Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης φεύγοντας άφησε πίσω του ολοζώντανα τα δικά του τραγούδια, που αναπνέουν με τέτοιο θόρυβο στ’ αυτιά και στην καρδιά μας που συνέθλιψαν την απώλεια σε μικρά- μικρά κομμάτια από νότες παντού στην πόλη. Και είναι τόσες πολλές αυτές οι νότες και τόσο δυνατές, που μας γυρνούν όποτε το θέλουμε πίσω σε εκείνα τα πρώτα αντισυμβατικά «πάρτι» που εκείνος μας έμαθε και που αποτελούν πλέον μέρος της σύγχρονης ελληνικής μουσικής ιστορίας. Μια ιστορία που στο προκείμενο το ίδιο το υλικό είναι σε θέση να αφηγηθεί από μόνο του. Γιατί είναι η δύναμη των λέξεων. Οι πέρα από τις συνηθισμένες νότες που ξεπήδησαν. Η εντελώς ξεχωριστή δική του μουσική γραφή, που ευτυχώς γεννήθηκε, ευτυχώς έζησε και ευτυχώς είναι αδύνατον πια να πεθάνει.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ως γνωστός Λουκιανιστής, γράφει ένα τραγούδι εκ μέρους όλων μας και το απευθύνει σε εκείνον. Τον δικό μας Λουκιανό. Και ευτυχώς πρόλαβε να τον φτάσει με μια ειδική αφιέρωση κρυμμένη στον τίτλο, εκ μέρους όλων μας και αυτή. Ένας τίτλος ενός τραγουδιού που έμελλε να γίνει μαγνήτης για να συγκεντρωθούν και να ανακατευτούν από τον Μανώλη Φάμελλο και την κόρη του Μαρία Κηλαηδόνη όλα εκείνα τα τραγούδια που μπορούν να συνεχίσουν με την ίδια δύναμη την αφήγηση αυτής της ιστορίας που ακούει στο όνομα Λουκιανός Κηλαηδόνης.
Και είναι αυτός ο μαγνήτης που επιστράτευσε με τον τρόπο του και όλες εκείνες τις φωνές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής πραγματικότητας για να ξαναπούν τα τραγούδια από την αρχή, χωρίς φυσικά να αφήσουν έξω τίποτα από την πρώτη γέννα τους στα χέρια του Λουκιανού. Οι Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Στάθης Δρογώσης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μαρία Κηλαηδόνη, Γιάννης Κότσιρας, Μάρκος Κούμαρης, Locomondo, Νίνα Μαζάνη, Ρένα Μόρφη, Πάνος Μουζουράκης, Πέννυ Μπαλτατζή, Νατάσσα Μποφίλιου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Ρεβάνς, Μανώλης Φάμελλος, Γιώργης Χριστοδούλου, Gadjo Dillo είναι οι φωνές που ξεπηδούν στο σήμερα για να γίνουν η γέφυρα που θα ενώσει το τότε με το δικό μας παρόν σε ένα διπλό CD από τη Minos EMI, που φροντίζει από τον τίτλο του να μεταφέρει από έναν-έναν μας ξεχωριστά ένα μήνυμα με μοναδικό παραλήπτη εκείνον: «Σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ». Σε ευχαριστούμε, Λουκιανέ.
Μίλησαν στην ΑΥΓΗ για τον δίσκο
Μαρία Κηλαηδόνη
Βουτιά στο ιδιαίτερό του σύμπαν
«Πριν από δύο χρόνια περίπου, εν μέσω πανδημίας και ατελείωτων καραντίνων, συναντήθηκα, τηλεφωνικά αρχικά και στην πορεία από κοντά, με τον Μανώλη Φάμελλο για να μιλήσουμε για την προοπτική κάποιων συναυλιών αφιερωμένων στον Λουκιανό. Η συζήτηση ευδοκίμησε, οι συναυλίες έγιναν και όπου παρουσιάσαμε το, υπό τη φρέσκια ματιά του Μανώλη, υλικό, ο κόσμος μάς ρωτούσε αν αυτό που άκουσαν σκοπεύουμε να το κάνουμε κάποια στιγμή δίσκο. Έτσι κάπως γεννήθηκε η ιδέα αυτού του μεγάλου εγχειρήματος, το οποίο έγινε πράξη και ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων μας!
Στον δίσκο αυτόν δεκαέξι ερμηνευτές και τραγουδοποιοί και τρία συγκροτήματα «βούτηξαν» στο τόσο ιδιαίτερο σύμπαν του Λουκιανού και ο καθένας με τη δική του ματιά ερμήνευσε αυτό που για τον ίδιο σημαίνει αυτός ο τόσο ιδιαίτερος δημιουργός. Ευχαριστώ πολύ τον Μανώλη, που από την αρχή της συνεργασίας μας έδειξε τόσο μεγάλο σεβασμό και αγάπη στο έργο του Λουκιανού και με το ταλέντο του έκανε αυτή την εξαιρετική παραγωγή, και όλους τους συμμετέχοντες που με τεράστια προθυμία και νοιάξιμο πήραν μέρος σε αυτή τη δουλειά. Τέλος, θα ευχαριστώ για πάντα τον μπαμπά μου Λουκιανό για όλα αυτά που ήταν και για το παράδειγμα ζωής που άφησε σε εμάς και σε όλους όσοι τον αγαπούν».
