Συνέχεια στην “υπόθεση του αιώνα” στη Γαλλία. Πρόκειται για την εξέλιξη της προσφυγής, το 2019, στη Δικαιοσύνη τεσσάρων οικολογικών οργανώσεων που, αφού συγκέντρωσαν 2,3 εκατομμύρια υπογραφές, κατηγόρησαν την κυβέρνηση για “κλιματική αδράνεια”.
Μια κατηγορία πολύ σοβαρή, από τη στιγμή μάλιστα που ο Πρόεδρος Μακρόν είχε δώσει, προεκλογικά, ιδιαίτερη έμφαση στην κλιματική υπόθεση -ήταν χαρακτηριστικός ο διορισμός στη θέση του αρμόδιου υπουργού του πολυπράγμονα, με οικολογική ευαισθησία, Νικολά Ιλό. Ο Ιλό παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 2018 καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ότι δεν βρίσκεται στο ύψος των οικολογικών διακυβευμάτων...
Την Πέμπτη το Διοικητικό Δικαστήριο του Παρισιού έδωσε στην κυβέρνηση προθεσμία έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2022 για την “αποκατάσταση της οικολογικής βλάβης”, που προκλήθηκε από τον μη σεβασμό των δεσμεύσεων της Γαλλίας σχετικά με τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Το... τελεσίγραφο του δικαστηρίου ζητάει από τον πρωθυπουργό να “λάβει όλα τα πρόσφορα μέτρα για την αποκατάσταση της οικολογικής βλάβης και την πρόληψη της επιδείνωσης των ζημιών”.
Στο στόχαστρο των δικαστών βρίσκεται η υπέρβαση πρώτου προϋπολογισμού άνθρακα, δηλαδή του ανώτατου ορίου των εκπομπών αερίων που έθεσε η κυβέρνηση για την περίοδο 2015 - 2018, το οποίο υπολογίστηκε σε 15 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα.
Το δικαστήριο υπογράμμισε ότι το ανώτατο όριο εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που είχε οριστεί από τον πρώτο προϋπολογισμό άνθρακα για την περίοδο 2015 - 2018 ξεπεράστηκε κατά 62 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα.
Με δεδομένο ότι ο υπολογισμός της βλάβης γίνεται την ημερομηνία της απόφασης, το δικαστήριο υπολόγισε ότι η ουσιαστική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου το 2020, αν και συνδέεται με τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης και όχι με κάποια ειδική δράση του κράτους, πρέπει να ληφθεί υπόψη επειδή επιτρέπει, εν μέρει, την αποκατάσταση της βλάβης. Εν τέλει οι δικαστές εκτιμούν πως η βλάβη παραμένει στους 15 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα.
Το δικαστήριο δεν όρισε το είδος ή τη φύση των μέτρων που πρέπει να υλοποιηθούν, καθώς, όπως παρατήρησε η εισηγήτρια Αμελί Φορ - Μπενάρ, δεν είναι αρμοδιότητά του να υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία για την επιλογή μεταξύ των πολλών ειδών αποκατάστασης.
Η ίδια υπογράμμισε τον δεσμευτικό χαρακτήρα των κλιματικών στόχων. “Το θέμα δεν είναι να υπαγορεύσουμε στην κυβέρνηση την κλιματική πολιτική της, αλλά να της πούμε ότι οι δεσμεύσεις της πρέπει να γίνονται σεβαστές και ότι ο μη σεβασμός τους την καθιστά υπεύθυνη”.
Δεν είναι η πρώτη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου του Παρισιού για την κλιματική αδράνεια της κυβέρνησης Μακρόν. Στις 3 Φεβρουαρίου, σε μια σημαντική ετυμηγορία, είχε αναγνωρίσει για πρώτη φορά ότι το κράτος είχε διαπράξει ένα “λάθος” με την ανικανότητά του να τηρήσει τις δεσμεύσεις του για μείωση των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου για την περίοδο 2015 - 2018. Η δέκα σελίδων απάντηση που είχε δοθεί τότε από τον αρμόδιο υπουργό Φρανσουά Ντε Ριγκί είχε κριθεί ανεπαρκέστατη από τις οικολογικές οργανώσεις.
“Η σημερινή κυβέρνηση είναι αναμφίβολα εκείνη που έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη των φιλοδοξιών ήδη από την αρχή της θητείας της σχετικά με την επίτευξη του στόχου μηδενικών εκπομπών άνθρακα έως το 2050” σημειωνόταν.
“Το κλιματικό διακύβευμα πρέπει να γίνει η νέα μήτρα των δημόσιων πολιτικών μας” προσέθετε η κυβέρνηση αναφερόμενη σε “ιστορική” κινητοποίηση. Μια τοποθέτηση με περισσή φιλοδοξία και... ελαφρότητα, που αποδείχθηκε μπούμερανγκ, όπως φάνηκε και από τη δεύτερη απόφαση του δικαστηρίου... Διότι, άλλη μία φορά, φάνηκε ότι τα ωραία λόγια απέχουν πάρα πολύ από τις πράξεις...
