Η Σtella είναι μια σπάνια περίπτωση Ελληνίδας μουσικού που μπορεί να λέει περήφανα το γνωστό κλισέ περί διεθνούς καριέρα και να το εννοεί, καθώς ανήκει στο δυναμικό της θρυλικής εταιρείας Sub Pop - ένα δισκογραφικό label που στη δεκαετία του '90 κυκλοφορούσε τους δίσκους των Nirvana και των Soundgarden μεταξύ άλλων. Έχοντας μόλις ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή της περιοδεία, με στάσεις σε Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία και λίγο πριν την πρώτη της συναυλία στην Αθήνα μετά από ενάμιση χρόνο, βρήκαμε χρόνο να συζητήσουμε μαζί της για τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα και για την παράξενη και διακριτική πορεία της την τελευταία δεκαετία. Άλλωστε ο τέταρτος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Up and Away» συνεχίζει το ταξίδι του και απολαμβάνει τεράστια καλλιτεχνική αναγνώριση, όμως η ίδια παραμένει σεμνή και γεμάτη μουσικές ιδέες για το μέλλον. Η Σtella αποτελεί ίσως την πιο λαμπρή περίπτωση στον χώρο της ελληνικής pop σκηνής και έρχεται να το αποδείξει στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ στον Βοτανικό, στις 4 Μαρτίου, παρέα με τον Westerman, όπου θα μας προσφέρει εκείνη την καλοϋφασμένη, αστική pop που τόσο μας λείπει.
Μόλις γύρισες από μια ευρωπαϊκή περιοδεία. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Γύρισα πολύ ευχαριστημένη από την τουρνέ, καθώς δώσαμε 6 live στη σειρά. Το τελευταίο ήταν σε ένα φεστιβάλ που λέγεται ESNS και γίνεται στο Γκρόνινγκεν της Ολλανδίας, που θεωρείται πολύ σημαντικό και προσελκύει πολύ κόσμο και promoters. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα σε γεμάτους χώρους, είχαμε ένα sold out στο Βερολίνο που ήταν πολύ ωραίο. Βέβαια, ο χώρος μας από οικονομικής άποψης δεν έχει συνέλθει μετά την πανδημία. Το κόστος για τις περιοδείες έχει γίνει πλέον απαγορευτικό και δεν είναι εύκολο να βγουν χρήματα από καλλιτέχνες και συγκροτήματα.
Εχουν περάσει 6 μήνες από την κυκλοφορία του τέταρτου δίσκου σου με τίτλο «Up and Away». Πώς βλέπεις να εξελίσσεται αυτός ο δίσκος;
Διαφορετικά τα αντιλαμβάνομαι εγώ τα κομμάτια του δίσκου και διαφορετικά ο κάθε ακροατής ξεχωριστά, επομένως δεν μπορώ να εκτιμήσω πώς λειτουργούν τα τραγούδια. Όμως αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι κλασικός στο στιλ του, έχει κλασικό pop ύφος. Ο ρυθμός έπεσε και αυτό μου άφησε χώρο για τις ερμηνείες μου. Βρήκα χώρο στα τραγούδια αυτά να τραγουδήσω διαφορετικά. Θεωρώ ότι είναι δίσκος που θα αργήσει να εκτιμηθεί. Αυτό είναι κάτι που παρατηρώ και στο Spotify, που μάλλον επειδή ο δίσκος μπήκε σε λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, οι ακροάσεις ανέβηκαν κατακόρυφα. Και σιγά-σιγά περνάει σε άλλα ακροατήρια.
Εχεις υπογράψει συμβόλαιο με τη Sub Pop, μια θρυλική δισκογραφική εταιρεία. Πες μας την ιστορία πίσω από αυτό το σπουδαίο επίτευγμα.
