Με έναν πρώτο δίσκο που έχει τον τουλάχιστον πρωτότυπο τίτλο «Το Σκάρτο DNA» μας συστήθηκε πριν από λίγο καιρό ο νέος τραγουδοποιός Χρήστος Μπακόπουλος. Πρόκειται για τραγούδια με στίχους που καινοτομούν, κάποτε ακόμα και προκαλούν, χωρίς ποτέ αυτό να γίνεται αυτοσκοπός, και με μια «φρέσκια» μουσική διάθεση, παρότι βασίζονται στέρεα σε βιωμένη γνώση τόσο της ελληνικής παράδοσης όσο και του rock. Τα ερμηνεύει ο επίσης νέος τραγουδιστής Νίκος Αλεξιάδης, εκτός από λίγα στα οποία την ερμηνεία αναλαμβάνει ο ίδιος ο δημιουργός, ενώ η παραγωγή και οι ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ανδρέου προσδίδουν ποικιλία αλλά και ένα υψηλό αισθητικό επίπεδο στο τελικό αποτέλεσμα. Συνομίλησα με τον Χρήστο Μπακόπουλο για ποιον και γιατί είναι αυτό το «σκάρτο DNA» και γιατί επιμένει να του εναντιώνεται.
Πώς άρχισε και ποια είναι η μέχρι τώρα ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Φαντάζομαι ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξαν τα πανηγύρια και οι μουσικές βραδιές στην αυλή του σπιτιού μας στην Ικαρία. Αυτές οι παιδικές μνήμες δεν σβήνουν ποτέ. Πλέον έχω γίνει εμμονικός, στο μυαλό μου γυρνάνε συνέχεια μελωδίες.
Έχειςήδη εκδώσει μια ποιητική συλλογή («Άνευ Σαρκός», εκδόσεις Ownbook). Να υποθέσω, λοιπόν, ότι αρχίζεις από τους στίχους κάθε τραγουδιού και μετά τους μελοποιείς ή γράφεις μουσική και στίχο ταυτόχρονα;
Η διαδικασία έχει ως εξής: προκύπτει μια μελωδία, που συνήθως καταλήγει να είναι εκείνη του ρεφρέν. Ύστερα βρίσκω εκείνη του κουπλέ και στη συνέχεια «παίζουν» μαζί στο μυαλό μου μέχρι να βγει ο στίχος. Ποτέ δεν έχει συμβεί το αντίθετο.
Αισθάνομαι ότι στα τραγούδια σου υπό μία έννοια «παλεύουν» δύο πολύ διαφορετικά πράγματα, η ελληνική μουσική παράδοση και το ροκ. Έχω δίκιο ή είναι οι ενορχηστρώσεις που με ξεγελούν;
Νομίζω ότι το ροκ και η ελληνική μουσική παράδοση είναι δύο ιδιώματα απολύτως συνδεδεμένα. Έχουν αμέτρητες κοινές καταβολές, μουσικές και στιχουργικές. Οι ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ανδρέου κάνουν το πάντρεμά τους να μοιάζει εκ των ων ουκ άνευ.
Ανάφερε ενδεικτικά μερικές από αυτές που θεωρείς καθοριστικότερες επιρροές σου, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.
Θα στο πάω ανάποδα για να μη μακρηγορούμε. Θεωρώ ότι με έχουν επηρεάσει όλα τα μουσικά ιδιώματα, ένθεν κακείθεν των συνόρων, εκτός από κακό λαϊκό, σκυλάδικο, rave, trance και... το μουσικό μελόδραμα. Γενικά δεν αντέχω τα μελό.
Ποια είναι η σχέση σου με τον Νίκο Αλεξιάδη και γιατί, ενώ εκείνος είναι ο βασικός ερμηνευτής, ερμηνεύεις και εσύ τρία τραγούδια (συν άλλο ένα ντουέτο μαζί του) και με ποια κριτήρια επέλεξες ποια θα ήταν αυτά;
Τον Νίκο, που τον θεωρώ από τους πιο αξιόλογους νέους τραγουδιστές, μου τον σύστησε ο Γιώργος Ανδρέου. Πιστεύω πολύ στη δύναμη της ομάδας και στο λιθαράκι που βάζει κάθε μονάδα προς έναν κοινό στόχο. Έτσι καθένας ερμήνευσε τα τραγούδια που πήγαιναν καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία του.
