Η έκθεση Πισσαρίδη, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από μερικές ημέρες, αποτελεί το πρελούδιο της πιο ακραίας επίθεσης στην εργασία στη μεταμνημονιακή εποχή, που θα ολοκληρωθεί με την κατάθεση του εργασιακού νομοσχεδίου τις επόμενες ημέρες στη Βουλή. Μελετώντας κάποιος τα συμπεράσματα της έκθεσης διαπιστώνει ότι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές διάλυσης της εργασίας είναι όχι μόνο παρούσες, αλλά αναβαθμίζονται ποιοτικά, με τρόπο ακόμα πιο σκληρό για τα κοινωνικά δικαιώματα:
1. Η Επιτροπή Πισσαρίδη εισηγείται τη μείωση του κόστους των υπερωριών, σε απόλυτη συμφωνία με όσα εξήγγειλε ήδη η κυβέρνηση, για κατάργηση του οκταώρου. Ο νέος εργαζόμενος στην εποχή μετά την Covid-19 θα δουλεύει περισσότερο και θα αμείβεται λιγότερο.
2. Σχεδιάζεται η διευκόλυνση των απολύσεων σε μια περίοδο που η ανεργία ανεβαίνει συνεχώς.
3. Προτείνεται η νομοθέτηση του κατώτατου μισθού, ύστερα από δεσμευτική πρόταση ειδικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων, δηλαδή προωθείται ο θρίαμβος των «τεχνοκρατών» έναντι της πολιτικής και των κοινωνικών αγώνων.
4. Προωθείται η ευελιξία στο σύστημα αδειών, με πρόσχημα την ευκολότερη πρόσβαση των γυναικών στην αγορά εργασίας. Κρυφός πόθος της Επιτροπής είναι να πέσει στην «κλίνη του Προκρούστη» όλο το σύστημα αδειών που ισχύει σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για έναν λαό που, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς δείκτες, δουλεύει τις περισσότερες ώρες και ημέρες σε σχέση με τους λαούς της Ευρώπης.
5. Οι «σοφοί» της Επιτροπής Πισσαρίδη προτείνουν τον ολικό επανασχεδιασμό του επιδόματος ανεργίας. Η έκθεση προτείνει το επίδομα ανεργίας να μην είναι σταθερό και συνδεδεμένο με τον κατώτατο μισθό, αλλά με τις προηγούμενες αμοιβές του ανέργου. Ο άνεργος αντιμετωπίζεται ως τεμπέλης, ο εργαζόμενος ως ανίκανος, η μικρομεσαία επιχείρηση ως «ζόμπι» και πάει λέγοντας.
Η αποσύνδεση του επιδόματος από τον κατώτατο μισθό έχει στόχο να διαλύσει τα ενοποιητικά στοιχεία της πάλης της εργατικής τάξης, αφού σήμερα όποιος αγωνίζεται για την αύξηση του κατώτατου μισθού ουσιαστικά ζητάει την αύξηση του επιδόματος ανεργίας, των επιδομάτων μητρότητας (παλιότερα), της κατώτατης σύνταξης κ.λπ.
6. Η έκθεση προτείνει ενοποίηση όλων των προνοιακών επιδομάτων σε ένα, εκτός του επιδόματος ανεργίας, αναπηρίας, και ενός στεγαστικού επιδόματος που θα καταβάλλεται σε αδύναμους οφειλέτες. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, το ενοποιημένο επίδομα θα πρέπει να δίνεται σε άτομα με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα ακόμη και εάν εργάζονται και να είναι σχεδιασμένο ώστε να ενισχύει τα κίνητρα για την εργασία.
Αυτή τη λογική της δήθεν απλοποίησης του συστήματος οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι την έζησαν πολύ καλά την περίοδο των Μνημονίων, όταν χάθηκαν δικαιώματα και παροχές που είχαν κατακτηθεί όχι στη βάση πελατειακής λογικής, όπως λεγόταν, αλλά στη βάση αγωνιστικών διεκδικήσεων για αξιοπρεπείς όρους δουλειάς.
Μνημόνιο είχαμε, δεν θέλουμε άλλο...
* Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι δικηγόρος - εργατολόγος
