Το ελληνικό κράτος χρωστάει στον δημοσιογράφο / φωτορεπόρτερ Μανώλη Κυπραίο, που έχασε την ακοή του από κρότου - λάμψης των ΜΑΤ σε κλειστό χώρο όταν κάλυπτε τις μεγάλες διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων», τον Ιούνιο του 2011, την υγεία του. Το ελληνικό κράτος, επειδή δεν μπορεί να του τη φέρει πίσω, καθώς ο Κυπραίος έχει υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη στα αφτιά, του χρωστάει μία αποζημίωση.
Το ελληνικό κράτος, όμως, δεν αναγνωρίζει την αναπηρία στον Μανώλη Κυπραίο. Και κάνει έφεση στην απόφαση της Δικαιοσύνης επικαλούμενο επιπλέον τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας. Την ίδια ώρα η ΕΛ.ΑΣ. έχει ανακοινώσει ένα από τα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα, ύψους 31 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 18,5 απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Επιβαρύνει επιπλέον το δημόσιο ταμείο με προσλήψεις 1.500 ειδικών φρουρών και με άλλους τόσους συνοριοφύλακες, ενώ εκκρεμεί και η πρόσληψη 1.000 ακόμη ειδικών φρουρών για τα πανεπιστήμια. Πραγματική κατάρρευση... Όχι της οικονομίας, οποιασδήποτε ντροπής.
* Το κράτος σου χρωστάει αποζημίωση για τη βλάβη που σου επέφερε κατά την άσκηση της εργασίας σου. Τι ακριβώς έχει αναγνωριστεί από τη Δικαιοσύνη;
Το αυτονόητο και το δίκαιο. Η απόφαση του δικαστηρίου αναγνωρίζει πως την πλήρη ευθύνη για την αναπηρία μου την έχουν τα ΜΑΤ και κατ’ επέκταση οι φυσικοί και πολιτικοί προϊστάμενοί τους. Τελεία και παύλα. Ούτε υποσημειώσεις ούτε αστερίσκοι.
* Πότε περιμένεις αυτή την αποζημίωση και τι ακριβώς σου έχει επιδικαστεί από το δικαστήριο;
Έχει επιδικάσει το ποσό των 78.000 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Δεν ανοίγω τους φακέλους για να δω να σου πω ακριβώς, γιατί και μόνο που βλέπω την απόφαση ταράζομαι. Είναι 64 σελίδες! Πάντως το ποσό κάπου εκεί είναι.
Πότε την περιμένω. Καλό ερώτημα. Να σου πω: Αν βάλεις την εκδίκαση της έφεσης, την απόφαση για την έφεση, μετά την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, την απόφαση του ΣτΕ, έχοντας και τη δαμόκλειο σπάθη του κορωνοϊού πάνω από το κεφάλι μας, πιστεύω ότι οι απόγονοί μου θα έχουν να λάβουν αυτά τα χρήματα.
* Η έφεση εναντίον της δικαστικής απόφασης, υποστηρίζει, πρώτον, ότι δεν είσαι ανίκανος για εργασία και, δεύτερον, ότι «η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας έχει επιδεινωθεί» και ότι επαπειλείται «κατάρρευση της οικονομίας και «εθνική χρεοκοπία». Τι απαντάς στην Ελληνική Αστυνομία;
Δεν θα τους απαντήσω εγώ. Τους απαντά η πρωτόδικη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών. Τους απαντούν οι ιατρικές εξετάσεις. Τους απαντούν οι γνωματεύσεις κορυφαίων ιατρών ΩΡΛ που χειρουργούν σε ελληνικά και ξένα νοσοκομεία λόγω ακριβώς της γνώσης τους. Τους απαντούν οι γνωματεύσεις των εμπειρογνωμόνων που όρισε το δικαστήριο, γνωματεύσεις καταπέλτης σε ό,τι αφορά τις ευθύνες των ΜΑΤ και την κατάσταση της υγείας μου.
Τώρα σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο τι να πω; Αυτό με ξάφνιασε. Οφείλω να πω ότι έχουν φαντασία στην εξουσία. Να παραθέσω εγώ τι είπε ο νυν υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας στη Βουλή στις 26 Αυγούστου 2019: «Από 1η Σεπτεμβρίου έρχεται η άρση των capital controls, με τη σύμφωνη γνώμη των ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών, της Τράπεζας της Ελλάδος. (...) Η οικονομία βελτιώνεται, το τραπεζικό σύστημα σταθεροποιείται με τάσεις ανάπτυξης και ανάκαμψης». Παράλληλα δόθηκαν από το 2019 έως σήμερα 33 εκατ. ευρώ μόνο για εξοπλισμό της ΕΛ.ΑΣ. και κοντά στα 4 δισ. για εξοπλισμούς. Κοροϊδευόμαστε;
* Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο πραγματικός λόγος που η ΕΛ.ΑΣ. και η ελληνική κυβέρνηση αρνούνται να εκτελέσουν την απόφαση του δικαστηρίου;
Είναι, νομίζω, λαμπρότερο του κεραυνού ποιος είναι ο λόγος: Η μικροπολιτική. Οι ψήφοι. Δεν νομίζω ότι κάποιος άνδρας των ΜΑΤ ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ! Μην τρελαθούμε. Εξάλλου έχει αποδειχθεί αυτό με την περίφημη καταμέτρηση στα «ειδικά εκλογικά τμήματα» στην Καισαριανή όπου ψήφισαν τα ΜΑΤ: η X.A. στις εκλογές του 2012 πήρε 20%.
