Απροστάτευτοι φαίνεται πως παραμένουν οι εργαζόμενοι από τη βία ή την παρενόχληση που μπορεί να ασκήσει ο εργοδότης σύμφωνα με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη! Την ίδια ώρα που ο υπουργός Εργασίας κομπάζει ότι προστατεύει τους εργαζόμενους από τη σεξουαλική ή άλλου είδους παρενόχληση και τη βία, έγκυροι νομικοί κύκλοι προειδοποιούν ότι η ρύθμιση θα εφαρμοστεί μόνο σε ορισμένες πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και όχι στο πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το ζήτημα είχε τεθεί και κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Μάλιστα, η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είχε καταθέσει και πρόταση για νομοθετική αλλαγή, η οποία δεν έγινε δεκτή από τον Κ. Χατζηδάκη.
Ο νόμος
Ο νόμος Χατζηδάκη υποτίθεται πως εφαρμόζει με συγκεκριμένα μέτρα τη διεθνή σύμβαση 190 για την παρενόχληση στην εργασία. Έτσι, στο άρθρο 5 για την πρόληψη της βίας και της παρενόχλησης προβλέπει πως «κάθε εργοδότης, καθώς και φυσικά πρόσωπα που ασκούν την εξουσία του εργοδότη, υποχρεούνται «Να παραλαμβάνουν, να διερευνούν και να διαχειρίζονται κάθε καταγγελία ή σχετική αναφορά επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή στη βία και παρενόχληση, με εμπιστευτικότητα και με τρόπο που σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Τι γίνεται όμως όταν η βία και η παρενόχληση ασκούνται από τον ίδιο τον εργοδότη; Ο ασκήσας βία εργοδότης θα ερευνά και θα διαχειρίζεται την καταγγελία; Προφανώς και είναι αντιφατικό και ατελέσφορο, ειδικά όταν μιλάμε για μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν τμήμα Διοίκησης Προσωπικού και όλα γίνονται με προσωπικές ρυθμίσεις.
Οι διαφωνίες ΓΣΕΕ, ΕΕΔΑ…
Υπογραμμίζεται ότι η ΓΣΕΕ κατέθεσε 22 σελίδες με παρατηρήσεις μόνο γι’ αυτή τη σύμβαση! Και η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αξιολογεί αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο κυρώθηκε η σύμβαση 190. Σε υπόμνημά της επισημαίνει αφενός ότι η σύνθεση της ελληνικής οικονομίας είναι κατά κύριο λόγο από μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις οποίες δεν λειτουργούν τμήματα Διοίκησης Προσωπικού και αφετέρου ότι «ο ίδιος ο εργοδότης μπορεί να είναι ο δράστης του περιστατικού παρενόχλησης ή και βίας» και εκφράζει αντιρρήσεις για τη ρύθμιση.
Όπως είπε στη Βουλή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ειρήνη Αγαθοπούλου, «είναι περιορισμένο το πεδίο εφαρμογής μόνο σε μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ η σύνθεση της ελληνικής οικονομίας αποτελείται από κυρίως μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Συγχαρητήρια!».
Ειδικά δε για τη ρύθμιση του άρθρου 5, η ΕΕΔΑ υπογραμμίζει ότι «δεν γίνεται αντιληπτή η περίπτωση του άρθρου 5 παρ. 1(α) ως προς την ‘υποχρέωση του εργοδότη’ να παραλαμβάνει, να διερευνά και να διαχειρίζεται κάθε καταγγελία ή σχετική αναφορά βίας και παρενόχλησης στην επιχείρησή του και πάντως με εμπιστευτικότητα».
…και η πρόταση που απορρίφθηκε
Μάλιστα, η ΕΕΔΑ πρότεινε να αναδιατυπωθεί η διάταξη ως εξής: «Κάθε εργοδότης, καθώς και το πρόσωπο που ασκεί το διευθυντικό δικαίωμα ή εκπρόσωπος ή προστηθείς υπ’ αυτών υποχρεούται (...) α) να μην παρεμποδίζουν την παραλαβή, διερεύνηση και διαχείριση κάθε καταγγελίας ή σχετικής αναφοράς...». Δηλαδή να αφενός μην είναι ο εργοδότης εκείνος που διαχειρίζεται την καταγγελία και αφετέρου να μην μπορεί να εμποδίσει την έρευνα.
Η ΕΕΔΑ κάνει λόγο για οπισθοδρόμηση σε σχέση με το ήδη ισχύον εθνικό θεσμικό πλαίσιο λόγω ασαφειών, παραλείψεων και αντιφάσεων. Επισημαίνει ότι υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων του ΣΕΠΕ, του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας σε βάρος των θυμάτων βίας και παρενόχλησης και διακινδύνευση προστασίας εργαζομένων λόγω της υποχώρησης της μέχρι τώρα ισχύουσας συλλογικής διάστασης των συμφωνιών διευθέτησης χρόνου εργασίας.