Πώς γνώρισες τον Γιώργο Ανδρέου και πόσο σημαντική ήταν η συμβολή της παραγωγής και των ενορχηστρώσεών του στο τελικό αποτέλεσμα του δίσκου;
Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε σε ένα σεμινάριο τραγουδοποιίας στο Μικρό Πολυτεχνείο. Του άρεσε η δουλειά μου, μου άρεσε η αισθητική του, τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε. Η παραγωγή και οι ενορχηστρώσεις του έχουν μια εσάνς μαγείας. Τα δάχτυλα των μουσικών που διάλεξε γειτνιάζουν εκείνων του Χουντίνι.
Ο τίτλος «Καβάλα Στο Άλογο» που έδωσες στο μοναδικό οργανικό του δίσκου έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα ή απλά σου άρεσε;
Παρότι «εν αρχή ην ο λόγος», στην προκείμενη περίπτωση «εν αρχή ην ο ρυθμός». Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι γραμμένο σε ρυθμό 5/8, ο οποίος για μένα παραπέμπει σε καλπασμό αλόγου.
Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος «Το Σκάρτο DNA» ώστε τον έβαλες και γενικό του δίσκου; Έχει περισσότερο προσωπική έννοια, συλλογική ή ταυτόχρονα και τα δύο;
Τον διάλεξα κατ’ αρχάς γιατί... έχει πλάκα και, κατά δεύτερον, γιατί συνάδει με τον γενικότερο ορυμαγδό που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας εδώ και πολύ καιρό.
Τα περισσότερα από τα τραγούδια σου, πάντως, έχουν μια κοινωνική και πολιτική διάσταση πολύ πιο ισχυρή από την προσωπική, έτσι δεν είναι;
Θεωρώ ότι τα τραγούδια (και τα ποιήματά μου) έχουν κυρίως μια διάσταση υπαρξιακή, η οποία φυσικά άπτεται του πολιτικοκοινωνικού γίγνεσθαι. «Φύσει πολιτικόν ζώον ο άνθρωπος» κατά τον Αριστοτέλη άλλωστε. Όσον αφορά την προσωπική μου οντότητα, προσπαθώ να μην την παίρνω και πολύ στα σοβαρά, πόσο μάλλον να μην τη βάζω στο επίκεντρο της στιχουργικής μου. Έχω απόλυτη επίγνωση της ασημαντότητάς μου μέσα στο όλον.
Τι θα είχες να πεις για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα για το πώς διαμορφώθηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου;
Τι να πω; Ζόφος και έρεβος. Ολοταχώς προς τον Μεσαίωνα και τον σκοταδισμό. Θεωρώ αδιανόητη την έκπτωση των αξιών που βιώνουμε καθημερινά σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο. Η οικονομική κρίση και η καραντίνα μάς έκαναν τελικά χειρότερους από όσο ήδη ήμασταν.
Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως άνθρωπο, άρα ως προέκταση και σαν δημιουργό, αισιόδοξο ή μη;
Θα έλεγα ότι είμαι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος παρά τα όσα προανέφερα, διότι, πρώτον, δεν είμαι πεπεισμένος ως προς το αν υπήρξαν ποτέ ιστορικές περίοδοι κοινωνικής, ψυχικής και συναισθηματικής ευδαιμονίας και, δεύτερον, απεχθάνομαι την γκρίνια και τη μιζέρια.
Προγραμματίζεις μια ζωντανή παρουσίαση συνολικά του δίσκου; Και ποια είναι τα πιο άμεσα σχέδιά σου για τη συνέχεια;
Ναι, αυτό είναι άλλωστε και η φυσική συνέχεια του όλου εγχειρήματος. Κάποιες παρουσιάσεις, κάποιες ζωντανές εμφανίσεις και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Οψόμεθα...
Οψόμεθα και εμείς λοιπόν για τη συνέχεια, που κάτι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
