Γνωρίσαμε τον Βαγγέλη Μακρή ως μέλος του κιθαριστικού διδύμου και μετά τρίο A Victim Of Society. Ώσπου ξαφνικά, έπειτα από αρκετά μεγάλο διάστημα απουσίας, τη θέση του πήρε ξαφνικά ο P. Thomas, ένας πολύ πιο απρόβλεπτος από εκείνον δημιουργός. Στο τέλος του μήνα ο P. Thomas θα κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ του «Souvenirs of a past life» και (με την άδειά του πάντα!) ο Βαγγέλης Μακρής μίλησε πρώτα στην ΑΥΓΗ γι’ αυτό.
Ηταν συνειδητή απόφασή σου όταν διαλύθηκαν οι A Victim Of Society η μουσική που θα έκανες στη συνέχεια να είναι εντελώς διαφορετική από τη δική τους;
Καταρχήν να πω ότι οι AVOS εξακολουθούν να είναι ένα ανοιχτό κεφάλαιο για εμένα. Ο P. Thomas είναι ένα πολύ διαφορετικό project. Είμαι πολύπλευρος. Η μουσική και γενικότερα η Τέχνη είναι οι δρόμοι με τους οποίους εκφράζομαι. Πέρασα μια φάση όπου άκουγα και έπαιζα πολλή μουσική και ανακάλυψα έναν ήχο τον οποίο ήθελα να εξερευνήσω κι έτσι γεννήθηκε ο P. Thomas. Θα έλεγα ότι ηχητικά μου προέκυψε στο πλαίσιο αυτού του πειραματισμού. Επομένως, όχι, δεν ήταν κάτι συνειδητό, βγήκε αυθόρμητα. Οι AVOS είναι μια πλευρά μου, ο P. Thomas είναι μια άλλη και αισθάνομαι πολύ τυχερός που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να πειραματιστώ και με τις δύο.
Ο P. Thomas ήταν μια περσόνα για να υποστηρίξεις αυτή την αλλαγή παρά απλώς ένα ψευδώνυμο;
Ο P. Thomas κατά κάποιον τρόπο είναι ένα alter ego μου. Είναι μια περσόνα πολύ δική μου, που ουσιαστικά εξωτερικεύει κάποιες πτυχές μου τις οποίες ας πούμε ότι επιλέγω να κρύβω στην καθημερινότητά μου. Έχει αρκετή θεατρικότητα όλο αυτό, αλλά για εμένα στην πραγματικότητα είναι ένα παιχνίδι. Αν δεν υπήρχε η περσόνα αυτή, θα ήταν διαφορετική και η μουσική.
Τα τέσσερα τραγούδια του ομώνυμου EP με τα οποία την εγκαινίασες το 2021 ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά του άλμπουμ. Τι ήταν αυτό που σε έκανε, τον P. Thomas δηλαδή, να αλλάξει σε τόσο μεγάλο βαθμό ύφος;
Ο P. Thomas έχει μια ρευστότητα. Ένας λόγος που επέλεξα να το κάνω μόνος μου όλο αυτό είναι η διάθεσή μου να πειραματιστώ. Δεν βάζω πρέπει και φίλτρα. Είναι μια τρομερά δημιουργική διαδικασία που με κρατάει σε εγρήγορση. Οπότε, ναι, ο P. Thomas μπορεί και να αλλάζει συνέχεια, του το επιτρέπω.
Πώς και γιατί λοιπόν εξαφανίστηκε η κιθάρα και έγινε το πέρασμα σε ένα σχεδόν εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικό ύφος; Ήταν μόνο ότι τα ηλεκτρονικά εξυπηρετούν περισσότερο τον P. Thomas ή και θέμα αισθητικής, που έχει μια ιδιαίτερη σημειολογία;
Αγαπώ τη μουσική αρχικά ως ακροατής και μου αρέσει να είμαι ανοιχτός στα ακούσματά μου. Κάποια περίοδο περνούσα αρκετές ώρες ακούγοντας πολλά και διαφορετικά πράγματα. Έτυχε να βρω τον P. Thomas στην ηλεκτρονική μουσική. Το ένα έφερε το άλλο κι έτσι δημιουργήθηκε αυτό το ηχητικό σύμπαν. O P. Thomas σίγουρα παλιά έπαιζε κιθάρα, όμως τώρα έχει επιλέξει αυτόν τον δρόμο. Δεν έχεις ιδέα πόσο παράξενος είναι κάποιες φορές. (γέλια).
Γιατί ενώ σε όλη τη μέχρι τώρα διαδρομή σου οι στίχοι σου ήταν αγγλικοί, στον δίσκο υπάρχει ένα και μόνο με ελληνικό στίχο, και μάλιστα το πρώτο; Πώς προέκυψε; Συμβολίζει κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα;
Οι στίχοι των τραγουδιών για εμένα πάντα έρχονται μετά τη μουσική. Τα μόνα λόγια που ακούγονταν σωστά γι’ αυτό το τραγούδι ήταν στα ελληνικά. Στο πλαίσιο του πειραματισμού και της ρευστότητας που προανέφερα το άφησα να καλλιεργηθεί μέσα μου και προέκυψε το «Fantasmata».
Πώς και γιατί ανάμεσα στα προσωπικά θέματά του o P. Thomas έγραψε και ένα τραγούδι για την Παιδεία; Τόσο πολύ τον απασχολεί ή το θεωρεί κι αυτό προσωπικό;
Ναι και στα δύο. Το κοινωνικό είναι και προσωπικό. Αν δεν είναι προσωπική η αγωνία για τα κοινωνικά ζητήματα, τότε δεν είναι πραγματική. Με ενδιαφέρει η Παιδεία καθώς είναι μια μεγάλη πληγή για την Ελλάδα. Οτιδήποτε πάει λάθος σ’ αυτή τη χώρα (και δυστυχώς πάνε πολλά) με αφορά προσωπικά. Είναι μια προσπάθεια να βάλω στη μουσική μου τους κοινωνικούς μου προβληματισμούς. Συμβαίνει και σε άλλα τραγούδια του δίσκου.
