Η ολοκλήρωση της τακτικής ανάκρισης που είχε παραγγελθεί από την Εισαγγελία Διαφθοράς για βαρύτατες κακουργηματικές πράξεις στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού, σχετικά με τα πλαστά δάνεια που χορηγούσε σε υπαλλήλους εν αγνοία τους, επιβεβαιώνει τις αμαρτίες των παλαιών του διοικήσεων, ενώ, παράλληλα, αποκαλύπτει και επιπλέον χορήγηση πλαστών δανείων και σε άλλους εργαζόμενους εκτός από τους 22 που είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη για το γεγονός ότι φέρονταν να έχουν λάβει δάνεια και βοηθήματα τα οποία ουδέποτε είχαν ζητήσει.
Όπως δηλώνει ο πληρεξούσιος δικηγόρος των 22 υπαλλήλων του υπουργείου Χάρης Λαδής, «επιβεβαιώνεται η ύπαρξη σοβαρών ενδείξεων τέλεσης των καταγγελλομένων από τους μηνυτές σοβαρότατων κακουργηματικών πράξεων εις βάρος του Ταμείου». Από την ανακριτική διαδικασία, «μετά την εξέταση και δεκάδων ακόμα υπαλλήλων που ομοίως εμφανίζονταν να έλαβαν ανύπαρκτα δάνεια και βοηθήματα, το συνολικό ποσό της κακουργηματικής υπεξαίρεσης εις βάρος του Ταμείου ανήλθε -σύμφωνα με το συνταχθέν από την ανακρίτρια Διαφθοράς κατηγορητήριο- στο ποσό των 282.000 ευρώ μόνο για τη διετία 2012-2014». Όπως φαίνεται από τη δήλωση του κ. Λαδή, σε σχέση με το ύψος του ποσού που διαπιστώθηκε, πλαστά δάνεια είχαν χορηγηθεί και σε άλλους εργαζόμενους του ΥΠΠΟΑ εκτός των αρχικών 22 που είχαν υποβάλει τη μηνυτήρια αναφορά.
Σύμφωνα με τον Χ. Λαδή, «με την άσκηση ποινικής δίωξης για τις βαρύτατες αξιόποινες πράξεις της συγκρότησης και ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, καθώς και της πλαστογραφίας σε βαθμό κακουργήματος εις βάρος του Ταμείου, αναδεικνύεται η πραγματική διάσταση της υπόθεσης, που φαίνεται να υπερβαίνει την ηθική και νομική δικαίωση των μηνυτών για την υπόθεση των ανύπαρκτων δανείων. Ειδικότερα, η ομολογία εκ στόματος του διευθυντή του Ταμείου περί σοβαρότατων παρατυπιών κατά τη διαδικασία της δήθεν 'δανειοδότησης' των υπαλλήλων έναντι οικονομικών οφελών εγείρει σοβαρότατα ερωτήματα σε σχέση με τις ευθύνες εκείνων των προσώπων - δημοσίων λειτουργών που επέτρεψαν τις συνομολογηθείσες παρατυπίες ή συμμετείχαν σε αυτές». Ο κ. Λαδής καταλήγει, ότι, «με απόλυτο σεβασμό στο δικαίωμα υπεράσπισης κάθε κατηγορουμένου, είμαστε σίγουροι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα αξιολογήσει, στη συνέχεια, ορθά, τόσο την ξαφνική επινόηση ως 'ηθικού αυτουργού' ενός αποβιώσαντος υπαλλήλου όσο και τις αντικρουόμενες απόψεις των κατηγορουμένων, προβαίνοντας σε ορθό καταμερισμό των ευθυνών».
Απομένει, στη συνέχεια της διαδικασίας, η Δικαιοσύνη να αποφανθεί και για το ποια πρόσωπα ωφελήθηκαν από την υπεξαίρεση. Ωστόσο η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού παραμένει έκθετη, αφού από τις πρώτες ενέργειες, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της, ήταν να θέσει το Ταμείο Αλληλοβοήθειας σε «εκκαθάριση εν λειτουργία» και εκτός αυτού να προχωρήσει σε διώξεις εργαζομένων.
«Η περάτωση της ανάκρισης δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και εγείρει σαφείς ευθύνες, πολιτικές και συνδικαλιστικές», σημειώνει ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ, αποδίδοντας πολιτικές ευθύνες στην υπουργό Πολιτισμού, η οποία «εκδίωξε την πρώην διευθύντρια του Ταμείου Αλληλοβοήθειας, καθώς και το Δ.Σ., που βοήθησαν τη Δικαιοσύνη στη διαλεύκανση της υπόθεσης αυτής, και συνεχίζει να τους στοχοποιεί με αλλεπάλληλες πειθαρχικές διαδικασίες». Παράλληλα, κάνει λόγο και για «σαφείς συνδικαλιστικές ευθύνες» της πλειοψηφίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΥΠΠΟ, «που είχε διαχρονικά την ευθύνη λειτουργίας του Ταμείου Αλληλοβοήθειας», σημειώνοντας ότι δεν υπήρξε «καμία αυτοκριτική για τη συκοφάντηση που αυτή η υπόθεση προκαλεί στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, τη στιγμή που στοιχειοθετείται ότι δημόσιο χρήμα εξαφανίστηκε στο όνομα των εργαζομένων σε ένα Ταμείο του οποίου πρόεδρος ήταν εξ ορισμού ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΟΕ ΥΠΠΟ ή άλλο πρόσωπο που υποδεικνυόταν από την ΠΟΕ ΥΠΠΟ».
