Αχτίδα φωτός σε ένα όλο και πιο σκοτεινό πολιτικό τοπίο αποτελούν οι επιδόσεις που είχαν στις ευρωεκλογές οι προοδευτικές δυνάμεις στις σκανδιναβικές χώρες. Τα ακροδεξιά κόμματα, που ενισχύθηκαν με θεαματικό τρόπο σε πολλές χώρες στις κάλπες της Κυριακής, υποχώρησαν σε Φινλανδία, Σουηδία και Δανία, με σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων να στρέφεται αυτή τη φορά σε κόμματα της Αριστεράς και της Οικολογίας.
Η ίδια πολιτική δυσφορία που έδειξε να φουσκώνει τα πανιά της Ακροδεξιάς σε Γαλλία και Γερμανία πυροδότησε εντελώς διαφορετικά αντανακλαστικά στις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Ενδεχομένως επειδή εκεί οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς συμμετέχουν ήδη στις τοπικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να εμφανίζονται σαν «αντισυστημικές». Το Κόμμα των Φινλανδών, για παράδειγμα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συντηρητικού κυβερνητικού συνασπισμού στη χώρα, ενώ οι ομοϊδεάτες τους Σουηδοί Δημοκράτες στηρίζουν κι εκείνοι τον δικό τους κυβερνητικό συνασπισμό. Στη Φινλανδία ο κυβερνών συνασπισμός εξασφάλισε μεν και πάλι την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων με ποσοστό 25%, αλλά η πραγματικά έκπληξη ήρθε από την Αριστερή Συμμαχία, η οποία τριπλασίασε τα ποσοστά της και εξέλεξε 3 ευρωβουλευτές. Η επικεφαλής της συμμαχίας, η 37χρονη Λι Άντερσον, εξασφάλισε μάλιστα περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο πολιτικό λαμβάνοντας 250.000 σταυρούς.
Στη Δανία η αριστερή στροφή ήταν ακόμα πιο εμφανής, με τους Πράσινους να αναδεικνύονται σε πρώτη πολιτική δύναμη με 17% και τους Σοσιαλδημοκράτες να ακολουθούν με 15,6%. Σημαντικά ενισχυμένο βγήκε και το Αριστερό Κόμμα στη Σουηδία, το οποίο ανέβασε τα εκλογικά του ποσοστά περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα της χώρας φτάνοντας το 11%, ενώ οι Πράσινοι άγγιξαν το 14%. Οι ακροδεξιοί Σουηδοί Δημοκράτες, από την άλλη, περιορίστηκαν στην τέταρτη θέση των προτιμήσεων.
Ο Μακρόν και η θεωρία των άκρων
Εκεί που πραγματικά η Ακροδεξιά έδειξε τα δόντια της στις ευρωεκλογές ήταν στη Γαλλία, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν να αναλάβει το ριψοκίνδυνο στοίχημα να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές στα τέλη Ιουνίου. Η στρατηγική που προτίθεται να ακολουθήσει τις επόμενες εβδομάδες έγινε πιο σαφής χθες με την προσπάθειά του να εμφανιστεί σαν δύναμη σταθερότητας και μετριοπάθειας απέναντι στα «κόμματα των άκρων».
Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο Παρίσι, ο Γάλλος Πρόεδρος επιστράτευσε τη θεωρία των άκρων για να στραφεί τόσο κατά του Εθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν όσο και κατά της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Πολιτικές δυνάμεις που, όπως υποστήριξε, δημιούργησαν ένα «επικίνδυνο για τη Γαλλία μπλοκάρισμα» σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνησή της, επισημαίνοντας ότι έχει πια φτάσει η ώρα «να πέσουν οι μάσκες». Για το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν ο Γάλλος Πρόεδρος ανέφερε ότι κινείται εκτός του δημοκρατικού πλαισίου σε σχέση με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι είναι επικίνδυνο για τη γαλλική οικονομία και ότι με τη στάση του απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία απειλεί να οδηγήσει τη Γαλλία σε διεθνή απομόνωση. Κατηγόρησε επίσης τον πρόεδρο του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων Ερίκ Σιοτί για την απόφασή του να αρχίσει διαπραγματεύσεις με το κόμμα της Λεπέν, επισημαίνοντας ότι «έκανε συμφωνία με τον διάβολο» παρά την αντίθετη άποψη όλων των γερουσιαστών του κόμματος και των περισσότερων βουλευτών του. «Γύρισε την πλάτη στην πολιτική κληρονομιά του Ντε Γκολ, του Σιράκ και του Σαρκοζί» επισήμανε, υπενθυμίζοντας ότι σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το συνταξιοδοτικό, οι θέσεις που υποστήριξε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ήταν σε απόλυτη αντίθεση με τις θέσεις της Ακροδεξιάς.
Εριξε όμως τα βέλη του και προς τον χώρο της Αριστεράς, στηλιτεύοντας την απόφαση των κομμάτων της να επιχειρήσουν να συγκροτήσουν ένα νέο Λαϊκό Μέτωπο συμπεριλαμβάνοντας και την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν, την οποία κατηγόρησε για «αντισημιτισμό και αντικοινοβουλευτισμό».