Η ακτή του τελευταίου τραγουδιού είναι της Ελλάδας, κάποιας άλλης χώρας ή μεταφορική;
Η ακτή αυτή είναι ένας «μη τόπος». Μπορεί να κατοικεί εκεί η δική μου μνήμη ή και κάθε ακροατή. Δεν έχει να κάνει με χώρα, αλλά δεν είναι και ακριβώς μεταφορά. Αν για κάποιον δηλαδή αυτό το ιδανικό μέρος είναι μια ακτή, θα χαρώ πολύ να «συναντηθούμε» εκεί.
Οι καταστάσεις που «θυμάται» ο P. Thomas είναι όνειρα και επιθυμίες του ή τα φαντάζεται, δηλαδή τα επινοεί; Γιατί αυτά τα δύο είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.
Δεν θα συμφωνήσω σ’ αυτό. Νομίζω πως η επιθυμία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια επινόηση. Από τύχη κάποιες επιθυμίες μας πραγματοποιούνται και κάποιες όχι. Το σημαντικό είναι η ανάγκη γι’ αυτή την επινόηση. Όσον αφορά τα «γεγονότα», η γραμμή της πραγματικότητας είναι πολύ θολή στον κόσμο του P. Thomas. Ακόμα δηλαδή και το βίωμα έχει πάντα μέσα του ένα μέρος ονείρου. Φυσικά αυτό είναι επιλογή.
Ο P. Thomas νοσταλγεί το παρελθόν και ζει σ’ αυτό ή διαμέσου αυτού προσπαθεί να δει, αν όχι να οραματιστεί, το μέλλον;
Το παρελθόν είναι σίγουρα ένα πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει τον κόσμο. Ωστόσο, το μέλλον δεν μπορώ να πω ότι τον αφορά σε μεγάλο βαθμό. Το παρόν είναι το πεδίο του. Κανείς δεν μπορεί να αποχωριστεί το παρελθόν του, το κουβαλάμε κάθε στιγμή. Δεν είναι νοσταλγός όμως, όχι. Πιο πολύ θα έλεγα ότι το κουβαλάει σαν φάντασμα μαζί του, σαν συνοδοιπόρο.
Τελικά είναι πολύ απαισιόδοξος για το μέλλον ή όχι απαραίτητα;
Είναι παρατηρητής. Αδυνατώ να επιλέξω μεριά, αισιοδοξία ή απαισιοδοξία. Είναι απλώς παρών στη στιγμή. Ο P. Thomas κάνει αρκετή πλάκα με τα πράγματα και κυρίως με την ανθρώπινη αγωνία του «τι θα γίνει στο μέλλον». Είναι ένας αποστασιοποιημένος παρατηρητής κάποιες φορές, κάπως ειρωνικός κι άλλες φορές ζει το δράμα του. Γενικότερα όμως δεν το κάνει πολύ θέμα. Στο τέλος της ημέρας δεν παίρνει τίποτα πολύ σοβαρά.
Θα προστεθούν και άλλοι μουσικοί ώστε κάποια στιγμή να σχηματιστεί μια μπάντα ή ο P. Thomas δουλεύει πάντα μόνος του γιατί αυτό του ταιριάζει αλλά και τον εξυπηρετεί περισσότερο;
Προς το παρόν ο P. Thomas είναι ένα πολύ προσωπικό μου project που δεν νιώθω έτοιμος να μοιραστώ με κάποιον συνεργάτη. Έχει να κάνει πολύ με το προσωπικό μου μουσικό βίωμα, γι’ αυτό και είναι κάτι που πρέπει να κάνω μόνος μου.
Είναι ένας δίσκος που μπορεί να παρουσιαστεί και ζωντανά και υπάρχουν σχέδια γι’ αυτό ή εξαρχής ο P. Thomas το είχε στον νου του αποκλειστικά ως project του στούντιο;
Εννοείται ότι μπορεί και θα παρουσιαστεί σύντομα ζωντανά, σε χώρο και χρόνο που θα ανακοινώσω άμεσα. Μάλιστα ετοιμάζω κάτι ιδιαίτερο για τη σκηνική παρουσία του P. Thomas, κάτι που δεν έχω ξανακάνει και είμαι πολύ ενθουσιασμένος και ανυπόμονος γι’ αυτό.
Τι ετοιμάζει για το μέλλον ο P. Thomas; Και με την ευκαιρία, μήπως κι εσύ, Βαγγέλη, έχεις κάποιο νέο σχέδιο;
Πιστεύω ότι ήρθε για να μείνει στη ζωή μου. Δουλεύει πυρετωδώς νέα σχέδια και πλάνα τα οποία θα ανακοινωθούν σύντομα. Εννοείται όμως ότι, επειδή μιλάμε για τον P. Thomas, περιμένω να με εκπλήξει ανά πάσα στιγμή. Όσον αφορά εμένα, είμαι πολύ απασχολημένος με τα δικά του projects που οφείλω να εκτελέσω (γέλια).
Τόσο ο P. Thomas όσο και ο Βαγγέλης Μακρής δεν θα πάψουν να θέλουν να εκπλήσσουν τον εαυτό τους και από μια τέτοια προσέγγιση μόνο ενδιαφέροντα αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν.
