Τον Νάνι Μορέτι θα ενέπνεε η χθεσινή εικόνα της Ελλάδας - από την ανάποδη... Παρακολουθώντας τη συζήτηση ανάμεσα στον τότε ηγέτη της ιταλικής Αριστεράς και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Μορέτι είχε πει το περίφημο: «Αντέδρασε, Ντ’ Αλέμα, απάντησε, πες κάτι αριστερό! Πες κάτι κι ας μην είναι αριστερό, κάτι πολιτισμένο».
«Πες κάτι δεξιό! Έστω γράψε κάτι» θα μπορούσε να είναι η χθεσινή ατάκα του... Βλέπετε, δεν καταδικάζεται κάθε μέρα μια ευρωπαϊκή χώρα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και μάλιστα τόσο εκκωφαντικά - 330 ψήφοι υπέρ, 254 κατά, 26 αποχές. Το έχει υποστεί ο Όρμπαν, αλλά ο Ούγγρος πρωθυπουργός και ένθερμος συνομιλητής της Μελόνι παρουσιάζεται από τους «εκσυγχρονιστές» της Ν.Δ. ως αποσυνάγωγος.
Η καταδίκη είναι γεγονός. Τόσο σπάνιο, μάλιστα, που να αποτελεί εκ των πραγμάτων είδηση. Το αν θα παρουσιαστεί αρνητικά ή θετικά, είναι ζήτημα εκτίμησης - πολιτικής και δημοσιογραφικής. Αυτό που (θα έπρεπε) να ξενίζει είναι η μέχρις εξαφανίσεως υποβάθμιση ενός τέτοιου θέματος, που αφορά συνολικά τη χώρα, από τη δημόσια σφαίρα. Να υποθέσει κανείς ότι δεν έπεισε ο ισχυρισμός του κ. Σκέρτσου για «πολιτικά υποκινούμενα ψηφίσματα»; Πολύ πιθανόν. Άλλωστε, ποιος μπορεί να πιστέψει πως μπορεί να είναι υποκινούμενοι από οποιονδήποτε, και μάλιστα από την Ελλάδα, 330 ευρωβουλευτές από όλες τις χώρες, 330 ευρωβουλευτές από όλες τις πολιτικές ομάδες -σοσιαλιστές, κεντρώοι, πράσινοι, αριστεροί- αλλά και 7 που ανήκουν στην πολιτική οικογένεια της Ν.Δ., το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στους οποίους προσμετρώνται και άλλοι 6 που ψήφισαν λευκό;
Η Ν.Δ. επιχείρησε μετά να «διορθώσει» τη γραμμή. Παρέκαμψε τη γενική υπονόμευση και, περιορίζοντας την απάντησή της στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, μίλησε για «κακόγουστη (ανα)παράσταση ενόψει των ευρωεκλογών», εγκαλώντας ονομαστικά 6 Έλληνες ευρωβουλευτές - 6 από τους 330... Είχε προσπαθήσει να καλύψει προσωπικά τον Μητσοτάκη και ο Βέμπερ, κάνοντας λόγο για «κομματική πολιτική κατάχρηση ζητημάτων Κράτους Δικαίου»... Είναι και αυτός ένας τρόπος να πεις «κάτι δεξιό, έστω κάτι»... Ο καθένας εκφωνεί τον πολιτικό του λόγο και κρίνεται. Όπως κρίνεται η επιλογή του να μην επιχειρηματολογήσει επί της ουσίας των θεμάτων του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αλλά για να κριθούν όλα αυτά, πρέπει να έχει γίνει γνωστό το ίδιο το ψήφισμα...
