Από χθες το πρωί, όταν το φως της ημέρας αποκάλυψε τα χάος που είχε δημιουργηθεί στην Αττική, ξεκίνησε από το Μαξίμου η «διαχείριση κρίσης». Όχι αυτής που δημιουργήθηκε από την κακοκαιρία. Αλλά της άλλης. Αυτής που θα μπορούσε να ονομαστεί «Πώς τη βγάζουμε καθαρή εμείς και οι φίλοι μας».
Και η αποζημίωση των 2.000 ευρώ στους εγκλωβισμένους της ιδιωτικής Αττικής Οδού και το χιλιάρικο στους επιβάτες της αμαξοστοιχίας της ιταλικής ιδιοκτησίας πλέον ΤΡΑΙΝΟΣΕ στόχο έχουν τη σιωπή και τη μη υποβολή αγωγών προς τις δύο εταιρείες. Και μάλιστα αγωγών πολύ υψηλοτέρων απαιτήσεων. Γιατί υπήρξαν άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να μεταφέρουν ασθενείς σε νοσοκομεία π.χ. και υπέστησαν πιθανότατα μη αναστρέψιμες βλάβες. Είναι σίγουρο ότι οι δικαιούχοι των αποζημιώσεων θα υπογράφουν συμφωνητικά μη υποβολής αγωγών διεκδίκησης περαιτέρω απαιτήσεων.
Για τους προσεκτικούς αναγνώστες όμως των εξελίξεων ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η Αττική Οδός, ταυτόχρονα με τη συμφωνία, σε ανακοίνωσή της επέρριψε ευθύνες στην κυβέρνηση για τη μη απαγόρευση προληπτικά της κυκλοφορίας βαρέων οχημάτων. Και επειδή στη σύμβαση παραχώρησης υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής σε διαιτησία για τέτοιες «διαφωνίες», μάλλον η Αττική Οδός προανήγγειλε τα επόμενα «βήματά της» ως προς το θέμα. Τα οποία μάλλον θα την οδηγήσουν σε… διεκδίκηση του διχίλιαρου από το κράτος.
Κατ' αναλογία τα ίδια ισχύουν και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Βεβαίως, η Αττική Οδός έχει και ακόμη έναν λόγο να... διαμαρτύρεται. Η διαφορετικής ιδιοκτησίας Νέα Οδός παρέμεινε στο απυρόβλητο. Όπως και η... «εταιρεία» που διαχειρίζεται Κατεχάκη, Μεσογείων, Πεντέλης κ.λπ. και ΔΕΔΔΗΕ φυσικά...
