Το πιο συχνό επιχείρημα που προτάσσεται στον κοινωνικό διάλογο περί ομοφυλοφιλίας και δικαιωμάτων των queer ατόμων είναι ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι φυσιολογικό καθώς δεν εμφανίζεται στο φυσικό κόσμο, συνεπώς θεωρείται «peccatum contra naturam», δηλαδή αμαρτία κατά της φύσης.
Η γνωστική αυτή πλάνη που συχνά αναφέρεται ως νατουραλιστική ή φυσιοκρατική πλάνη, πρεσβεύει πως ό,τι εμφανίζεται στο φυσικό κόσμο είναι και εγγενώς αποδεκτό και ωφέλιμο, συνδέεται με ηθικές ή θρησκευτικές θεωρίες που θεωρούν ορισμένες ενέργειες ως αντίθετες με την «φυσική τάξη» ή με «το θεϊκό σχέδιο» και έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα ιστορικά και πολιτιστικά πλαίσια για να καταδικάσει συμπεριφορές που γίνονται αντιληπτές ως αφύσικες, ανήθικες ή αντίθετες με καθιερωμένους κανόνες και αντιλήψεις.
Ο Foucault εξηγεί ότι οι σεξουαλικές προκαταλήψεις είναι «θεωρητικές κατασκευές» στο πλαίσιο της λειτουργίας ενός εξουσιαστικού κοινωνικοοικονομικού μηχανισμού. Αυτό που θεωρείται φυσικό ή αφύσικο είναι απλώς μια κοινωνική σύμβαση και εκείνο που θεωρείται ανώμαλο ή νοσηρό συνδέεται με τις ηθικές αρχές και τις κοινωνικές νόρμες που συμβάλλουν στην κοινωνική αποδοχή και την ανεκτικότητα της κάθε ιστορικής περιόδου.
Στις ανθρώπινες κοινωνίες, η αποδοχή διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών και κοινωνικών φύλων είναι ένα εξελισσόμενο τοπίο. Η σεξουαλικότητα ή το κοινωνικό φύλο κάποιου ατόμου όμως, δεν αποτελεί a priori κριτήριο παροχής θεμελιωδών δικαιωμάτων. Επιπλέον, οι ηθικές αξίες αλλά και η κοινωνία των ανθρώπων δεν εκπορεύονται από τους ίδιους τους νόμους με τους οποίους οργανώνεται η φύση και δεν πηγάζουν απ΄ αυτήν.
Η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στη φύση έχει χρησιμοποιηθεί τόσο ως επιχείρημα υπέρ όσο και κατά της αποδοχής της ομοφυλοφιλίας στους ανθρώπους. Μάλιστα, την ομοφυλοφιλία στα ζώα επικαλέστηκε η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία και άλλες ομάδες, στην έγκλησή τους προς το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στην υπόθεση Lawrence κατά της Πολιτείας του Τέξας, και έτσι καταρρίφθηκαν νόμοι περί σοδομίας σε 14 πολιτείες. Η αναγνώριση λοιπόν, της ύπαρξης της ομοφυλοφιλίας και των διαφορετικών σεξουαλικών συμπεριφορών σε άλλα ζωικά είδη αποδομεί τις προκαταλήψεις και για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα.
Ομοφυλοφιλία στα άλλα ζώα
Η έλλειψη ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στα ζώα είναι ο πιο κοινός ισχυρισμός για την απόρριψή της στο ανθρώπινο είδος, τα επιστημονικά στοιχεία όμως επισημαίνουν ότι υπάρχει μια μεγάλη ποικιλομορφία σεξουαλικών συμπεριφορών στα άλλα ζώα. Η ομοφυλοφιλία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στα μη ανθρώπινα πρωτεύοντα και δεν περιορίζεται σε ένα φύλο ή στην ύπαρξη τεχνητών καταστάσεων, καθώς έχει παρατηρηθεί σε αρσενικά και θηλυκά τόσο σε συνθήκες αιχμαλωσίας όσο και στη φύση.
