Έναν χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και η Τέχνη ούτε ξεχνά ούτε συγκαλύπτει. Ο ηθοποιός και σκιτσογράφος Γιώργος Γαλίτης, ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο για το ταλέντο του, αλλά και για την παρεμβατικότητά του στα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που βασανίζουν τη χώρα μας, έκανε όλο τον κόσμο να ανατριχιάσει, να δακρύσει και να «εξοργιστεί» με τα σκίτσα που δημιούργησε μετά το εγκληματικό δυστύχημα.
Ο δημοφιλής ηθοποιός μέσω των social media συνέχισε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να δημοσιεύει σκίτσα που μας υπενθύμιζαν το τραγικό γεγονός, ενώ ταυτόχρονα καυτηρίαζε τους χειρισμούς από πλευράς της κυβέρνησης. Εδώ και έναν χρόνο οι συγγενείς των θυμάτων διεκδικούν και απαιτούν δικαιοσύνη και ουσιαστική απόδοση ευθυνών, ενώ ταυτόχρονα δεν αισθάνονται ίχνος δικαίωσης από την Εξεταστική Επιτροπή, η οποία μάλιστα έκλεισε τις εργασίες της άρον-άρον, λίγες ημέρες πριν από την πρώτη τραγική επέτειο. Ο Γιώργος Γαλίτης δεν άφησε τίποτα από τα παραπάνω ασχολίαστα και μάλιστα αντικρίζοντας κάποιος τα σκίτσα του, νιώθει την ανατριχίλα της θλίψης και της αδικίας.
Πώς νιώθουν, άραγε, οι ιθύνοντες;
Μέσα σε αυτά τα σκίτσα υπάρχουν τα δίκαια αιτήματα των συγγενών των θυμάτων απέναντι στην πολιτική της συγκάλυψης και του δεδομένου ανθρώπινου λάθους που καλείται να ξεπλύνει (ως μοναδικό) το αίμα των νεκρών και των ζωντανών θυμάτων.
«Να με πάρεις όταν φτάσεις» φωνάζει εδώ και δώδεκα μήνες η κοινή γνώμη, διεκδικώντας μαζί με τους συγγενείς να σταματήσει η υποτίμηση της συλλογικής νοημοσύνης στον βωμό του «μπαζώματος» της αλήθειας.
