Κάποτε, όταν πλησίαζε η Καθαρά Δευτέρα, ετοιμάζαμε τους αετούς. Οι αετοί μας ήταν αυτοσχέδιοι, είχαν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- το συγκεκριμένο ρομβοειδές σχήμα, πετούσαν σε όλες τις γειτονιές και πλημμύριζαν πραγματικά τον ουρανό. Ο χώρος της περιαστικής Αθήνας προσέφερε την άπλα, αν και η υπόθεση εξαρτιόταν και από τις μετεωρολογικές συνθήκες, από το αν φύσαγε πολύ ή καθόλου. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας θυμάμαι πολλούς αετούς μπλεγμένους στα πιο ψηλά σημεία, σε δέντρα ή σε στύλους, να είναι χαμένοι για πάντα. Πάντως το ράδιο μας προϊδέαζε για τα ατυχήματα που συνέβαιναν όταν κάποιοι αετοί έμπλεκαν στα καλώδια της ΔΕΗ: Δεν ήταν καθόλου αστείο, είχαν πεθάνει άνθρωποι από αυτό...
Χρησιμοποιούσαμε κόλα από αλεύρι και νερό, ήμασταν αυτοδίδακτοι κατασκευαστές αετών, όμως μερικοί ήταν πιο εξπέρ, όπως ο μεγαλύτερος αδελφός μου. Οι αετοί πετούσαν στους ουρανούς για πολύ καιρό, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Στις πλατείες και σε άλλα ανοιχτά μέρη αχοβολούσε η πιτσιρικαρία που δεν είχε απομακρυνθεί και πολύ από το σπίτι, οπότε έβρισκαν την ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους κάτι ασυνήθιστοι τύποι. Αυτοί συνήθως δένονταν και λύνονταν, έκαναν διάφορα κόλπα, στο τέλος δε περιέφεραν την τραγιάσκα τους με την παράκληση για τη φασολάδα του αθλητή...
Οι Αθηναίοι πήγαιναν συνήθως στου Φιλοπάππου κι από κοντά ακολουθούσαν οι επίσημοι και οι πολιτικοί για να δοκιμάσουν τη λαγάνα του λαού. Εμείς οι «βλάχοι της Ηλιούπολης», σύμφωνα με μια επιθετική προσφώνηση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Καλλιθέας προς τον Χαραυγιακό (ομάδας της Ηλιούπολης), παραμέναμε οίκαδε, σε ευρεία έννοια.
Το φαγητό στην αρχή της δεκαετίας του 1950 είχε λαγάνα, χαλβά, κρεμμύδια, πιπεριές τουρσί, ταραμοσαλάτα. Ήταν νόστιμο ή τουλάχιστον δεν είχε σχέση με τα σημερινά μπουρδουκλώματα τροφίμων.
Μεταγενέστερα άρχισαν οι αετοί να αγοράζονται, μπήκαν οι μπριζόλες και τα παϊδάκια στο άτυπο μενού, άρχισαν τα τσικνίσματα, η Τσικνοπέμπτη έκανε μια νεότερη εμφάνιση. Η πυκνότητα του πληθυσμού εξαφάνισε τις παλιές αλάνες και έφερε την ύφεση του εθίμου, η περιαστική Αττική γέμισε από κατοικίες, η Καθαρά Δευτέρα έγινε Καθαρή Δευτέρα... Ήρθε η εποχή των εξοχικών κι ακόμη των ταξιδιών, που έδιωξε τον κόσμο από τις πόλεις τον ελεύθερο χρόνο του και τον αποξένωσε έως έναν βαθμό από τα παραδοσιακά έθιμα.