Συμπέρασμα: Άντε ο πιο προοδευτικός εκεί μέσα να ψηφίζει τη Ν.Δ. Αυτό το γνωρίζουν άπαντες.
* Πώς σκέφτεσαι να κινηθείς μετά την έφεση του Δημοσίου; Πώς θα διεκδικήσεις το δικαίωμα σου;
Όπως όλοι οι πολίτες βάσει του συντάγματος έχουν δικαίωμα και πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και σε μια δίκαιη δίκη, έτσι κι εγώ έκανα έφεση. Βέβαια δεν γνωρίζαμε ούτε εγώ ούτε ο δικηγόρος μου τι έγραφαν. Κατατέθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2020 και μας γνωστοποιήθηκε στις 7 Ιουνίου του 2021! Γιατί, κακά τα ψέματα, τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί από εμένα είναι πάρα πολλά εδώ και δέκα χρόνια. Σπίτι αγόραζα.
* Είχες μια δύσκολη διαδρομή τα τελευταία χρόνια. Αντιμετωπίζεις ακόμα σήμερα και σωματική αναπηρία, αλλά και ψυχολογικά, πολεμικό μετατραυματικό σύνδρομο (W/PTSD). Ποιοι ήταν αυτοί που στάθηκαν πλάι σου αυτή την περίοδο; Και τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να αγωνίζεσαι;
Ποιους να πρωτοπώ; Θα αδικήσω κάποιους και αυτό είναι σίγουρο. Πρώτα απ’ όλα οι απλοί πολίτες, που, παρότι δεν γνωριζόμαστε, στάθηκαν δίπλα μου. Από συμπολίτες μας που βρέθηκαν κοντά στο συμβάν έως συμπολίτες μας από το εξωτερικό. Φυσικά ο δικηγόρος μου Σωτήρης Κοντονάσιος, οι γιατροί μου ΩΡΛ, ο κ. Αριστείδης Σισμάνης (ο οποίος μου έκανε και την επέμβαση), η κυρία Κατερίνα Χαλκίδου και ο κ. Θωμάς Νικολόπουλος, ο ψυχίατρος / νευρολόγος κ. Γιώργος Χαριτάκης, από τους ελάχιστους ειδικούς στο W/PTSD, και φυσικά η λογοθεραπεύτριά μου κ. Δώρα Οταπασίδου. Τον Μάριο, την Κωνσταντίνα, τον Δημήτρη και τον Γιάννη Μπεχράκη, που δεν είναι ως υλική οντότητα πια μαζί μας...
Η ΕΣΗΕΑ, ο ΕΔΟΕΑΠ, η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, η Διεθνής Αμνηστία και πολλοί και καλοί δημοσιογράφοι ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων. Η αρωγή και η συμπαράσταση δεν έχουν χρώμα.
Ποιους να πρωτοευχαριστήσω; Α, ναι, για να μην το ξεχάσω, και την «ατσαλένια» οικογένειά μου. Τη μάνα, τη θεία, τα αδέλφια. Με τον αδελφό μου να με τρέχει στις 6 το πρωί στο νοσοκομείο για να γίνει εκ νέου συγκόλληση του πτερυγίου του αυτιού μου που έμεινε πάνω στο μαξιλάρι...
Όσο για το που βρίσκω τη δύναμη; Είναι απλό και δύσκολο συνάμα. Από τους συμπολίτες μας, που με βαστούν όρθιο να προχωρήσουμε όλοι μαζί.
* Τι θα έλεγες στους νέους δημοσιογράφους που ξεκινούν τώρα το επάγγελμα;
Τώρα μου βάζεις δύσκολα. Έχω να τους πω ότι δεν πρέπει να γράφουν αράδα αν δεν γνωρίζουν και τις δύο απόψεις για το θέμα ή την είδηση. Να κρίνουν με βάση την ηθική, την αξιοπρέπεια και το καλό του συνόλου. Να κοιτάνε τον φόβο κατάματα κάθε μέρα, όσο φοβισμένοι κι αν είναι. Να είναι άδολοι σαν περιστέρι και προσεκτικοί σαν φίδι. Και να διαβάζουν. Συνέχεια. Ασταμάτητα. Να θεωρούν τους εαυτούς τους αγράμματους υπό τα «δεσμά» της ελευθερίας και του δικαίου.
Τότε μόνο θα είναι πραγματικοί δημοσιογράφοι...