Μανώλης Φάμελλος
Σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ!
«Είναι κάτι που υποψιαζόμουν εκ του μακρόθεν, αλλά όσο περισσότερο πλησίαζα και ανακάλυπτα τις μικρές λεπτομέρειες τόσο αυτό γινόταν βεβαιότητα, για το πώς δηλαδή έκανε ό,τι έκανε ο σχολαστικός αλλά στην ουσία του ρέμπελος Λουκιανός. Όπως περίπου έχω ξαναπεί, το να ζεις και να δημιουργείς εκτός ενός δοσμένου πλαισίου μπορεί να είναι μια πολύ σοβαρή αλλά και απαιτητική υπόθεση. Και ελάχιστοι σύγχρονοί μας φωτισμένοι εθελοντές έχουν το χάρισμα και την εσωτερική συγκρότηση να οργανώσουν μέσα τους αλλά και να κάνουν πράξη το νέο, το αυτοσχέδιο, το χωρίς προηγούμενο. Συμβαίνει συχνά στον καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και αλλού εμπρός να έχουμε το άλογο της ελευθερίας μας (που δεν μπορεί παρά να τρέχει ασυγκράτητο κάποιες φορές) και από πίσω να ακολουθούμε κοπιάζοντας εμείς με το κάρο μας προσπαθώντας να βάλουμε τα πράγματα σε έναν δρόμο, σε μια σειρά. Μεγάλος ο βαθμός δυσκολίας, αλλά και η ευθύνη μεγάλη για τον καθένα και γι’ αυτούς που ακολουθούν και δημιουργούν με τη σειρά τους μικρούς κόσμους που συνθέτουν τον μεγάλο. Κι εγώ από την πλευρά μου ξεκίνησα όπως-όπως κάποτε να εξερευνήσω το δικό μου άγνωστο, είχα όμως και έχω ακόμη πολλά τραγούδια του στις αποσκευές μου που είναι ζωντανά επειδή ή αυτά μου μιλούν ή εγώ τα ακούω αλλιώς κάθε φορά. Χαίρομαι λοιπόν που μου δόθηκε η ιστορική ευκαιρία να καθαρογράψω στο στούντιο πολλά από αυτά και για ακόμα μια φορά σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ!»
Γιασεμί Κηλαηδόνη
Πώς τον ξανακούμε σήμερα
«Τα καλά τραγούδια δεν κρύβουν την ηλικία τους. Ακούγονται από τις νέες γενιές ακροατών σαν να είναι κάθε φορά καινούργια. Σαν να έρχονται από μακριά για να γίνουν ξανά καινούργια. Τα τραγούδια του Λουκιανού -γραμμένα τα περισσότερα από αυτά 40 χρόνια πριν- είναι τέτοια τραγούδια. Ο δίσκος αυτός καταθέτει, κατά τη γνώμη μου, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση: Πώς ξανακούμε σήμερα τον Λουκιανό; Όλοι οι ερμηνευτές που συμμετέχουν σ’ αυτόν αποτυπώνουν με τον τρόπο που τραγουδούν την επιρροή που έχει ασκήσει πάνω τους ο Λουκιανός όχι μόνο σαν συνθέτης, αλλά και σαν άνθρωπος. Θέλω να πω και εγώ το δικό μου ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές που δούλεψαν με σεβασμό και αγάπη για τον δίσκο αυτό. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει απόλυτα και είμαι σίγουρη ότι έτσι θα ένιωθε και ο ίδιος ο Λουκιανός».
Σπύρος Γραμμένος
Ενας απ' τους λόγους που παίζω μουσική
«Ο Λουκιανός είναι ένας απ' τους λόγους που παίζω και που γράφω μουσική.
Είναι τα πρωινά μου όταν ήμουν παιδί. Είναι οι πιο γλυκές παιδικές αναμνήσεις.
Είναι η εφηβεία μου με το “Πώς γεννιέται ο καμικάζι”, είναι το “Πάρε μια δυνατή μοτοσικλέτα”, είναι η “Νύχτα καταστροφής” μου, είναι η παρέα μου που ζήσαμε το “Πού βαδίζουμε, κύριοι”.
Το “Σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ” του Χρήστου Παπαδόπουλου αλλά και η συμμετοχή μου στον δίσκο είναι ένα μεγάλο σ’ ευχαριστώ, Λουκιανέ.
Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά».
Στάθης Δρογώσης
Λείπει αφόρητα από το ελληνικό τραγούδι
«Τον Λουκιανό Κηλαηδόνη τον έχω συνδυάσει με την Κυψέλη. Την Κυψέλη όπου μεγάλωσα. Το πρώτο τραγούδι του που τραγουδούσα συνεχώς ήταν το “Αρχίζει το ματς”, 1986, Μουντιάλ. Νιώθω τεράστια τιμή που τραγουδώ δικό του σε αυτόν τον υπέροχο δίσκο με τους φοβερούς και τρομερούς συνάδελφους μου. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης λείπει αφόρητα από το ελληνικό τραγούδι».
