Απαντήσεις στην ελληνική περιπέτεια της οικονομικής κρίσης, που ξέσπασε το 2010, επιχειρεί να δώσει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Καψώχας στο βιβλίο του «Η αχρείαστη χρεοκοπία και το σιωπηλό πραξικόπημα» - εκδόσεις «Αλήθεια». Μιας περιόδου τόσο κοντινής σε όλους και τόσο μακρινής από την αλήθεια.
Πώς η χώρα χρεοκόπησε το 2010; Μπορούσε να αποτραπεί η περιπέτεια των Μνημονίων; Ποιος ο ρόλος των πρωταγωνιστών της εποχής; Τα ψέματα και η παραποίηση των γεγονότων, ο ρόλος των ΜΜΕ στην απόκρυψη ειδήσεων, ακόμη και αυτών που ανακοίνωναν επίσημα στελέχη της Ε.Ε. Όλα με στοιχεία και αναφορές που διέλαθαν της προσοχής του εγχώριου κατεστημένου.
Και βεβαίως το μεγάλο σάλτο της Ιστορίας. Γιατί συνθηκολόγησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στις πιεστικές και εκβιαστικές απαιτήσεις της τρόικας. Αποκαλύπτει ότι το ΔΝΤ μπήκε στα ελληνικά πράγματα από το 2008.
Η Ελλάδα, σε περίπου δύο αιώνες Ιστορίας, οδηγήθηκε σε πέντε χρεοκοπίες. Οι τέσσερις πρώτες έγιναν στο όνομα σπουδαίων εθνικών στόχων, οι οποίοι πάντως δεν είχαν αίσιο αποτέλεσμα... Η πτώχευση είχε κάποια δικαιολογητική βάση.
Για τη χρεοκοπία του 2010 δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Ήταν μια χρεοκοπία μεγαλοϊδεατισμού (εισόδου στο ευρώ, διεξαγωγής Ολυμπιακών αγώνων και στρατιωτικών εξοπλισμών), αρπαχτής και μίζας (πολιτικών, κρατικών στελεχών, τραπεζών και κερδοσκόπων που λειτουργούσαν στις παρυφές των χρηματαγορών) και διευκόλυνσης της κλειστής επιχειρηματικής ομάδας του τόπου που νέμεται τον πλούτο και τα προνόμια της πολιτικής εξουσίας της χώρας.
Πρόκειται επίσης για μια χρεοκοπία υπέρ των νεόπλουτων μικροαστών, για χάρη των οποίων το κράτος δανείστηκε, ώστε να αποκτήσει η κομματική πελατεία του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. σπίτια, αυτοκίνητα, καταθέσεις, για να κάνουν επίδειξη πλούτου και κοινωνικής καταξίωσης. Ήταν κυρίως μια αχρείαστη χρεοκοπία, αφού οι κυβερνήσεις και τα πρόσωπα που βρέθηκαν μπροστά της φέρθηκαν ως τρομαλέοι ερασιτέχνες στην έγκαιρη αντιμετώπισή της.
Ο Κώστας Σημίτης καλλιεργούσε τον μύθο της προσωπικής του αυταπάτης περί ισχυρής Ελλάδας, ο Κώστας Καραμανλής το έβαλε στα πόδια για να μην σκάσει το πρόβλημα στη δική του πρωθυπουργική βάρδια, ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε υπερβολικά ανεπαρκής στην αξιολόγηση της κατάστασης και παραδόθηκε άνευ όρων στο καταφύγιο των διεθνών δανειστών και το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου, εκτός από «ψευτομαγκιές» και «κουτοπονηράδα» έναντι των δανειστών, αναλώθηκε στα «success stories», αποφεύγοντας να εγκύψουν σοβαρά στο πρόβλημα. Όταν η τύχη της χώρας παραδόθηκε στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση βρισκόνταν στο μη περαιτέρω και το δίλημμα που υπήρχε ήταν «ή τελειώνει η δουλειά με την Ελλάδα ή σβήνει οριστικά από τα κατάστιχα της Ιστορίας».
