Καθημερινά χοντραίνουν τα στοιχήματα στο Βερολίνο για το αν και πόσο θα αντέξει ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς στις πιέσεις του Κιέβου, των μέσων ενημέρωσης και της μισής κυβέρνησής του να στείλει βαριά όπλα στην Ουκρανία και να κλείσει τις στρόφιγγες του ρωσικού πετρελαίου. Οι πιέσεις από τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον Ουκρανό πρέσβη στο Βερολίνο Αντρίι Μέλνικ είχαν ξεκινήσει από την πρώτη μέρα της ρωσικής εισβολής. Ο Μέλνικ εμφανίζεται σχεδόν κάθε βράδυ στη γερμανική τηλεόραση κατηγορώντας τη γερμανική κυβέρνηση πως φρενάρει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και καθυστερεί εγκληματικά να αποφασίσει την αποστολή όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία. «Κάθε μέρα που περνάει πεθαίνουν άνθρωποι» είναι η σκληρή κατηγορία του.
Ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις πήραν οι πιέσεις όταν ο Ζελένσκι διαμήνυσε στον Πρόεδρο της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ ότι δεν θέλει να τον υποδεχθεί στο Κίεβο μαζί με τους ομολόγους του της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής – αντιθέτως, περιμένει ανυπόμονα την έλευση του καγκελάριου Σολτς. Με γεμάτα χέρια.
Υπό άλλες συνθήκες, στη Γερμανία θα είχαν βγει σχεδόν όλοι στα κεραμίδια. Πώς τολμάει να χαρακτηρίζει ανεπιθύμητο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Πώς τολμάει να βάζει όρους στον καγκελάριο και να υπαγορεύει στη γερμανική κυβέρνηση να λάβει εδώ και τώρα δύσκολες αποφάσεις;
Κι όμως, τόσο οι πολιτικοί όσο και τα μέσα ενημέρωσης στη Γερμανία προσπαθούν να κρατούν τους τόνους χαμηλούς. Ο Σολτς και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD ήταν οι μόνοι που έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Πρόεδρο Στάινμαϊερ -και ως ανώτατο πολιτειακό άρχοντα, και ως στέλεχος του κόμματός τους-, χωρίς, ωστόσο, να αναφερθούν σε ουκρανική προσβολή. Αντιθέτως, προσπαθούν κι αυτοί να κατευνάσουν την ουκρανική πλευρά, να κερδίσουν χρόνο πριν υποχωρήσουν(;) στις πιέσεις.
Ο λόγος; Οι αιωνίως ηθικολογούντες Γερμανοί ζορίζονται με την ηθική πίεση. Και νιώθουν τύψεις. Τύψεις για τα 7 εκατομμύρια των Ουκρανών που έχασαν τη ζωή τους από το χέρι των ναζί. Τύψεις για την εμπιστοσύνη τους στον Πούτιν και την επιμονή τους στον αγωγό Nord Stream 2 μέχρι να μπει το πρώτο ρωσικό τανκ στην Ουκρανία. Τύψεις για την προσήλωσή τους στις μπίζνες και στη φθηνή ενέργεια αντί για την προστασία της δημοκρατίας και του Διεθνούς Δικαίου.
