«Κάποια μίλησε» («She said»)
Σκηνοθεσία: Μαρία Σρέιντερ
Παίζουν: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Ζόι Καζάν, Πατρίτσια Κλάρκσον
ΗΠΑ Διάρκεια 130΄
Η ερευνητική δημοσιογραφία και η ελευθερία του Τύπου πάντα κατάφερναν να δώσουν πρώτης τάξεως υλικό για καλοφτιαγμένα ανθρωποκεντρικά δράματα. Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά για να θυμηθούμε τα πρόσφατα «Απαγορευμένα μυστικά» (The post) του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Το ερευνητικό ρεπορτάζ των New York Times που κατεδάφισε μέσα σε μια νύχτα τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινστιν και γέννησε το κίνημα του MeToo, σπάζοντας τη σιωπή γύρω από το ανοιχτό μυστικό της συστηματικής σεξουαλικής παρενόχλησης από ισχυρούς άνδρες του Χόλιγουντ, ήταν φυσικό να συναντήσει την κινηματογραφική του διασκευή.
Το ερώτημα ήταν ποιο στούντιο θα προλάβει να διασκευάσει πρώτο την ιστορία για να εκμεταλλευτεί τα άμεσα αντανακλαστικά ενσυναίσθησης των θεατών που αγαπούν ένα στιβαρό, διδακτικό δράμα. Αυτό είναι και το πρόβλημα της ταινίας, καθώς η βιασύνη να στηθεί το ερευνητικό σασπένς έκανε τους παραγωγούς (οι οποίοι είχαν τις ίδιες προθέσεις και στο «Minari» αλλά και στο «Selma») να αντλήσουν στιλ και να λοξοκοιτάνε στο γραπτό των δοκιμασμένων οσκαρικών αγαπημένων, όπως το «Όλα στο φως» (Spotlight).
Η Μαρία Σρέιντερ, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία της ταινίας (έχει υπογράψει την πετυχημένη σειρά «Unorthodox»), κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει νεύρο και ρυθμό σε ένα σενάριο που δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις στη δομή και στην ανάπτυξη. Η Κάρεϊ Μάλιγκαν και η Ζόι Καζάν συνδυάζονται με άρτιο τρόπο στην οθόνη, όμως η σκηνοθέτιδα παρασύρεται τόσο πολύ από την ανάγκη της να παρουσιάσει τις δυο ηρωίδες ως κοινωνικά πρότυπα, ως ισορροπημένες γυναίκες και μαχήτριες με ιδανικά και αξιοζήλευτη καθημερινότητα, με αποτέλεσμα οι χαρακτήρες τους να μην μας αφορούν δραματουργικά και το ενδιαφέρον μας να περιορίζεται στην πλοκή, η οποία μας είναι ήδη γνωστή προτού μπούμε στην αίθουσα.
«Η Νύχτα της 12ης» («The Night of the 12th»)
Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Μολ
Παίζουν: Μπαστιέν Μπουγιόν, Μπουλί Λανέρ, Τεό Σολμπί
Γαλλία Διάρκεια 115΄
Μια φαινομενικά αναίτια γυναικοκτονία χωρίς προηγούμενο θα πυροδοτήσει μια λυσσαλέα αστυνομική έρευνα. Η ταινία του Ντομινίκ Μολ βασίζεται στον προβληματισμό που είχε αναπτύξει και ο Ντέιβιντ Φίντσερ στο «Zodiac»: υπάρχουν υποθέσεις που παραμένουν άλυτες και στοιχειώνουν τη ζωή και την καθημερινότητα του αστυνομικού που έτυχε να μπλέξει στο ανεξιχνίαστο κουβάρι τους. Ο νεαρός και φιλόδοξος Γιοχάν Βιβέ, που έχει αναλάβει τον ρόλο του επικεφαλής στο εγκληματολογικό τμήμα, θα βυθιστεί στην ενδελεχή έρευνα για την ταραγμένη ζωή του θύματος και αυτό θα εξελιχθεί σε μια ψυχοφθόρα εμμονή.
