Με μια ξαφνική ανακοίνωση χθες το απόγευμα η διοίκηση της ΔΕΗ και του Υπερταμείου, αλλά και του ΤΑΙΠΕΔ, ανακοίνωσαν την αύξηση κατά 750 εκατ. ευρώ του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ. Και η είδηση ίσως ΝΑ είχε μόνο οικονομικό ενδιαφέρον αν δεν υπήρχε μια σημαντική «λεπτομέρεια». Η αύξηση θα γίνει με κατάργηση του δικαιώματος συμμετοχής των παλιών μετόχων. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι το Δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ 17% και Υπερταμείο 34%, άθροισμα 51%) δεν θα βάλουν τα κεφάλαια που τους αναλογούν και κατά συνέπεια το Δημόσιο θα χάσει την πλειοψηφία, ενώ θα σμικρυνθεί και το ποσοστό των μικρομετόχων, ιδιωτών και θεσμικών. Ακολουθείται δηλαδή η πεπατημένη της Τράπεζας Πειραιώς, όπου με την ίδια διαδικασία το Δημόσιο, μέσω του ΤΧΣ, έχασε δισεκατομμύρια περιορίζοντας οικειοθελώς το ποσοστό του από 64% σε 16% περίπου.
Πέρα από το γεγονός ότι η απόφαση αυτή θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στους μικρομετόχους (που τους τάζουν κάτι χαντρούλες και καθρεφτάκια ως «γλυκαντικό»), για την πλειονότητα των Ελλήνων το θέμα είναι όχι μόνο οικονομικό, αλλά και εθνικό και κυρίως θέμα επιβίωσης.
Επιβίωσης, γιατί σε μια περίοδο που το ρεύμα και το αέριο εκτινάσσονται σε τεράστια ύψη και πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος κλείνουν στην Ευρώπη (στη Βρετανία έχουν μείνει εκατομμύρια νοικοκυριά χωρίς ρεύμα), η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραδίδει ένα εργαλείο αποφασιστικής παρέμβασης στην αγορά σε ιδιώτες με ανεξέλεγκτη συμπεριφορά ως προς τις τιμές.
Εθνικό, διότι το πλέον πιθανό είναι η ΔΕΗ να περάσει σε «ξένα χέρια» και η μεγαλύτερη εθνική βιομηχανία να αφελληνιστεί, με σοβαρά θέματα να εγείρονται ακόμη και για την εθνική άμυνα.
Οικονομικό, γιατί στην πραγματικότητα οι παραγωγικές υποδομές τής ΔΕΗ είναι ανεκτίμητες. Είναι δυνατόν όταν ένα εργοστάσιο της ΔΕΗ κατασκευαστικά κοστίζει μερικά δισεκατομμύρια, ουσιαστικά να παραχωρείται η πλειοψηφία για 750 εκατομμύρια;
