Δεν είναι ο αριθμός των ακινήτων του ζεύγους Μητσοτάκη που προκαλεί ίλιγγο. Κανείς δεν οφείλει να απολογηθεί επειδή είναι ευκατάστατος, παρ’ όλο που η πολιτική δεν είναι επάγγελμα για να πλουτίζεις -και, απ’ όσο ξέρουμε, οι Μητσοτάκηδες δεν έχουν ασχοληθεί με τίποτε άλλο εκτός από την πολιτική.
Χτυπάει όμως πολύ άσχημα αυτό το χρέος 1,4 εκατ. προς τις τράπεζες, που παραμένει σχεδόν αμετάβλητο με τα χρόνια. Γεγονός που δείχνει ότι οι τράπεζες δανείζουν τον Μητσοτάκη χωρίς να ενδιαφέρονται να τα ζητήσουν πίσω και δεν τον παίρνουν τηλέφωνο πέντε φορές τη μέρα, όπως κάνουν με άλλους για ένα πεντακοσάρικο.
Και δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης που έχει τέτοια χρέη. Είναι και άλλοι της Νέας Δημοκρατίας, υπουργοί και βουλευτές, που φαίνεται να χρωστάνε τεράστια ποσά, τα οποία εξυπηρετούνται υποτυπωδώς. Σαν πολύ ανεκτικές είναι οι τράπεζες μαζί τους. Φαίνεται άλλωστε και από τα 342 εκατομμύρια που χρωστάει η Ν.Δ., αλλά κανείς δεν της τα ζητάει.
Και γιατί είναι ανεκτικές οι τράπεζες μαζί τους; Επειδή εξυπηρετούνται από αλλού. Από τον Πτωχευτικό Κώδικα, που παραδίδει τους μικρομεσαίους στους πιστωτές τους. Από την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Από τα 13 δισ. του ταμείου ανάκαμψης που θα πάρουν οι τράπεζες για να τα δώσουν στους πελάτες τους.
Με τέτοιες μπίζνες, τι περιμένουμε να κάνουν ακριβώς; Να κυνηγήσουν τον Μητσοτάκη για ενάμισι ψωροεκατομμύριο; Σιγά. Κι αύριο μέρα είναι.
