Χτυπημένος από μηνιγγίτιδα στα 78 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ένας θρύλος της μουσικής, τόσο της ροκ όσο και ευρύτερα των μπλουζ και της τζαζ, ο Βρετανός Τζεφ Μπεκ. «Εξ ονόματος της οικογένειας, με βαθιά θλίψη μοιραζόμαστε την είδηση του θανάτου του Τζεφ Μπεκ. Αφού προσβλήθηκε ξαφνικά από βακτηριακή μηνιγγίτιδα, πέθανε ειρηνικά χθες», σύμφωνα με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο του μουσικού.
Γεννημένος το 1944 στο Γουόλινγκτον του Λονδίνου, είχε την πρώτη επαφή του με την μουσική στα δέκα, στην παιδική χορωδία της τοπικής εκλησίας. Άκουσε για πρώτη φορά τον ήχο ηλεκτρικής κιθάρας στα έξι, όταν το ραδιόφωνο έπαιξε το How High the Moon του Les Paul. Ρώτησε τη μητέρα του τι είναι αυτό και όταν του απάντησε ότι είναι μια ηλεκτρική κιθάρα «που κάνει πολλά κόλπα», ο μικρός Τζεφ είπε αμέσως «αυτή θέλω». Ο ίδιος ανέφερε ως άλλες πρώιμες επιρροές τον Κλιφ Γκάλοπ, τον Μπι Μπι Κινγκ και τον Στιβ Κρόπερ, αλλά και τον Λόνι Μακ.
Στην αρχή της εφηβείας του δανείστηκε μια κιθάρα και ξεκίνησε να παίζει (ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να φτιάξει και μία ο ίδιος με κουτιά από πούρα για ηχείο-σώμα, ένα μαδέρι από φράχτη για μπράτσο και σύρματα μοντελισμού, χωρίς τάστα (ήταν μόνο γραμμές ζωγραφισμένες). Μετά το σχολείο πήγε στο Κολλέγιο Τεχνών του Γουίμπλεντον και ακολούθησαν πρόχειρες δουλειές άσχετες με τη μουσική.
Κατά τις σπουδές του στο Κολλέγιο ο Μπεκ έπαιζε σε σειρά σχημάτων και είχε γνωριστεί με σειρά σημαντικών μουσικών της ροκ, μεταξύ τους τον Τζίμι Πέιτζ που αργότερα έγινε ο εμβληματικός κιθαρίστας των Led Zeppelin. Το 1963 κυκλοφόρησε το πρώτο single του Stormy Monday με το That's My Story στην πίσω πλευρά.
Το 1965 ο Πέιτζ έκανε την επαφή για να γίνει ο Μπεκ ο διάδοχος του Έρικ Κλάπτον στους Yardbirds και ακολούθησε η 20μηνη χρυσή περίοδος του συγκροτήματος, με τα περισσότερα χιτ τους και το άλμπουμ Over Under Sideways Down in the U.S. του 1966 (πιο γνωστό ως Roger the Engineer). Την ίδια χρονιά στο σχήμα προστέθηκε και ο ίδιος ο Πέιτζ.
Ο τελειομανής και ενίοτε εκρηκτικός Μπεκ «αποβλήθηκε» από το συγκρότημα και ακολούθησαν αρκετές σόλο δουλειές πριν σχηματίσει τους The Jeff Beck Group με τον Ροντ Στιούαρτ στα φωνητικά και κυκλοφορήσει δύο δίσκους το 1968 και το 1969, αλλά το σχήμα διαλύθηκε και αυτό λόγω εσωτερικών προβλημάτων. Ο χαρακτήρας του Μπεκ ήταν τόσο «επικίνδυνος», ώστε όταν ο Σιντ Μπάρετ αποχώρησε από τους Pink Floyd αυτοί εξέτασαν την περίπτωσή του, αλλά όπως έχει αναφερθεί χαρακτηριστικά «κανείς από εμάς δεν είχε την ψυχραιμία να του το ζητήσει». Κάτι παρόμοιο πιθανώς συνέβη και με τους Rolling Stones την περίοδο που ακολούθησε την αποχώρηση (και ένα μήνα μετά τον θάνατο) του Μπράιαν Τζόουνς. Η δεκαετία ολοκληρώθηκε με ένα σοβαρό τροχαίο.
Το 1971 οι The Jeff Beck Group επανεμφανίστηκαν, ωστόσο με μία εντελώς νέα σύνθεση εκτός του ίδιου και διαφορετικό ήχο. Το Rough and Ready είχε στοιχεία σόουλ, RnB, και τζαζ, ενώ ακολουθήσε το Jeff Beck Group το 1972. Και πάλι, αμέσως μετά το σχήμα διαλύθηκε και μέσω διάφορων συνεργασιών προέκυψε πλέον το τρίο Beck, Bogert & Appice, με ομώνυμο δίσκο να κυκλοφορεί το 1973. Και αυτό το σχήμα ήταν βραχύβιο, καθώς διαλύθηκε ένα χρόνο μετά.
Ο Μπεκ συνέχισε τις συνεργασίες και το 1975 κυκλοφόρησε την σόλο δουλειά Blow by Blow προχωρώντας την τεχνική του στην τζαζ-ροκ. Όπως αποδείχθηκε, ήταν η πλέον εμπορικά επιτυχημένη δουλειά του, καθώς η προσπάθειά του να τελειοποιεί το παίξιμό του ήταν συνεχής. Συγκεκριμένα, έχει αναφερθεί ότι ο παραγωγός την τελευταία φορά που δέχθηκε τηλεφώνημα του Μπεκ για μία επιπλέον ηχογράφηση, του απάντησε χαρακτηριστικά ότι δεν γίνεται πια γιατί ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει...
Ακολούθησαν εντυπωσιακές συναυλίες σε όλο τον κόσμο, με συνεχείς συνεργασίες και σημαντικές οικονομικές απολαβές, που ανάγκασαν πρόσκαιρα τον Μπεκ να «αυτοεξοριστεί» στις ΗΠΑ για φορολογικούς λόγους. Η διαδρομή αυτή ίσως αντανακλάται και στον τίτλο του δίσκου που κυκλοφόρησε το 1980, There & Back.
Τη δεκαετία του 1980 ο Μπεκ «συναντάται» με τον προκάτοχό του στους Yardbirds Έρικ Κλαπτον στις σκηνές των μεγάλων συναυλιών για την υποστήριξη σκοπών της Διεθνούς Αμνηστίας, που επεκτείνεται και σε άλλες δουλειές, όπως και για άλλους κοινωφελείς σκοπούς. Στις συνεργασίες προστίθενται από το παρελθόν τόσο ο Τζίμι Πέιτζ όσο και ο Ροντ Στιούαρτ. Η πορεία αυτή θα συνεχιστεί τις επόμενες δεκαετίες με πλήθος συναυλιών, συνεργασιών και ηχογραφήσεων. Είχε γίνει δεκτός στο Rock and Roll Hall of Fame δύο φορές, μία το 1992 ως μέλος των Yardbirds και μία ως αυτόνομος καλλιτέχνης το 2009. Έχει κερδίσει δεκάδες ακόμη τίτλους και βραβεία για την τεράστια προσφορά του στην Τέχνη.
