Η αλήθεια ήταν ότι όταν έπρεπε να περιμένει σε κάποιο κατάστημα να έρθει η σειρά της, πάντοτε επιδίωκε νέες γνωριμίες. Ήταν και αυτός ένας τρόπος να επικοινωνεί με τους ανθρώπους τριγύρω της. Επαφές που τις έβλεπε ως κέρδος μαθαίνοντας για τις ζωές των άλλων, αφού η δική της ήταν περιορισμένη.
Το σύστημα ήταν απλό. Στεκόταν πίσω από τον προηγούμενο πελάτη και καραδοκούσε να βρει τη στιγμή αδυναμίας του. Ένα βλέμα, για παράδειγμα, πίσω από τον ώμο ήταν πάντοτε τέλεια αφορμή για να ανταποκριθεί με ένα νεύμα ή μια ερώτηση και να ξεκινήσει η κουβέντα.
Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί και ως κουτσομπολιό αν οι ίδιοι δεν ανταποκρίνονταν με μεγάλη αποδοχή στις πιο απλές ερωτήσεις απαριθμώντας άλλοτε τις δυσκολίες της ζωής τους, τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες που τους έκαναν να αισθάνονται υπερήφανοι ή μειωμένοι. Η ανάγκη της επικοινωνίας.
Ανάλογα με την εποχή, οι συζητήσεις που προηγούνταν των προσωπικών εξομολογήσεων ήταν και αυτές κωδικοποιημένες. Στην αρχή αφορούσαν τις δυσκολίες στα ψώνια, τον φόβο για τον ιό και κάποιες φορές η συζήτηση βάθαινε και σε πιο επιστημονικά πεδία όπως: ποια μάσκα είναι η καταλληλότερη να αντιμετωπίσει τη μόλυνση.
Αργότερα, το επίμαχο ζήτημα ήταν οι απαγορεύσεις και τα μέτρα. Η απάντηση που έδιναν οι επιστήμονες για τον έλεγχο της πανδημίας και οι πρώτες πληροφορίες για το πολυαναμενόμενο εμβόλιο. Κάποιοι, τότε, έβαζαν και την παράμετρο της προέλευσής του, ανάλογα με τις συμπάθειες που είχαν κατά καιρούς δημιουργηθεί στη ζωή τους.
Άλλοι εμπιστεύονταν τα αμερικάνικα διότι ήταν πιο ανεπτυγμένη επιστημονικά, άλλοι τα ρωσικά διότι ήταν απέναντι από τα αμερικάνικα και ελάχιστοι τα εγγλέζικα εμβόλια. Τα κινεζικά τούς φαίνονταν φθηνά και απομιμήσεις· παρότι παρασκευάστηκαν πρώτα.
Αργότερα οι συζητήσεις εμπλουτίστηκαν με όνειρα και εικόνες για διακοπές, έπειτα για μια κανονικότητα που δεν ήρθε ποτέ και ύστερα για την ελευθερία - ακορντεόν, όπως ονόμαζαν και τα μέτρα.
Ανάλογα με την ταχύτητα διεκπεραίωσης του ταμείου, οι συζητήσεις διαμορφώνονταν ανάλογα και οπωσδήποτε αφορούσαν την εκάστοτε τρέχουσα ειδησιογραφία. Τα κορωνοπάρτι, τα πρόστιμα, την αστυνομική βία, τις γυναικοκτονίες, τις εντατικές, τα θύματα, τους ανεμβολίαστους, τον ρόλο του Θεού και μετά πάλι τα μέτρα και ούτω καθεξής.
Αέναος ο κύκλος των προβλημάτων και των προβληματισμών, που έμοιαζε με την τιμωρία του Σίσυφου για την ασέβειά του να προστατέψει τους ανθρώπους.
Και με το ίδιο αποτέλεσμα, λες και οι επιλογές πρέπει να έχουν πάντοτε το ίδιο μάταιο αποτέλεσμα.
