Πληθωρική, με μια μπρούτα ομορφιά και πολλά ταλέντα, η Μαίρη Χρονοπούλου διέτρεξε τον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο πατώντας γερά στο σανίδι της τέχνης της. Μια πραγματική femme fatale, που κατόρθωσε να περάσει με άνεση από το Εθνικό Θέατρο στη «χρυσή» περίοδο του ελληνικού σινεμά και από εκεί στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, διαγράφοντας μια διαδρομή στέρεη και επιτυχημένη.
Η Μαίρη Χρονοπούλου πέθανε στα 90 της χρόνια, σκορπίζοντας τη θλίψη για μια εποχή που τελειώνει. Το ατύχημα που είχε πριν από μερικές ημέρες πέφτοντας από τις σκάλες του σπιτιού της αποδείχτηκε μοιραίο. Κατέληξε χθες το μεσημέρι, αφού νοσηλεύτηκε από τις 2 Οκτωβρίου στη ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού».
Από τα «Κόκκινα Φανάρια» και τη Φίνος Φιλμ μέχρι τις εμβληματικές ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Τα παιδιά της Χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, όπου κέρδισε το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1987, και την τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία «Προς την Ελευθερία» του Χάρη Παπαδόπουλου το 1996, η Μαίρη Χρονοπούλου άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Μπορεί να έγινε πασίγνωστη μέσα από τις ταινίες «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Γοργόνες και μάγκες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» του Γιάννη Δαλιανίδη, «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Βασίλη Γεωργιάδη, «Οι αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη, «Κοινωνία ώρα μηδέν» του Ντίνου Δημόπουλου, «Η λεωφόρος του μίσους» και «Ορατότης μηδέν» του Νίκου Φώσκολου, απέδειξε όμως ότι το ταλέντο της υπερέβη κατά πολύ το στενό κοστούμι της λαμπερής σταρ, μιας «γυναίκας του κεφιού» ή μιας μοιραίας γυναίκας που τραγουδούσε αμίμητα «Του αγοριού απέναντι».
Ωστόσο, όλα αυτά συνέθεσαν το πορτρέτο μιας καλλιτέχνιδας που μπορούσε να σταθεί επάξια και στο θεατρικό σανίδι και στα κινηματογραφικά πλατό, να τραγουδάει εξίσου όμορφα και να σωπαίνει εύγλωττα, όταν πια αποσύρθηκε από την ενεργό καλλιτεχνική δράση.
Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου και Γιώργου Γιανακόπουλου «Η κυρία» και «Ρομάντζο μιας καμαριέρας». Φοιτήτρια ακόμα, πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο ως κομπάρσος στο «Χαρούμενο ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου το 1954, ενώ το 1958 συμμετείχε με έναν μικρό ρόλο στο «Τελευταίο ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Το αστέρι της άρχισε να λάμπει στον κινηματογράφο από το 1963 και μετά, όταν πρωταγωνιστεί σε πλειάδα ταινιών της Φίνος Φιλμ.
Κανέναν δεν άφησε ασυγκίνητο ο θάνατός της. «Ο κινηματογράφος διασώζει μέσα από τις εικόνες του την ομορφιά, την αρχοντιά, τη λάμψη. Η Μαίρη Χρονοπούλου διέθετε αυτά τα χαρίσματα, τα οποία θα μείνουν ανεξίτηλα χάρη στο σινεμά» υπογράμμισε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Δώρα Αυγέρη, τονίζοντας ότι η Μαίρη Χρονοπούλου «θα συνεχίσει να μας διασκεδάζει και να μας συγκινεί με τους μεστούς ρόλους της. Μεγαλύτερη απόδειξη όλων αυτών είναι η συνεργασία της με τον μεγάλο και ιδιαίτερα απαιτητικό Θόδωρο Αγγελόπουλο στο “Ταξίδι στα Κύθηρα”. Γι’ αυτό το μεγάλο, άγνωστο ταξίδι, έφυγε η Μαίρη Χρονοπούλου και την ξεπροβοδίζουμε με τις ευχαριστίες για ό,τι μας χάρισε».
Τα συλλυπητήριά της εξέφρασε η υπουργός Πολιτισμού, επισημαίνοντας ότι «Ηθοποιοί στο μέγεθος της Μαίρης Χρονοπούλου δεν γερνούν. Έχουν κατακτήσει το προνόμιο η εικόνα τους να μένει πάντα στην άνοιξη».
