Αν μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει την εποχή μας, τότε σίγουρα αυτή η λέξη δεν θα ήταν άλλη από τη λέξη φαινόμενο.
Βλέπετε ό,τι και να συμβαίνει το τελευταίο διάστημα προσδιορίζεται από αυτή.
Για παράδειγμα:
Στην αρχή έμοιαζε λες και κάποιος ηλεκτρονικός ιός είχε προσβάλει τους υπολογιστές και τις διαδικτυακές πλατφόρμες και με έναν μαγικό τρόπο όλοι οι δικτυωμένοι φίλοι είχαν αλλάξει καπέλο και είχαν βαφτιστεί υποψήφιοι σύμβουλοι.
Εκείνοι, δε, που έχουν την ευκαιρία να συνδέονται με ανθρώπους από πολλές μακρινές περιοχές της κατοικίας τους είχαν την επιπλέον ευκαιρία να γνωρίσουν όλους τους πιθανούς και απίθανους εκλογικούς συνδυασμούς με τις ευφάνταστες ονομασίες με τις οποίες κατέρχονται στον εκλογικό στίβο. Για να κρατήσει κάποιος λογαριασμό της καταιγίδας των υποψηφιοτήτων θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι φαινόμενο.
Επειτα, στην καθημερινότητά μας ήρθε και ένα άλλο φαινόμενο. Φυσικό αυτή τη φορά. Η καταιγίδα «Daniel» που πλημμύρισε ολόκληρη τη Θεσσαλία, η οποία αποδείχτηκε ανοχύρωτη διότι είχε οχυρωθεί για μικρότερο φαινόμενο. Του καιρικού φαινομένου ακολούθησε και ένα άλλο φαινόμενο. Αυτό του κρατικού μηχανισμού που αδυνατούσε να υποστηρίξει τις βασικές προϋποθέσεις επιβίωσης των κατοίκων, που πνιγμένοι, ξεσπιτωμένοι, αποκλεισμένοι, ανεχείς και απελπισμένοι υποστηρίχτηκαν ουσιωδώς από την κινητοποίηση ενός άλλου φαινομένου. Του κοινωνικού φαινομένου της αλληλεγγύης, που, δοκιμασμένο από τα χρόνια της κρίσης, ενεργοποιήθηκε άμεσα και αποτελεσματικά καλύπτοντας τις πρώτες βασικές ανάγκες των πληγέντων. Βλέπετε, τα φαινόμενα δεν έρχονται ποτέ μόνα τους. Συνήθως έχουν κάνει μια σχετική προπόνηση, μία guest εμφάνιση, που λένε για τους ηθοποιούς, και συχνά συνοδεύουν μια καταιγίδα.
Βέβαια, τα φαινόμενα δεν έχουν μόνο αρνητικές διαστάσεις. Κάποιες φορές έχουν και θετικές και κάποιες άλλες έχουν πολύ αρνητικές.
Για παράδειγμα, οι απειλές και οι επιθέσεις που δέχονται τα μέσα ενημέρωσης και οι εργαζόμενοι σε αυτά εξαιτίας της κορυφαίας εσωκομματικής διαδικασίας για την εκλογή νέας/νέου ή νέου/νέας προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και της πρωτοφανούς συμμετοχής των κομματικών μελών σε αυτή. Και εδώ, βέβαια, είχε προηγηθεί μια καταιγίδα.
Εν πάση περιπτώσει, είναι σαφές ότι σχεδόν νομοτελειακά κάθε καταιγίδα συνοδεύεται και ακολουθείται από ένα φαινόμενο και ως νομοτέλεια είναι αποδεκτό.
Εκείνο μόνο που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό είναι στο όνομα της νομοτέλειας, του φαινομένου ή της καταιγίδας να παρατηρείται το φαινόμενο των επιθέσεων στους αγγελιοφόρους συλλήβδην. Αυτό μας παραπέμπει σε ένα άλλο φαινόμενο και καλό είναι να μην το ξαναδούμε.