Οι αλλεπάλληλες ανακρίσεις και τα αντικρουόμενα στοιχεία θα στρώσουν το χαλί για ένα αξιόλογο και φροντισμένο θρίλερ παλιάς κοπής που δεν χρησιμοποιεί εύκολες λύσεις. Το αν το θύμα ήταν «ένα γλυκό κορίτσι που πάντα ερωτευόταν τον λάθος άνθρωπο», όπως ισχυρίζεται προστατευτικά η κολλητή της, «ή αν είχε μέσα της ένα σκοτάδι» είναι εξ ορισμού αναπάντητο και, όπως σοφά υπονοεί η ταινία του Μολ, μερικοί άνθρωποι και μερικά εγκλήματα είναι μυστήρια που κανείς δεν μπορεί να λύσει.
«H Μεγάλη ρήξη» («La fracture»)
Σκηνοθεσία: Κατρίν Κορσινί
Παίζουν: Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μαρίνα Φόις, Αϊσάτου Σανιά
Γαλλία 98΄
Δύο γυναίκες που βρίσκονται στα πρόθυρα του χωρισμού, σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, θα δεχτούν αφόρητη πίεση και θα δώσουν μάχη επιβίωσης σε μια νύχτα που εξελίσσεται μια κοινωνική εξέγερση στους δρόμους. Το καταβεβλημένο προσωπικό και οι οργισμένοι διαδηλωτές που τραυματίστηκαν θα καταλήξουν να πολιορκούν το κτίριο. Η ταινία έχει καλές προθέσεις, όμως η αμηχανία στη σκηνοθεσία την προδίδει συχνά.
Η δημιουργός φιλοδοξεί να καταθέσει ένα σχόλιο για τις κοινωνικοπολιτικές εντάσεις που μαστίζουν τη Γαλλία τα τελευταία χρόνια και συμβολικά τοποθετεί την κλειστοφοβική ένταση στην αίθουσα επειγόντων περιστατικών. Καταφέρνει έτσι να διατυπώσει καίρια ερωτήματα σχετικά με τη βία των δρόμων και να αναλογιστεί τις μέρες και τις νύχτες που οι πολίτες με τα Κίτρινα Γιλέκα έσπειραν οδοφράγματα σε όλο το Παρίσι. Λείπουν, όμως, η μεγάλη σκηνή και η μεγάλη ιδέα που θα έδιναν μακροημέρευση και πειθώ σε ένα φιλμ που, παρά το νεύρο του, δεν καταφέρνει να ορθώσει σοβαρό καλλιτεχνικό ανάστημα.
Παίζονται ακόμη...
«Οι ήρωες των αιθέρων» («Devotion»)
Το 1950 δύο νεαροί πιλότοι θα εισαχθούν σε μια στρατιωτική μονάδα για εκπαίδευση. Ο ένας είναι τυπικός Αμερικανός στρατιώτης και ο άλλος είναι ο πρώτος Αφροαμερικανός που θα πετάξει σε μάχη για το Ναυτικό.
«Λάιλ: Ο φίλος μου ο κροκόδειλος» («Lyle, Lyle, crocodile»)
Ταινία βασισμένη στο παιδικό βιβλίο για έναν κροκόδειλο που ζει στη Νέα Υόρκη, με τον Χαβιέ Μπαρδέμ.
«Μέρες του ’36»
H δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε επετειακή επανέκδοση, 50 χρόνια μετά την πρώτη έξοδό της στις αίθουσες.
«Ο τζογαδόρος («Poker face»)
Ο Ράσελ Κρόου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε ένα θρίλερ τζόγου, όπου ένας δισεκατομμυριούχος προσκαλεί φίλους για μια βραδιά πόκερ με απρόβλεπτες εξελίξεις.
«Δεν είσαι η μητέρα μου» («You are not my mother»)
Ιρλανδική ταινία τρόμου. Η μητέρα της Σαρ εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Όταν το επόμενο βράδυ επιστρέφει χωρίς καμία εξήγηση, μπορεί να φαίνεται ίδια, αλλά η συμπεριφορά της είναι διαφορετική.
«Σώσε το δέντρο» («Save the tree»)
Οικολογικό animation από την Ισπανία. Σε έναν κόσμο που έχει αποξενωθεί από το φυσικό περιβάλλον, τα δέντρα κινδυνεύουν με αφανισμό και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επιβιώσουν.
