Η κοπέλα στην Ηλιούπολη λοιπόν, το έσκασε, πήγε στην καφετέρια και ζήτησε βοήθεια. Και η εργαζόμενη στην καφετέρια τη βοήθησε και έτσι η υπόθεση κατέληξε στην αστυνομία.
Και η αστυνομία, σύμφωνα με καταγγελίες, την κρατούσε 18 ώρες.
Και την πίεσε να αλλάξει τους δικηγόρους της.
Δεν δίνουν στη δημοσιότητα τη φωτογραφία του αστυνομικού.
Γιατί είναι προφανές ότι η αστυνομία, όταν βρέθηκε μπροστά σε καταγγελίες για αστυνομικό, δεν επιχείρησε να τις διερευνήσει, αλλά να κάνει damage control.
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Τον τελευταίο καιρό είμαστε συνεχώς μπροστά σε τέτοια φαινόμενα.
Υπάρχουν, πρώτα απ’ όλα, δεκάδες περιπτώσεις παραβατικότητας ανάμεσα στους αστυνομικούς. Άλλος λήστευε βενζινάδικα, άλλος νοίκιαζε τον ασύρματο της υπηρεσίας, άλλοι συμμετείχαν στην προστασία ανθρώπων της νύχτας.
Υπάρχει μια τεράστια οργή για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος.
Αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι οι υπηρεσίες στη φύλαξη του Αεροδρομίου διαθέτουν πακιστανικά τηλέφωνα.
Και προφανώς αυτά τα τηλέφωνα δεν τα είχαν για να περάσει η αποστολή της Φενέρμπαξε με πυρετό. Στην περίπτωση αυτή απλώς τα χρησιμοποίησαν.
Αλλά τα έχουν για έναν ευρύτερο κύκλο εργασιών. Που προφανώς δεν είναι νόμιμες.
Αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε. Ούτε καν μια ΕΔΕ για τα μάτια του κόσμου δεν διατάχθηκε.
Ερωτήματα για την ιστορία των Γλυκών Νερών. Όπου βρετανικές εφημερίδες κάνουν αποκαλύψεις και εδώ πάνε να ξεπλύνουν τον δολοφόνο.
Και η αστυνομία ήταν μεν από την πρώτη στιγμή βέβαιη για την ενοχή τού πιλότου, αλλά βασάνιζε τέσσερις μέρες έναν άλλον για να ομολογήσει.
Ερωτήματα για την κλοπή έργων τέχνης. Όπου μας παρουσιάζουν έναν μπογιατζή ως μερακλή «artfreak» που έδρασε για την πλάκα του.
Με μια απίστευτη εκδοχή για την εξαφάνιση του τρίτου πίνακα που δεν θα την πίστευε ούτε ο πιο αφελής άνθρωπος του κόσμου.
Και τεράστια ερωτήματα, επίσης, για την απάθεια της Πινακοθήκης.
Ερωτήματα για την υπόθεση Φουρθιώτη. Τον ξεχάσαμε αυτόν.
Για την πανίσχυρη προστασία που του παρείχαν. Για το δικαίωμά του να κάνει φασαρίες μέσα σε υπουργεία.
Και για ένα συμβόλαιο θανάτου σε βάρος του Βαξεβάνη, αλλά, έλα μωρέ, σιγά το θέμα.
Καθώς και για μια σύλληψη που μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια να τον τακτοποιήσουν, παρά με προσπάθεια να εξιχνιάσουν αυτές τις ιστορίες.
Ερωτήματα για την υπόθεση της Ζακύνθου. Όπου έπραξαν τα αυτονόητα μόνο αφού είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος για την έξαρση του οργανωμένου εγκλήματος και των συμβολαίων θανάτου.
Ερωτήματα για τη στάση της αστυνομίας στο τροχαίο έξω από τη Βουλή.
Ερωτήματα για τη Νέα Σμύρνη. Όπου η επίσημη εκδοχή της αστυνομίας ήταν ότι δέχτηκε επίθεση από ομάδες μπάχαλων.
Κι αυτό είναι μόνο η μία πλευρά της υπόθεσης.
Η άλλη πλευρά της υπόθεσης είναι τα ΜΜΕ. Που αντί να ενημερώνουν τον κόσμο, συμμετέχουν στο ξέπλυμα.
Εμφανίζουν ως είδηση αυτό που θέλει να προβάλλει η αστυνομία και προσπερνούν όλα τα φυσιολογικά ερωτήματα.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη προχθές. Έπαιξαν την οργίλη απάντηση του Χρυσοχοΐδη στη δήλωση του Ηλιόπουλου και τη δήλωση του Ηλιόπουλου δεν την έπαιζαν.
Από την άλλη, η αστυνομία είναι δρακόντεια όταν δέρνει πολίτες στη Νέα Σμύρνη, όταν κακοποιεί δεκατετράχρονους μαθητές ή όταν επιτίθεται σε όποιον βρει μπροστά της στα Εξάρχεια.
Και τώρα πάει να εγκατασταθεί και στα πανεπιστήμια. Καλά θα πάει αυτό.
Κράτος με οσμή διαφθοράς και οργανωμένου εγκλήματος. Περί αυτού πρόκειται.
