Κάποτε, επί «μνημονιακού καθεστώτος», όταν η αυτοκτονία ήταν περισσότερο από οποιαδήποτε συμπεριφορά δηλωτική της ανθρώπινης εξαθλίωσης, είχαμε να μιλάμε για τους αυτοχειριασμούς ανδρών και γυναικών, που είχαν ανέλθει, από 333 το 2008, σε 585 το έτος 2014... Τώρα φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για μια «εξωστρεφή» αδικοπραγία, για την άνθηση της εγκληματικότητας και τα «συμβόλαια θανάτου», για τις άπειρες δολοφονικές πράξεις που πραγματοποιούνται μέρα μεσημέρι, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης. Είχαμε το «συμβόλαιο» Κορφιάτη, το συμβόλαιο για τον 58χρονο «Κεφάλα» -πρώην πρωταθλητή πυγμαχίας της ΑΕΚ που ξεκίνησε τις διασυνδέσεις του στη νύχτα πριν από τρεις δεκαετίες-, για τον 34χρονο Βορειοηπειρώτη, για τον Καραϊβάζ και άλλους πολλούς. Φθάσαμε, πέρα από τον ακατανόητο βιτριολισμό μιας γυναίκας, στο έγκλημα στα Γλυκά Νερά με την εξόντωση μιας 20χρονης νέας.
Η κοινή γνώμη είναι θορυβημένη, όμως κάπου «ξεχνάει» ότι, εκτός από τις θεαματικές εκτελέσεις και τον γκαγκστερικό τρόπο που αυτές πραγματοποιούνται -κάτι που γεμίζει το φαντασιακό των τηλεοπτικών θεατών-, υπάρχει και η μικρή, αφανής εγκληματικότητα. Υπάρχει ένα καθεστώς που περιλαμβάνει μικρές ληστείες, κλοπές, εγκλήματα κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας, διαρρήξεις εξοχικών κατοικιών και τραυματισμούς ηλικιωμένων, βανδαλισμούς εναντίον του δημόσιου χώρου, που όλα πραγματοποιούνται σε εξαιρετικούς αριθμούς σε μικρότατο χρόνο. Και που «τιμωρούνται» με απίθανα χαμηλές ποινές, σχεδόν χαριστικές. Τιμές συγκρίσιμες με τα «εικονικά ισόβια» με τα οποία αντιμετωπίζεται και συνήθως εξαντλείται η δίψα της κοινής γνώμης για απόδοση δικαιοσύνης...
Το έγκλημα είναι ανοργάνωτο, ατομικό, αλλά είναι και οργανωμένο, περιλαμβάνοντας συμμορίες κάθε βεληνεκούς, από την εφηβική ηλικία («τσικό») μέχρι τις μεγάλες ηλικίες. Έχει όλες τις διαστάσεις, είναι συνδεδεμένο με παράγοντες του εξωτερικού, πειθαρχεί στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης και τελικά ελάχιστα αντιμετωπίζεται με τις συλλήψεις «κύρους» - δηλαδή τις θεαματικές συλλήψεις που πραγματοποιεί η αστυνομία για να εξυπηρετήσει την εικόνα της ως δύναμη που καταστέλλει την παραβατικότητα.
Η περιπτωσιολογία του εγκλήματος είναι άπειρη, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μικρό έγκλημα γεννάει το μεγάλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλη η πυραμίδα του εγκλήματος -μικρό, μεσαίο, μεγάλο- είναι θέμα που τίθεται προς αντιμετώπιση. Ότι όταν βλέπεις στους δρόμους της Κυψέλης συνθήματα να ανοίξουν οι φυλακές, τότε καταλαβαίνεις το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
