Νόμο καταστροφής των ακτών χαρακτηρίζει το WWF Ελλάς τον νέο νόμο 5092/2024 (ΦΕΚ33/04.03.2024) προειδοποιώντας εκ νέου ότι με τις διατάξεις του συρρικνώνει σημαντικά τον δημόσιο κοινόχρηστο χώρο των ακτών μας και δεν παρέχει εχέγγυα προστασίας των ευαίσθητων οικοσυστημάτων και θωράκισης των κοινωνιών απέναντι στην παρούσα απειλή της κλιματικής κρίσης. Με ανακοίνωσή του αναφέρεται στις εντονότατες αντιδράσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων και επιστημονικών φορέων, οι οποίες αγνοήθηκαν από την κυβέρνηση, και ταυτόχρονα επισημαίνει ότι ο νέος νόμος ουδέν προσέθεσε στην αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του εξαιρετικής οικολογικής σημασίας παράκτιου χώρου, ο οποίος ήδη επηρεάζεται σοβαρά από την κλιματική κρίση, αλλά, αντίθετα, καταργεί ακόμα και την ισχνή αδόμητη ζώνη των 30 μέτρων. Στηλιτεύει την πολιτική της κυβέρνησης, που βλέπει τις παραλίες σαν οικόπεδα για περιβαλλοντική κακοποίηση και οικονομική υπερεκμετάλλευση όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέσα στην τελευταία δεκαετία κάνουν ό,τι μπορούν για να θωρακίσουν τις ακτές τους από τη δόμηση και να αποφύγουν τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.
Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί
Το WWF Ελλάς αποδομεί τους ισχυρισμούς του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, επισημαίνοντας ότι «διαφημίζει την αυστηροποίηση των ποινών. Όταν όμως μειώνονται τα προστατευτικά πλαίσια και σχεδόν τα πάντα επιτρέπονται, μειώνονται και οι πιθανότητες να παρανομήσει κάποια επιχείρηση. Ας αφήσουμε ασχολίαστο και το ότι ο νέος νόμος δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως πρόνοια για ενίσχυση των (σοβαρά υποστελεχωμένων) μηχανισμών ελέγχου για περιβαλλοντικές παρανομίες. Διακοσμητικές λοιπόν οι ποινές. Ο υπουργός διαφημίζει τις “απάτητες παραλίες”, που όμως στην πραγματικότητα προσφέρουν άλλο ένα παραθυράκι αποφυγής της υποχρέωσης της χώρας για ολοκλήρωση των Προεδρικών Διαταγμάτων των περιοχών Natura, κατακερματίζοντας το θεσμικό καθεστώς προστασίας τους». Υπενθυμίζει δε στο αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι οφείλει, χωρίς άλλες περιστροφές, να προβεί άμεσα στην έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων και των σχεδίων διαχείρισης προκειμένου να προστατευθούν ουσιαστικά οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις Οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. (C-849/19). Παραθέτει και τις λιγοστές βελτιώσεις που επήλθαν, μετά την κατάθεση του νομοσχεδίου. Ανάμεσά τους η μερική επαναφορά της προϊσχύουσας ρύθμισης του ν. 2971/2001 ότι ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του. Επίσης, η επαναφορά της ρύθμισης που προβλέπει ότι οι συμβάσεις παραχώρησης είναι προσωποπαγείς, αποτρέποντας κατά τον τρόπο αυτό τη δημιουργία ενός ιδιότυπου εμπορίου παραχωρήσεων και την εμπορευματοποίηση της παράκτιας ζώνης, και της πρόβλεψης για αποκλεισμό από μελλοντικές συμβάσεις παραχώρησης των συζύγων και συγγενών έως και β’ βαθμού των παραβατών. Η οργάνωση δηλώνει ότι θα παρακολουθεί «στενά την εφαρμογή της νέας νομοθεσίας και θα παρεμβαίνει για να αναχαιτιστούν οι όποιες προσπάθειες περαιτέρω υποβάθμισης του παράκτιου χώρου».