Η παλαιότερη γραπτή αναφορά ομοφυλοφιλίας σε μη ανθρώπινα ζώα χρονολογείται πριν από 2.300 χρόνια, όταν ο Αριστοτέλης εξέτασε την συνουσία μεταξύ περιστεριών, περδικών και ορτυκιών του ίδιου φύλου. Ομόφυλη σεξουαλική συμπεριφορά και δραστηριότητα έχει καταγραφεί σε περισσότερα από 1500 είδη ζώων, όλων των βασικών ομάδων από ασπόνδυλα όπως έντομα, αράχνες, εχινόδερμα και σκουλήκια, μέχρι σπονδυλωτά όπως ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά, ευρήματα που αμφισβητούν την έννοια ενός εγγενώς ετεροφυλόφιλου ζωικού βασιλείου.
Πιγκουίνοι, μπονόμπο, καμηλοπαρδάλεις, φάλαινες και δελφίνια έχουν καταγραφεί να εμπλέκονται σε ερωτοτροπίες και δεσμούς μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ενώ υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο όλων των ζευγαριών μαύρων κύκνων είναι αρσενικά. Οικειοποιούνται ξένες φωλιές ή σχηματίζουν προσωρινά σχέσεις με θηλυκά για να αποκτήσουν τα αυγά τους, διώχνοντας το θηλυκό αφού γεννήσει, περνούν χρόνο μαζί, φυλάσσουν την κοινή φωλιά τους, κάνουν τελετές χαιρετισμού το ένα στο άλλο, προγαμιαίες τελετουργίες κτλ.
Το Δαρβινικό παράδοξο
Η αναγνώριση ότι η φύση περιλαμβάνει ένα φάσμα συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένης της ομοφυλοφιλίας, βοηθά στην αποδόμηση της εσφαλμένης αντίληψης ότι μόνο οι ετεροφυλόφιλες συμπεριφορές ευθυγραμμίζονται με την εξελικτική ικανότητα. Πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των ειδών. Αν και δεν συμβάλλουν ρητά στην αναπαραγωγή διαδραματίζουν έμμεσους ρόλους στην κοινωνική δυναμική και τη συνεργασία, δυνητικά ωφελώντας τη συνολική επιβίωση ενός είδους. Για παράδειγμα, οι μπονόμπος, οι πιο στενοί εν ζωή συγγενείς μας, ερωτοτροπούν με άτομα του ίδιου φύλου ως μέσο μείωσης της έντασης αλλά και δημιουργίας συμμαχιών και ποικίλων κοινωνικών δεσμών.
Η εξέλιξη και η επικράτηση της σεξουαλικής συμπεριφοράς μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θεωρείται ως το Δαρβινικό παράδοξο, καθώς έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της εξέλιξης, η οποία δεν περιλάμβανε σεξουαλική συμπεριφορά, η οποία δεν ήταν αναπαραγωγική. Παρόλο που τα στοιχεία αμφισβητούν ορισμένες πτυχές της δαρβινικής θεωρίας, δεν αναιρούν τις θεμελιώδεις αρχές της φυσικής επιλογής. Αναδεικνύουν ωστόσο, την πολυπλοκότητα των εξελικτικών διαδικασιών, αναγνωρίζοντας ότι δεν χρειάζεται όλες οι συμπεριφορές να σχετίζονται άμεσα με την αναπαραγωγή και επιβίωση ενός είδους, αλλά συμβάλουν στη συνολική κοινωνική δυναμική και συνεργασία μέσα σε ένα είδος, παρέχοντας δυνητικά έμμεσα οφέλη για την επιβίωση του. Αναγνωρίζοντας τη βιολογική ποικιλομορφία των σεξουαλικών προσανατολισμών των ζώων συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπινων ίσως μπορέσουμε να αποκτήσουμε βαθύτερη κατανόηση των φυσικών παραλλαγών στην σεξουαλική συμπεριφορά.
