Η επόμενη ημέρα των οδυνηρών αποκαλύψεων της χρυσής Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου δημιούργησε μια τεράστια ρωγμή στο τείχος της σιωπής για τη σεξουαλική κακοποίηση στον χώρο του αθλητισμού. Η διεθνής αθλήτρια του ποδοσφαίρου Ιωάννα Χαμαλίδου, η δημοσιογράφος Χριστίνα Βραχάλη και η διεθνής πολίστρια και πλέον επικεφαλής ναυαγοσωστικής ομάδας Μάνια Μπίκοφ μιλούν στην ΑΥΓΗ και στέλνουν το μήνυμα: «Ώς εδώ».
Ιωάννα Χαμαλίδου: «Να τους βουλιάξουμε»
«Η καταγγελία της κυρίας Σοφίας Μπεκατώρου με συγκίνησε βαθιά και με θορύβησε, όχι επειδή είναι μια ολυμπιονίκης αθλήτρια μεγάλου βεληνεκούς, αλλά γιατί μέσα από τη φωνή της ακούστηκαν και οι φωνές άλλων γυναικών, ακόμα και παιδιών. Δυστυχώς ο χώρος του αθλητισμού, όπως συμβαίνει παντού, δεν περιβάλλεται από ροζ συννεφάκια και αγνότητα, αλλά πολλές φορές κρύβει άθλιες παραβατικές συμπεριφορές και άγρια ένστικτα.
Γνωρίζοντας λοιπόν τους στόχους των αθλητών και έχοντας τη σιγουριά ότι δεν θα τολμήσουν να μιλήσουν έχοντας εξουσία πάνω τους, συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους άτομα που είναι προπονητές, διοίκηση, γιατροί, ακόμα και υψηλόβαθμα πρόσωπα στην Ομοσπονδία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βιάζει σώματα και ψυχές. Πρέπει να βρίσκουμε το θάρρος να σηκώνουμε ανάστημα ώστε κανένα άλλο παιδί να μην βιώσει την πληγή που θα αφήσει αυτή η φρικαλέα συμπεριφορά. Οφείλουμε να τους βουλιάξουμε στον βούρκο που οι ίδιοι οδήγησαν άδικα τόσες ψυχές».
Χριστίνα Βραχάλη: «Να σπάσει τώρα η σιωπή»
“Υπήρξα αθλήτρια του μπάσκετ για 25 ολόκληρα χρόνια. Πήγα σε αθλητικό σχολείο και όλες οι συναναστροφές στην παιδική και εφηβική μου ηλικία ήταν στον χώρο του αθλητισμού. Με αφορμή την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου κάθισα και έκανα ένα flash back.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έμφυλη βία / Το ελληνικό #MeToo είναι εδώ
Έφτασα στις εξής σκληρές συνειδητοποιήσεις. Πως ναι, με πλήγωσαν πολύ όσα άκουσα. Με σόκαραν. Δεν τολμώ να μπω στη θέση της. Γιατί κανείς δεν μπορεί. Ωστόσο αυτό που με σόκαρε περισσότερο είναι πως δεν έπεσα από τα σύννεφα. Και τι εννοώ για να μην παρεξηγηθώ.
Συνειδητοποίησα πως δεν ήταν λίγες οι φορές που ως νεαρή αθλήτρια είχα καταλάβει την ύπαρξη περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης, λεκτικής ή σωματικής βίας μέσα στον χώρο τον οποίο κινούμουν. Τότε ήταν το γήπεδο, το γυμναστήριο, το σχολείο. Έπειτα ήταν ο χώρος εργασίας.
Το πιο τραγικό από όλα όμως είναι πως εμείς οι γυναίκες, στην πλειονότητά μας, έχουμε ‘εκπαιδευτεί’ να ανεχόμαστε τη σεξουαλική παρενόχληση ως κάτι ‘φυσιολογικό’, ως κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Κάτι που δεν συζητάμε ούτε στην οικογένεια, ούτε στο φιλικό περιβάλλον και φυσικά ως παιδιά, ούτε στο σχολείο. Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζεται μια στρεβλή ‘κανονικότητα’, η οποία μπορεί να έχει μοιραία κατάληξη, και αυτή είναι χρέος μας να σταματήσει. Τώρα.
Όταν το θύμα δεν νιώθει άνετα να καταγγείλει την ‘απλή παρενόχληση’ -απίστευτο να αναφέρουμε ως απλό κάτι που μπορεί να μας στιγματίσει για όλη την υπόλοιπη ζωή μας-, πώς θα καταγγείλει τη σεξουαλική κακοποίηση και τον βιασμό από ανθρώπους που έχουν εξουσία και κάνουν κατάχρηση αυτής;
Να σπάσει τώρα η σιωπή, στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας. Παντού. Ώς εδώ...”.
Μάνια Μπίκοφ: Ώρα να αντιδράσουμε
«Κι όμως, συμβαίνουν και στον αθλητισμό. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά τη στιγμή που αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας με τις ίδιες παθογένειες, με τα ίδια προβλήματα. Ο αθλητισμός ήταν και οφείλει να παραμείνει το πιο υγιές κομμάτι. Δεν θα πρέπει ούτε στιγμή να διστάσουν οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους για άθληση. Ο αθλητισμός είναι υγεία.
Άρρωστα είναι μονάχα τα μυαλά όσων, εκμεταλλευόμενοι τις θέσεις εξουσίας τους, ασκούν βία κάθε μορφής πάνω στους αθλητές, ικανοποιούν τα βρώμικα ‘εγώ’ τους μέσα από τη χειραγώγηση και τον εξευτελισμό ατόμων που δεν μπορούν να αντιδράσουν επειδή το τίμημα εάν μιλήσουν θα είναι δυσβάσταχτο.
Αυτό πρέπει να αλλάξουμε. Τη νοοτροπία των γενεών. Να μάθουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό, την ισότητα, να πάψουμε να συντηρούμε στερεότυπα που γεννούν τη βία, να μεγαλώσουμε υγιείς, δυνατούς ανθρώπους, όχι άλλους θύτες ή θύματα. Αν βγήκα μπροστά και μοιράστηκα ό,τι εγώ βίωσα, το έκανα μονάχα για τα παιδιά. Να δώσω δύναμη σε όποιον/α έχει αφήσει την ντροπή και τον φόβο να εξουσιάζει το μυαλό του. Σπάσε τη σιωπή. Δεν είσαι μόνη. Δεν είσαι μόνος».
