Την ώρα που η κυβέρνηση παλεύει με την ακροδεξιά κινούμενη άμμο, στην οποία πρόθυμα πάτησε και με τα δύο της πόδια, η χώρα είναι στο κατώφλι δύο εξαιρετικά σοβαρών κρίσεων.
Η πρώτη είναι η κρίση της ακρίβειας. Το κύμα ακρίβειας που φαίνεται να έρχεται καταπάνω μας σπρώχνει τα ήδη ευάλωτα από την κρίση νοικοκυριά στη φτώχεια. Κι αυτό θα συμβεί μέσα στον χειμώνα, με εκτόξευση των τιμών στα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο και τα τρόφιμα. Τα κυβερνητικά μέτρα είναι αστεία, καθώς η γενναιοδωρία της κυβέρνησης εξαντλήθηκε στη χειμαζόμενη γαλλική πολεμική βιομηχανία. Και σε κάθε περίπτωση αποφεύγουν να πλήξουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, όσο ληστρική κι αν είναι.
Η δεύτερη κρίση είναι αυτή της πανδημίας. Ο Πλεύρης ανακοινώνει ότι το κράτος δεν πρόκειται να πάρει μέτρα σε κόκκινες περιοχές, όσοι κι αν αρρωστήσουν. Και το λέει γνωρίζοντας ότι τα μέτρα διαχωρισμού εμβολιασμένων και μη δεν μπορούν να εφαρμοστούν με αποτελεσματικό τρόπο και ότι τα νοσοκομεία στη Βόρεια Ελλάδα είναι ήδη γεμάτα. Είναι πρωτοφανές να παραιτείται η κυβέρνηση από κάθε μέτρο, ανεξαρτήτως τού τι θα συμβεί. Είναι προφανές ότι η επιτροπή των ειδικών παίζει διακοσμητικό ρόλο. Αποφάσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας λαμβάνουν οι Σκέρτσοι και οι Πλεύρηδες.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η κυβέρνηση χρειάζεται την Ακροδεξιά για να στήσει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και να πουλήσει στη δυσφορούσα εκλογική της βάση προστασία από τους λαθροεισβολείς και αμυντική θωράκιση.
Γι’ αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι μπορεί ο Μπογδάνος να πλήρωσε τη βλακώδη του έπαρση, αλλά ο υφυπουργός Παιδείας Συρίγος είχε βγει όταν χρειάστηκε να ξεπλύνει τους ναζί της Σταυρούπολης. Και ο Μηταράκης απαντάει στις καταγγελίες για επαναπροωθήσεις με ξέφραγα αμπέλια.
Όσο η κρίση βαθαίνει, θα επιταχύνεται και η ακροδεξιά κατρακύλα της κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν είναι διέξοδος. Είναι πορεία προς τον πάτο της κινούμενης άμμου.
