Ο Ζένια Γκόρτσιανουκ ήταν μόλις 4 ετών το 1991, όταν ξεκινούσε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Όμως, χωρίς ο ίδιος να το συνδυάσει, τα λόγια του παραπέμπουν σε αντίστοιχα λόγια που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς από Σέρβους και Κροάτες όπως και πρόσφατα με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία: «Είναι εντελώς άδικο αδέλφια να σκοτώνουν αδέλφια».
Ο διεθνής με τα χρώματα της εθνικής βολεϊμπολίστας του Αριστοτέλη Σκύδρας ζει στην Ελλάδα από το 1992 και από την πρώτη μέρα της εισβολής στο Χάρκοβο βίωσε ώρες αγωνίας για τους γονείς του μέχρι να κάνουν το μακρύ ταξίδι, να ξεφύγουν από την εμπόλεμη ζώνη και να φτάσουν κοντά του στη Θεσσαλονίκη. Ένα ταξίδι που κράτησε εννέα ημέρες, ένα ταξίδι ανάμεσα σε μπλόκα και συντρίμμια.
Η Σβετλάνα και ο Βαλερί ελπίζουν πως σύντομα θα έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να ξαναφτιάξουν από την αρχή το κατεστραμμένο Χάρκοβο. Εύχονται να επιτευχθεί η πολυπόθητη συμφωνία, να σταματήσει ο πόλεμος. Εύχονται να ξανασμίξουν με τους συγγενείς τους που έμειναν πίσω… Η μητέρα του Ζένια έχει καταγωγή από την Ουκρανία και ο πατέρας του από τη Ρωσία. Αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που συμβαίνει. Ο Βαλερί Γκόρτσιανουκ, διεθνής με τα χρώματα της Σοβιετικής Ένωσης, ήρθε στην Ελλάδα το 1992 και αγωνίστηκε σε ελληνικές ομάδες βόλεϊ, ενώ πλέον είναι καθηγητής πανεπιστημίου. Η Σβετλάνα ασχολείται με τα ακίνητα και τον τουρισμό. Έχουν πλέον χτίσει μια νέα ζωή επιστρέφοντας στην Ουκρανία το 2008. Η αδελφή του Έλενα έχει παίξει στον Ολυμπιακό και πλέον ζει στο Λος Άντζελες. «Οι γονείς μου έχουν περάσει πολλά. Πλέον, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, καλούνται να αντιμετωπίσουν και την παραπληροφόρηση που υπάρχει, να εξηγήσουν πως η Ρωσία βομβαρδίζει την περιοχή, η Ρωσία βομβαρδίζει τον λαό κι αυτό πρέπει να σταματήσει» θα πει ο Ζένια μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής.
«Οι μεγάλοι αποφασίζουν, την πληρώνουν οι λαοί»
Αποφεύγει να σχολιάσει πολιτικά τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα του, μιλάει για την ειρήνη, επαναλαμβάνει ότι είναι αδέλφια που βρίσκονται απέναντι γιατί κάποιοι το αποφάσισαν… «Ούτε ο λαός της Ρωσίας το θέλει αυτό που συμβαίνει. Ο κολλητός μου φίλος ζει στη Μόσχα. Επέστρεψε εκεί μετά από αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, δεν μπορεί να εκδηλωθεί, δεν μπορούν ούτε καν να εκφράσουν δημόσια την αντίθεσή τους στον πόλεμο. Είναι εντελώς άδικο εμείς τα αδέλφια να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Αλήθεια, αν αύριο του ζητήσουν να πάει να πολεμήσει, δεν θα μπορεί να το κάνει» θα πει ο Ζένια και θα συνεχίσει: «Οι μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν παίρνουν τις αποφάσεις και για ακόμη μια φορά την πληρώνουν οι λαοί. Εμείς μεταξύ μας δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, όλοι έχουμε κάποιον φίλο, κάποιον συγγενή από την άλλη πλευρά».
Σχολιάζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Ουκρανοί στην προσπάθειά τους να φύγουν από την εμπόλεμη ζώνη, ο αθλητής θα πει: «Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην προσπάθεια των ανθρώπων να φύγουν από τις πόλεις της Ουκρανίας που βομβαρδίζονται. Επίσης, στους άνδρες δεν επιτρέπεται να φύγουν. Ο πατέρας μου τα κατάφερε γιατί είναι 60 ετών. Μπορώ να τους καταλάβω, το θέμα είναι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό που συμβαίνει».
Ο Ζένια Γκόρτσιανουκ κράτησε για το τέλος ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που βοήθησαν ώστε να φτάσουν ασφαλείς οι γονείς του στην Ελλάδα αλλά και για την αλυσίδα αλληλεγγύης που έχει δημιουργηθεί απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ευρώπη προκειμένου να στηριχθεί ο ουκρανικός λαός και κυρίως τα «ποτάμια» προσφύγων που έχουν δημιουργηθεί…
«Τι είναι αυτό που θέλω; Θέλω να πάψει να υπάρχει η παραπληροφόρηση που υπάρχει σήμερα, να ενημερώνονται σωστά οι πολίτες, θέλω να κρατήσει γερά η Ουκρανία, θέλω ο ρωσικός λαός να βρει το θάρρος να εκδηλώσει αυτό που νιώθει, αυτό που πιστεύει, να βρει το θάρρος να βροντοφωνάξει ότι δεν θέλει τον πόλεμο. Το ξέρω, είναι πολύ δύσκολο και γι’ αυτούς, είναι και τα δικά τους παιδιά που καλούνται να πολεμήσουν εναντίον αδελφών. Μακάρι να βρουν τη δύναμη να βγουν στον δρόμο να διαδηλώσουν. Σκέφτομαι τον φίλο μου, έχει ζήσει στην Ελλάδα, τώρα ζει στη Μόσχα και ξαφνικά να του ζητήσουν να πάει να πολεμήσει; Δεν μπορεί να το κάνει, όπως και πολλοί άλλοι».
