Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μια συζήτηση για τη σαπίλα και την μπόχα;
Ζήτημα πρώτον: Αποκαλύπτεται ότι η αστυνομία φυλάει μια λούμπεν τηλεοπτική περσόνα σαν να είναι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Όταν δημοσιοποιείται το γεγονός, η αστυνομία το διαψεύδει κατηγορηματικά λέγοντας ότι πρόκειται για συκοφαντίες και ψέματα.
Στη συνέχεια ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δίνει εντολή να αποσυρθεί η φρουρά χωρίς άλλη εξήγηση.
Έκθετη η αστυνομία που διέψευδε κάτι το οποίο συνέβαινε.
Έκθετος και ο υπουργός που, μόλις ο κόσμος πήρε χαμπάρι τη φρουρά, την απέσυρε χωρίς να δώσει την παραμικρή εξήγηση.
Ζήτημα δεύτερον: Ο Βρούτσης λέει δημοσίως ότι ο Μητσοτάκης τον ξήλωσε από υπουργό Εργασίας κατόπιν πίεσης του συγκεκριμένου τύπου.
Κι ότι αυτός από κάπου έχει αποκτήσει το δικαίωμα να μπαίνει στα υπουργεία, να κλοτσάει πόρτες και να απειλεί κόσμο.
Και μάλιστα ο Βρούτσης το λέει από μια εφημερίδα που για την κυβέρνηση είναι κόκκινο πανί, συκοφαντική κ.λπ. κ.λπ.
Και το περίεργο είναι ότι δεν τον πειράζει κανένας. Παραμένει κανονικά κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Και φυσικά δεν υπάρχει ούτε κυβερνητική απάντηση.
Υπάρχει μόνο μια αμήχανη διαρροή από το Μαξίμου που τα ρίχνει στον Σαμαρά. Δεν κολλάει πουθενά αυτή η εκδοχή, απλώς κάτι πρέπει να πούνε.
Ζήτημα τρίτον: Ο Βρούτσης κατήγγειλε ότι αυτός ο τύπος διέπραττε απάτη. Δήλωνε ότι ο μισθός του ήταν 80.000 τον μήνα, είχε μπει σε αναστολή και έπαιρνε το 60% από το πρόγραμμα «Συν-εργασία». Πού είναι ο εισαγγελέας;
Ξέρουμε τι ζημιά έχει προκαλέσει στο Δημόσιο; Θα τα επιστρέψει; Θα τον πάνε δικαστικά; Υπάρχουν υπηρεσιακές ευθύνες;
Τίποτα. Μόκο.
Και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, το ίδιο. Οι δηλώσεις του Βρούτση στο Documento θάφτηκαν εντελώς.
Κάθε φορά που προκύπτουν ερωτήματα γι’ αυτόν τον τύπο είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου την κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα και να προσπαθεί να αλλάξει συζήτηση.
Είναι σαφές ότι υπάρχει κάποια υπόγεια σχέση. Και είναι σαφές ότι σ’ αυτή τη σχέση το πάνω χέρι το έχει ο συγκεκριμένος τύπος. Πολύ όμως.
Παρεμπιπτόντως, μ’ αυτά και μ’ αυτά μάθαμε ότι το πρόγραμμα «Συν-εργασία» αποζημίωνε με το 60% του μισθού τους ακόμα κι αυτούς που παίρνανε 80 χιλιάρικα τον μήνα.
Με δικά μας λεφτά.
Δεν λέμε για περιπτώσεις που τα έπαιρναν στα ψέματα. Λέμε γι’ αυτούς που τα έπαιρναν όντως.
Κι αν δεν έπαιρναν 80 χιλιάρικα τον μήνα, ας έπαιρναν 20. Πάλι τους αποζημίωνε με 60%.
Μπράβο, ρε σεις, συγχαρητήρια. Φροντίζετε τους ανθρώπους. Κι ας μην υπάρχουν λεφτόδεντρα.
Γι’ αυτό αφήσατε όλο τον κόσμο στον πολιτισμό να πεινάσει.
Και για πείτε τώρα. Εκτός από αυτόν που δήλωνε ψευδώς ότι παίρνει 80 χιλιάρικα τον μήνα για να εισπράττει το 60%, υπήρχαν κι άλλοι τέτοιοι; Και πόσοι;
Γιατί κάπου πήρε τα’ αυτί μας ότι ο Βρούτσης έκλεισε τα παραθυράκια στον νόμο τον περασμένο Δεκέμβριο. Αλλά το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» υπάρχει από τον περασμένο Ιούνιο.
Ένας εισαγγελέας, ρεεεεεεεεε!
(Επίσης: Μπράβο στον Βρούτση που τα είπε έξω από τα δόντια, αλλά το γεγονός αυτό δεν τον ξεπλένει από άλλα που έκανε ως υπουργός. Τα «σκόιλ ελικίκου» ας πούμε).
Πολλή μπόχα. Σε αλλεπάλληλα κύματα. Γιατί ξεχάσαμε και τον Λιγνάδη.
Και όλα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση παραδέρνει μεταξύ κρουσμάτων, λοιμωξιολόγων και ανοιγμάτων στην αγορά.
Όλο και καλύτερα πάμε.
