«Πιστεύω ότι θα ζήσουμε μια ουσιαστική εμπειρία και θα έρθουμε πιο κοντά στην ουσία του θεάτρου» λέει ο Δημήτρης Φραγκιόγλου για τη σημερινή παράσταση «Ο Γουόλτερ Μίτι και ο Πανηγυρικός» στις Αγροτικές Φυλακές της Τίρυνθας. Ο γνωστός ηθοποιός ενσαρκώνει τους ήρωες των δύο μονόπρακτων του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην ενιαία παράσταση που σκηνοθετεί η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Vault.
Ο γνωστός ηθοποιός δεν κρύβει το άγχος του. «Πάντα κουβαλάς το άγχος της ευθύνης, πόσο μάλλον απέναντι σ' αυτούς τους συμπολίτες μας που δεν έχουν τις ελευθερίες που έχουμε εμείς οι υπόλοιποι στην παρούσα φάση της ζωής τους. Πάμε με σκοπό να τους ψυχαγωγήσουμε στη δύσκολη συνθήκη που βιώνουν» λέει.
Η σκέψη μιας παράστασης στις φυλακές συζητούνταν από καιρό με την ομότιμη καθηγήτρια Άλκηστη Κοντογιάννη. Η πανδημία όμως μετέθεσε τα αρχικά σχέδια. Έτσι σήμερα, στο πλαίσιο των Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, η παράσταση παρουσιάζεται στην Τύρινθα και ο Καμπανέλλης πάει... φυλακή!
Με ειλικρίνεια
«Θέλαμε πολύ να μοιραστούμε την εμπειρία μας με κάποιους ανθρώπους που ζουν τη συνθήκη του εγκλεισμού που εμείς οι “κακομαθημένοι”, είτε καλλιτέχνες είτε θεατές, έχουμε μάθει να βάζουμε διάφορα φίλτρα και ταμπέλες στο καλλιτεχνικό προϊόν με αποτέλεσμα να χάνει την ουσία του. Σίγουρα θα είναι μια διαφορετική εμπειρία, που θέλουμε να τη βιώσουμε. Πιστεύω ότι οι θεατές μας σήμερα θα έρθουν με όλη τους την ειλικρίνεια απέναντί μας. Άλλωστε κι εμείς την ειλικρίνειά μας θα καταθέσουμε, που είναι το μοναδικό που έχουμε να τους προσφέρουμε» εξηγεί ο Δημήτρης Φραγκιόγλου. Ωστόσο δεν παρακάμπτει το κοινωνικό πλαίσιο των ημερών. «Η παράσταση δίνεται αναμφισβήτητα σε μια περίοδο που υπάρχει ένταση στην κοινωνία εξαιτίας του πυροβολισμού του 16χρονου Κώστα στη Θεσσαλονίκη. Η τέχνη δεν λειτουργεί μόνο σαν παυσίπονο αλλά δίνει τροφή για σκέψη για τον τρόπο που λειτουργούν οι κοινωνίες».
Σ' αυτή τη συνθήκη τα δύο μονόπρακτα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ξεκίνησαν το ταξίδι τους το καλοκαίρι από τη γενέτειρά του τη Νάξο, έρχονται να επισημάνουν ξανά τη διαχρονικότητα του έργου του, τη διεισδυτικότητα της ματιάς του. «Και τα δύο μονόπρακτα, παρόλο που αναφέρονται σε διαφορετικές κοινωνίες και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, μιλούν για τις δυσλειτουργίες των κοινωνιών και τα προβλήματα που δημιουργούν στους ανθρώπους. Ενώ οι κοινωνίες προχωρούν, αυτά τα προβλήματα παραμένουν» λέει ο Δ. Φραγκιόγλου, εξηγώντας ότι «γι' αυτό και ο Καμπανέλλης στα δύο μονόπρακτα παρουσιάζει δύο διαφορετικές εκδοχές ανθρώπινων συμπεριφορών που έχουν προκύψει από τον τρόπο που η ίδια η κοινωνία τούς έχει οδηγήσει».
Δυο ήρωες
Ο ίδιος από την πλευρά του αποτυπώνει στη σκηνή δύο ήρωες που φιλοτεχνήθηκαν πριν από πολλά χρόνια. «Οι ήρωες του Καμπανέλλη μπορεί να έρχονται από διαφορετικούς κόσμους και διαφορετικές εποχές, όμως είναι γνώριμοι και αναγνωρίσιμοι» λέει, τονίζοντας ότι «πρόκειται για δύο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες» καθώς «ο Μίτι είναι ένας εσωστρεφής ήρωας που ξεπερνάει τη βαρετή και μίζερη ζωή του ονειροπολώντας, ενώ αντίθετα ο δήμαρχος, ένας πληθωρικός αλαζόνας, γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα είναι ανεπαρκής, τελικά δεν καταφέρνει να αποτρέψει την αυτοκαταστροφή του». Το μονόπρακτο «Η μυστική ζωή του Γουόλτερ Μίτι», εξηγεί, «είναι μια άγνωστη πτυχή του συγγραφέα, που αιφνιδιάζει με την τόσο σύγχρονη γραφή του. Παρότι έχει γραφτεί το '57 και έχει παρουσιαστεί για μία και μοναδική φορά από τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, μιλάει με πολύ ουσιαστικό τρόπο για τη μοναξιά και την απομόνωση που οδηγούν οι σύγχρονες κοινωνίες τον άνθρωπο. Ο δήμαρχος έχει όλα τα χαρακτηριστικά που φέρουν στην πλειονότητά τους οι Έλληνες πολιτικοί σήμερα. Για μας το στοίχημα ήταν να αναδείξουμε το στοιχείο του πολιτικάντη, που επιβιώνει, δυστυχώς, και σήμερα με διαφορετικό περιτύλιγμα».
