Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
Ουκρανία / Η χαμένη τιμή της ευρωπαϊκής διπλωματίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ουκρανία / Η χαμένη τιμή της ευρωπαϊκής διπλωματίας

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Τουλάχιστον για την ώρα, ο Πούτιν δικαιούται να θεωρεί την αναγνώριση του Λουχάνσκ και του Ντονμπάς ως έναν τρόπο να αποσπάσει αυτό που θα μπορούσε να παρουσιάσει στο εσωτερικό της Ρωσίας ως μια νίκη αποφεύγοντας τα δύο ακραία σενάρια: μια μαζική εισβολή και τη μεγάλη αιματοχυσία που θα ακολουθούσε, και την σφυρηλάτηση, από την άλλη, ενός μετώπου ενεργούς αντίδρασης της Δύσης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Παρά την απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής αντιπολίτευσης, και κατ’ επέκταση δυναμικής αμφισβήτησης της αφήγησής του στο εσωτερικό, ο επικεφαλής του Κρεμλίνου μπορεί να καταλάβει ότι για τους περισσότερους Ρώσους, που παλεύουν με την πανδημία και τη διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση των οικονομικών τους, η αναγνώριση των αυτονομιστών που υποστηρίζονται από τη Μόσχα είναι ένα πολύ πιο εύγευστο πιάτο απ’ ό,τι ένας μεγάλος πόλεμος κόντρα σε έναν γείτονα που λίγοι στη Ρωσία βλέπουν πράγματι με τον τρόπο που το εκείνος. Δηλαδή ως μια κατασκευασμένη οντότητα της σοβιετικής περιόδου που έχει σφετεριστεί ρωσική γη.

Ωστόσο, αν αυτό λύνει προς στιγμή το πρόβλημα του Πούτιν, ταυτόχρονα φέρνει πάλι στην επιφάνεια το θεμελιώδες πρόβλημα της Ευρώπης: την εξόφθαλμη, τρομακτική ανεπάρκεια της διπλωματίας της και τη μοναδική ίσως “ικανότητά” της να είναι απούσα εκεί που θα έπρεπε να είναι παρούσα και πρωταγωνίστρια.

Οι κεφαλές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος επέλεξαν κι αυτή τη φορά να στοιχηθούν πίσω από τις ΗΠΑ αναπαράγοντας τις αμερικανικές θέσεις και απεμπολώντας τη δική τους φωνή. Η Ε.Ε. ως αυτόνομη πολιτικοδιπλωματική οντότητα περιορίστηκε στον ρόλο του κομπάρσου.

Ήταν το επαναλαμβανόμενο μήνυμα του Μπάιντεν, ότι η κυβέρνησή του περιμένει με “ανυπομονησία” τη “σθεναρή στάση” των Ευρωπαίων όσον αφορά τις πιθανές κυρώσεις κατά της Μόσχας, αυτό που βάρυνε περισσότερο;  Ήταν το διαχρονικό έλλειμμα εσωτερικής συνεννόησης, η εγγενής αδυναμία της Ε.Ε. να εμφανιστεί και να λειτουργήσει ως ενιαία οντότητα; Είναι οι διαφορετικές αναγνώσεις που γίνονται στους κόλπους της για τα αίτια της κρίσης, οι φυσικές και αναμενόμενες “συμπάθειες” ή προτιμήσεις προς τη μία η την άλλη πλευρά;

Η Ιταλία, για παράδειγμα, εξακολουθεί να επιμένει σε μια πολιτική συνεννόησης με τη Μόσχα. Η διαφοροποίηση του  Όρμπαν από τη γενική κατευθυντήρια γραμμή των Βρυξελλών για τις ευρωρωσικές σχέσεις είναι επίσης γνωστή εδώ και καιρό.

Η ηχηρή διαφοροποίηση του Κροάτη Προέδρου Ζόραν Μιλάνοβιτς -του αρχηγού μιας χώρας που από την απόσχιση και ανεξαρτητοποίησή της από την ενιαία Γιουγκοσλαβία το 1991 παραμένει σφιχτά προσδεδεμένη στο δυτικό άρμα- προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και ήρθε να προστεθεί στις φωνές που δεν ακολουθούν τη γραμμή.

Η Ουκρανία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ, είπε ο Μιλάνοβιτς στα τέλη του περασμένου μήνα, η Ε.Ε. ήταν εκείνη που πυροδότησε το πραξικόπημα στο Κίεβο, το 2014, όταν ανατράπηκε ο φιλορώσος Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Σαν να μην έφτανε αυτό, επέρριψε την ευθύνη για την τρέχουσα κρίση στη δυναμική της εσωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ υπό την ηγεσία του Προέδρου Μπάιντεν και της κυβέρνησής του, αντικατοπτρίζοντας “ασυνέπειες και επικίνδυνη συμπεριφορά”.

Είναι λοιπόν οι επιμέρους διαφοροποιήσεις οι πραγματικοί λόγοι της ευρωπαϊκής αδυναμίας;  Ή μήπως αυτές θα μπορούσαν να είναι τελικά το συγκριτικό πλεονέκτημά της Ευρώπης; Δεν θα μπορούσε η Ε.Ε. να αντιπαρατάξει στην αμερικανική μονολιθικότητα, την οποία απορρίπτει ασυζητητί η Μόσχα, τη δική της πολύπλευρη και πλουραλιστική προσέγγιση;

Η Ευρώπη έχασε ακόμη μία ευκαιρία. Δεν κατόρθωσε να λειτουργήσει ούτε καν ως δυνητική γέφυρα ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα σε μια κρίση που εκτυλίσσεται στον εγγύς χώρο της και την αφορά άμεσα, καθώς διακυβεύονται η ενεργειακή ασφάλεια και η οικονομική ανάκαμψή της.

Ακόμα και η «ηρωική» μεσολάβηση Μακρόν προς τον Πούτιν με στόχο μια τετ-α-τετ συνάντησή του με τον Μπάιντεν, αποκλειστικά για να ξεμπλέξουν το ουκρανικό κουβάρι, που προς στιγμή γέννησε ελπίδες ότι υπήρχε περιθώριο περεταίρω διαπραγμάτευσης, φάνηκε πως εντασσόταν περισσότερο στην προεκλογική προσπάθεια του Γάλλου Προέδρου, παρά είχε να κάνει με μια ουσιαστική πρωτοβουλία εκ μέρους της ευρωπαϊκής διπλωματίας.

Ο βηματισμός των Ευρωπαίων έχει χαθεί, όμως το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει βούληση και σθένος για μια αυτόνομη ευρωπαϊκή διπλωματία.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL