Ηλιούπολη. Μια ακόμη ιστορία φρίκης.
Ασέλγησαν πολλοί στο κορμί της. Έπνιξαν την ψυχή της με πρώτο τον κτηνώδη γεννήτορά της. Ακολούθησαν, με οργανωτή όργανο της τάξης και της ασφάλειάς μας -και νά 'ταν ο μόνος-, και άλλοι στη λεηλασία της. Βρήκε τη δύναμη της απόδρασης και συνάντησε τον "ανθρωπο", τη νέα γυναίκα της κοντινής καφετέριας. Τη "σερβιτόρα", όπως συνεχώς αποκαλείται. Για εμάς όμως εγγράφεται ως επώνυμη Μαρία Κ. ή Σοφία Π., Ουρανία Τ, Κατερίνα Β. ...
Αυτή αψήφησε κινδύνους και δυσκολίες, αντέστρεψε την αδιαφορία των πολλών, το θεώρησε προσωπικό της ζήτημα και με το θάρρος της νιότης της βρήκε τις λύσεις, για να σώσει ό,τι άφησε στο διάβα της η βαρβαρότητα.
Μεγάλη τιμή οφείλουμε στη "σερβιτόρα" της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Μια δύναμη της κοινωνίας μας, όπως θα τη θέλαμε.
Τιμή και στις γυναίκες, κατά μόνας ή σε συλλογικότητες, αλληλέγγυες πάντα για τη στήριξη κάθε γυναικείας ύπαρξης, όταν και όπου επιχειρείται ο ευτελισμός της.
Με αποφασιστικότητα δήλωσαν την παρουσία τους δίπλα στην καθημαγμένη ύπαρξη, απέναντι σε μια εξουσιαστική αρχή και στην αρχική άρνηση της να δει τις πληγές που προκάλεσε στο υποδουλωμένο αυτό πλάσμα ένας δικός της - κυρίως.
Αυτές γνώριζαν και την άμεση ανάγκη αξιοποίησης της υπερασπιστικής παρέμβασης δικηγόρων.
Δεν μιλώ για τις γνωστές, ή και άγνωστες για πολλούς, περιπτώσεις δικηγόρων που πιάνουν στασίδι στα κανάλια από όρθρου βαθέος έως εσπερινού, οι πλέον πιστοί δε και κατά τη νυκτερινή λειτουργία. Οι ίδιοι στα ίδια κανάλια. Για την επιστήμη, βέβαια.
Μιλώ, αντίθετα, για υπερασπιστές ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων, όπως και στην υπόθεση της Ηλιούπολης, για γυναίκες και άντρες δικηγόρους, που βρίσκονται σε καθημερινή εγρήγορση να δηλώσουν την υπερασπιστική παρουσία τους σε κάθε θύμα, είτε της εξουσίας είτε της βίαιης συμπεριφοράς ανθρώπων. Δύσκολος ο αγώνας τους. Μεγάλη η επιμονή τους.
Διεκδικούν από την αστυνομική εξουσία εξηγήσεις για σκοτεινά ή αδιαφανή σημεία. Και καταφέρνουν πολλά να αποκαλυφθούν.
Κάμπτουν πολλές φορές προκαταλήψεις ή δισταγμούς της εισαγγελικής ή δικαστικής εξουσίας, χωρίς να επιδιώκουν μάλιστα υπερπροβολή στα ΜΜΕ, αλλά μόνο όση είναι αναγκαία για την ενημέρωση των πολιτών και την ανάδειξη ευθυνών αρμόδιων θεσμικών φορέων (υπάρχουν, δυστυχώς, και εξαιρέσεις).
Μια άλλη μορφή εγρήγορσης και αυτή, με ιστορικές μάλιστα καταβολές στην κοινωνία μας. Τόσο αναγκαία, αλλά και τόσο μερική.
* Ο Αντώνης Ρουπακιώτης είναι δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ και πρώην υπουργός