Κατ’ αρχάς, αν μου έλεγες πριν από 5 χρόνια ότι κάποια στιγμή θα ανήκω στο δυναμικό της Sub Pop, θα σου έλεγα ότι είσαι τρελός. Το καλοκαίρι του 2018 είχα ολοκληρώσει τον τρίτο δίσκο μου, το «The Break», και έψαχνα ένα label στο εξωτερικό, γιατί το συμβόλαιο με την ελληνική εταιρεία Inner Ear ήταν για τους δυο πρώτους μου δίσκους και ήθελα οπωσδήποτε να υπογράψω κάπου έξω. Τότε συνεργάστηκα με την Arbutus από τον Καναδά. Από το 2016 μέχρι το 2018 ήταν μια περίοδος που έστελνα μανιωδώς e-mail παντού. Είχα κάποια κομμάτια σαν δείγμα και τα έστελνα με τρομερή επιμονή. Έστελνα mail μέρα νύχτα, μέχρι και όταν κοιμόμουν, και είχα προγραμματίσει να φεύγουν προς κάθε πιθανή εταιρεία. Οι διευθύνσεις που είναι δημοσιευμένες είναι συνήθως τύπου info@email και δεν είχα ανταπόκριση. Εγώ εφάρμοσα μια άλλη τακτική, έψαχνα να βρω τα ονόματα των στελεχών και έβαζα το όνομα μπροστά από το @ και μετά την εταιρεία, προσπαθώντας να πετύχω τα προσωπικά τους και όχι τα γενικά. Κατάφερα λοιπόν μετά από μήνες να εντοπίσω τον αντιπρόεδρο της Sub Pop, περίπου τον Οκτώβριο, ο οποίος μου απάντησε λέγοντας «ελπίζω να μην με ξέχασες» και ότι του άρεσε το «The Break». Φαντάζεσαι πώς ένιωσα. Ύστερα επικοινώνησε μαζί μου το τμήμα publishing της Sub Pop και μου ζήτησε να υπογράψουμε. Για την κυκλοφορία είχα συμφωνήσει με την Arbutus και το «The Break» ήταν σχεδιασμένο κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2020. Με τον δίσκο να ανήκει στην Arbutus, το publishing στη Sub Pop και μια ευρωπαϊκή τουρνέ έτοιμη, έρχεται μετά από λίγες μέρες η πανδημία και αμέσως γκρεμίζονται όλα. Ήταν μια καταστροφή.
Και ο τέταρτος δίσκος, το «Up And Away»;
Και αυτός ήταν έτοιμος για να κυκλοφορήσει από την Arbutus, λίγο αργότερα το 2020. Η πανδημία τα άλλαξε όλα και η Arbutus μού είπε ότι με τις νέες συνθήκες δεν αντέχει οικονομικά να κυκλοφορήσει τον επόμενο δίσκο. Οπότε, από τη μία παρατάει η εταιρεία τον επόμενο δίσκο, από την άλλη έχω μια περιοδεία που είναι ακυρωμένη και έτσι απλά ξαναβρίσκομαι στο μηδέν, και μάλιστα μέσα σε συνθήκες πανδημίας. Εκεί απογοητεύτηκα πραγματικά.
Και πώς άλλαξε αυτό;
Αρχισα πάλι να πεισμώνω και για τρεις μήνες ξεκίνησα με τη γνωστή εμμονή τα e-mail. Μέχρι που τον Μάιο επικοινώνησε μαζί μου το label της Sub Pop και μου είπε ότι είμαι από τις περιπτώσεις που όλοι συμφωνούν ότι τους αρέσω πολύ και ότι θέλουν να συνεργαστούμε και να κυκλοφορήσουν αυτοί το «Up and Away». Εκεί άλλαξε το πράγμα.
Το οποίο όμως βγήκε τον Ιούνιο του '22. Πέρασαν δύο χρόνια.
Συνέβησαν πολλά πράγματα στο μεταξύ που το καθυστέρησαν, όμως η Sub Pop είναι μια εταιρεία που χρειάζεται έναν χρόνο τουλάχιστον για τον σχεδιασμό. Θέλει να βλέπει τουλάχιστον 10 με 12 μήνες μπροστά για να οργανώσει μια κυκλοφορία. Τελικά τα τραγούδια αυτά τα αγάπησε πολύς κόσμος και συνεχώς τα ανακαλύπτουν.
Σε επίπεδο παραγωγής η δουλειά σου είναι υψηλής αισθητικής. Μάλιστα τo video clip του «Samba» το οποίο έχεις σκηνοθετήσει είναι τόσο όμορφο και δείχνει την Αθήνα όπως την αγαπάμε.
