Ανεξαρτήτως του τι πιστεύει κανείς για τον Ρόμπερτ Χάμπεκ, υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας και υποψήφιο καγκελάριο των Πρασίνων στις εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου, είναι υποχρεωμένος να του δώσει δίκιο στην εκτίμηση που έκανε το απόγευμα της Τετάρτης στη γερμανική Βουλή. Ήταν, δυστυχώς, μια ιστορική μέρα για τη Γερμανία, με κατάμαυρο πρόσημο. Η υποτιθεμένη δημοκρατική συναίνεση που είχε στόχο να απομονώσει την Ακροδεξιά από τη νομοθετική διαδικασία κατέρρευσε με πάταγο, όταν 75 βουλευτές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) ψήφισαν μαζί με τους Φιλελεύθερους την πρόταση των Χριστιανοδημοκρατών του υποψήφιου καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς για την αυστηροποίηση της νομοθεσίας, που αφορά τον έλεγχο των συνόρων, τις διαδικασίες παροχής ασύλου αλλά και το καθεστώς παραμονής των αλλοδαπών στη χώρα, με τον εύσχημο τίτλο «Αλλαγή πολιτικής σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας», η οποία μεταξύ άλλων δίνει υπερεξουσίες στην αστυνομία. Κι αυτό την ημέρα κατά την οποία λίγο νωρίτερα και με αφορμή την απελευθέρωση του Άουσβιτς είχαν τιμηθεί στην Μπούντεσταγκ τα θύματα του ναζισμού.
Ασυγχώρητο λάθος
348 ναι και 345 όχι από τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους, την Αριστερά και τη Συμμαχία Βάγκενκνεχτ. Μετά από αυτή την ημέρα τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο στη Γερμανία και αυτό το γνωρίζουν τόσο ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς, που έκανε λόγο για ένα «ολέθριο και ασυγχώρητο λάθος», όσο και ο ίδιος ο Μερτς, εμπνευστής του αποκαλούμενου πακέτου των πέντε μέτρων, που δήλωσε πως νιώθει άβολα για το γεγονός ότι βρέθηκε χέρι-χέρι με τους απογόνους των ναζί στο όνομα κάποιου «χρέους» απέναντι στους πολίτες, οι οποίοι φοβούνται για την ασφάλειά τους.
Ο Μερτς έδειξε προς τα πού θα κοιτάει ως επόμενος καγκελάριος. Ελπίζει πως έχει το άλλοθι των Φιλελεύθερων, αν αυτοί μπουν στη Βουλή, και την κατά περίπτωση (;) στήριξη της AfD, κάτι που δείχνει πάντως να μην ενοχλεί τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, όπως έδειξε μια δημοσκόπηση-εξπρές. Σε αυτή την »έγκριση» βρίσκεται και η ουσία της υπόθεσης. Για να φτάσουν οι ακροδεξιοί να συν-νομοθετούν, χρειάστηκε πρώτα να μπολιάσουν την κοινωνία με τις ιδέες τους, πολλές από τις οποίες έχουν υιοθετηθεί από κεντροδεξιούς και ακροκεντρώους. Το τείχος απέναντι στην Ακροδεξιά είχε πέσει προ πολλού.
Ποιοι απειλούν τη Δημοκρατία
Αποδείχτηκε, όπως εύστοχα σχολίασαν κάποιοι, ότι ο μεγάλος κίνδυνος γι’ αυτή την ανολοκλήρωτη έστω Δημοκρατία δεν προέρχεται από τους ατόφιους ακροδεξιούς, αλλά από εκείνους που αν και τοποθετούνται στο Κέντρο, έχουν υιοθετήσει τις θέσεις τους. Το γεγονός ότι η αστυνόμευση των συνόρων, οι απελάσεις-εξπρές σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, οι φυλακίσεις αιτούντων άσυλο που δεν έχουν δικαιωθεί και άλλα μέτρα εναντιώνονται όχι μόνο στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο, αλλά και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν ενοχλεί καθόλου αυτόν τον νεοπαγή συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών, εθνικιστών-ρατσιστών και νεοφιλελεύθερων. Άλλωστε τα πρώτα δείγματα για τη δημιουργία αυτού του μετώπου έχουν ήδη δοθεί και στο Ευρωκοινοβούλιο και συνολικά στους ευρωπαϊκούς θεσμούς από τότε που η Μελόνι πήρε άφεση για τον θαυμασμό της στον Μουσολίνι και ο Μάνφρεντ Βέμπερ από το ΕΛΚ μιλά για τον αναγκαίο σεβασμό προς τις «νέες πλειοψηφίες στην Ευρώπη».
Βεβαίως, ούτε ο Σολτς είναι άμοιρος ευθυνών. Παλινδρομούσε διαρκώς ανάμεσα σε έναν γενικόλογο σοσιαλδημοκρατικό ανθρωπισμό παλιάς κοπής και στην ανάγκη του να αποδείξει ότι δεν είναι καγκελάριος από πλαστελίνη, όταν άρχισε να μιλάει για «επιλογή μεταναστών».
Το μακάβριο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που κατηγορούν τη Ρωσία πως βρίσκεται πίσω από την Ακροδεξιά, επιδιώκοντας να διχάσει την κοινωνία, υιοθετούν τώρα ακριβώς τις απόψεις της προς τέρψιν των... Γερμανών κυρ Παντελήδων. Και συνεπώς και του Πούτιν με βάση τη λογική τους. Η πόλωση οξύνεται, η ΑfD ανεβαίνει πλέον στις δημοσκοπήσεις στο 22%-23% και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα βρίσκεται σε τρεις εβδομάδες από σήμερα, στην ημέρα των εκλογών. Ελάχιστη παρηγοριά, οι αντιδράσεις κάποιων δημοκρατών, που συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα το βράδυ της Τετάρτης μετά την ψηφοφορία έξω από τα γραφεία της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης για να εκφράσουν την οργή τους. Το ότι... υπάρχουν και χειρότερα, όπως στη γειτονική Αυστρία όπου ο ακροδεξιός Χέρμπερτ Κικλ ετοιμάζεται για καγκελάριος, δεν το λες και επιχείρημα παρηγοριάς.