» μας «απόλυτη» pop star.
Ανάμεσα στους πικραμένους καλλιτέχνες που δεν πήραν την ανάθεση από την ΕΡΤ ποτέ και λένε τον πόνο τους στα πάνελ, την Καλομοίρα που διακαώς ζητά μια δεύτερη ευκαιρία για να φέρει την πρωτιά αλλά συμπαθεί και στηρίζει τη Σάττι, εμείς επιλέγουμε να θυμόμαστε το φοβερό, ιδιαίτερο και τολμηρό για την εποχή φόρεμα της Καίτης Γαρμπή, που από τότε ήξερε ακριβώς πώς να διαχειριστεί την εικόνα της και τον εαυτό της επικοινωνιακά και γι’ αυτό και συζητιέται ακόμα. Φέτος τα πράγματα είναι ακόμα πιο φορτισμένα. Και γι’ αυτό φταίει η Μαρίνα Σάττι, που ξέρει ακριβώς πώς να τραβήξει αυτιά και βλέμματα καταπάνω της.
Ετσι, εδώ και μέρες οι σχεδόν μονοθεματικές πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές κυνηγούν με τα μικρόφωνα τους πάντες για μια γνώμη, έχουν πάρει στο κατόπι όλες και όλους εκείνους που βρέθηκαν έστω και μια φορά στο παρελθόν στη σκηνή της Eurovision, τσακώνονται ώρες ατελείωτες για το τραγούδι της Μαρίνας Σάττι, χωρίζονται σε υπέρμαχους και μη, για να μπορέσουν να δημιουργήσουν τα απαραίτητα δίπολα που απαιτεί αυτή η προεόρτια τηλεοπτική παράδοση.