Με αυτό το video ήθελα να αναπαραστήσω μια απλή βραδιά στην πόλη. Και ο Γιάννης και ο Κωνσταντίνος οι οποίοι χορεύουν είναι οι μόνοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να πετύχουν αυτό. Ήθελα κάτι πολύ απλό σαν αποτέλεσμα, αλλά να ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, γιατί σίγουρα δεν βγαίνει κάθε βράδυ έξω ο Κωνσταντίνος να χορεύει κάτω από τη γέφυρα στη Μουστοξύδη. Προσπαθώ να είμαι σε επαφή με όλα αυτά που φαντάζομαι. Τα απλά πράγματα είναι τα πιο ακριβά και τα πιο όμορφα. Μπορεί κάποιος να έχει πληρώσει εκατομμύρια για ένα video και να το βλέπεις και να το νιώθεις άδειο. Για το video του «Nomad» βρήκα έναν ψαρά με το καΐκι του. Προσπαθώ με τα λίγα να προκύψουν πολλά και όμορφα.
Τι άκουγες πριν ασχοληθείς ενεργά με τη μουσική;
Στη δεκαετία του '90 άκουγα Nirvana γιατί μου φαίνονταν μελωδικοί. Μου άρεσε πολύ και η Suzanne Vega. Άκουγα όλους τους πολύ μεγάλους και κλασικούς της pop, όπως τη Whitney Houston, τον Michael Jackson και τους Queen. Αλλά από δεκαετία σε δεκαετία άλλαζαν τα ακούσματά μου. Για παράδειγμα, έχω αγαπήσει πολύ τους Fleetwood Mac, την Kate Bush και την Bjork. Αλλά μετά το 2010 άκουγα Beach House και την dream pop που ευδοκιμούσε εκείνη την εποχή.
Εχεις πετύχει μια σημαντική αναγνώριση στο εξωτερικό, αλλά η δισκογραφία δεν είναι όπως παλιά. Πώς απαντάς σε όσους λένε ότι τώρα είναι καλύτερα που όλα διακινούνται ελεύθερα στο Διαδίκτυο;
Δεν έχω ζήσει την παλιά εποχή που γίνονταν μαζικές επιτυχίες και υπήρχαν οικονομικές απολαβές. Οπότε δεν ξέρω πώς μπορεί να ήταν. Αλλά πρέπει να καταλάβουν όσοι θεωρούν ότι τώρα είναι καλύτερα πως εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε από τη δουλειά μας. Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζουν ότι ζούμε από αυτό. Δεν είναι εύκολο να κάνεις δεύτερη δουλειά και να βρίσκεις χρόνο για τη μουσική σου. Επίσης, το ότι είναι όλα διαθέσιμα με ένα κουμπί δεν σημαίνει αυτομάτως και τίποτα. Πόσα από αυτά θα ακούσεις και με πόσα από αυτά θα προλάβεις να συνδεθείς; Για εμένα είναι δύσκολο και σχεδόν στενάχωρο που το λέω, αλλά ακόμα και με ένα συμβόλαιο με τη Sub Pop και με publisher και με ατζέντη, μετά από 10 χρόνια πορείας ακόμη δεν έχω καταφέρει να βιοπορίζομαι από τη μουσική μου. Βέβαια, το συμβόλαιό μου είναι φρέσκο, οπότε ελπίζω σε καλύτερες μέρες.
Πώς εκτιμάς ότι φέρεται η Ελλάδα στους καλλιτέχνες της;
Εδώ γελάμε. Νιώθω ότι δεν υπάρχει κανένας και τίποτα για εμάς. Για τη δική μας τουρνέ οι μουσικοί έπρεπε να βγάλουμε κάτι χαρτιά Α1 για να εργαστούμε κάποιες ημερομηνίες στο εξωτερικό και οι άνθρωποι στον ΕΦΚΑ δεν ήξεραν καν τι είναι αυτό ή βαριόντουσαν να το κάνουν. Μια γραφειοκρατική απελπισία γιατί δεν τους ενδιαφέρει ο πολιτισμός. Και αυτά που θεωρούν αυτοί πολιτισμό, δεν είναι στην ουσία πολιτισμός.
Τι έχεις για το μέλλον;
Είναι πολύ νωρίς για να πω, αλλά συνεργάζομαι με ένα μέλος των !!! (Chk Chk Chk) σε κάποια νέα κομμάτια και σχεδιάζω τον επόμενο δίσκο. Την αγαπάω την Ελλάδα και δεν νιώθω ότι θα ήθελα να φύγω. Δεν την έχω αφήσει ποτέ, αλλά από την άλλη είναι τόσο δύσκολα εδώ που δεν ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον.
