Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 1811. Στην Πόλη του Μπελίζ, 33 Βρετανοί έποικοι συζήτησαν την ανέγερση ναού. Συμφωνούν για την τοποθεσία στα νότια της πόλης, εκεί όπου παρελαύνει η μπάντα, τα υλικά, που θα είναι τούβλα εισαγόμενα από Αγγλία, και τις διαστάσεις: 62 μέτρα από Βορρά προς Νότο και 83 μέτρα από Ανατολάς προς Δυσμάς. Στις 20 Ιουλίου 1812 ο βασιλικός αντιπρόσωπος αντισυνταγματάρχης Τζων Νύτζεντ Σμιθ τοποθετεί τον θεμέλιο λίθο της πρώτης εκκλησίας στη Βρετανική Ονδούρα και πρώτης αγγλικανικής στην Κεντρική Αμερική, που αφιερώνεται στον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 1816. Ο Γεώργιος Φρειδερίκος Αύγουστος Α' στέφεται βασιλιάς των Σάμπο, φατρίας των Μισκίτο. Μισκίτο ονομάζονται και τα παράλια της Κεντρικής Αμερικής στην Καραϊβική που αργότερα θα ανήκουν στην Νικαράγουα. Από παραφθορά θα γίνουν Μοσκίτο, δηλαδή «κουνούπι», και η περιοχή θα ονομαστεί Ακτή του Κουνουπιού. Λέγεται πως μεταξύ 1639 και 1650 ένα δουλεμπορικό πλοίο από Αφρική, με προορισμό Παναμά ή Βραζιλία, βυθίστηκε εκεί κοντά. Οι διασωθέντες σκλάβοι επετέθησαν στους ιθαγενείς, απήγαγαν τις γυναίκες τους και προέκυψαν οι Μισκίτο, επιμιξία Αφρικανών και Ινδιάνων.
Ως ημέρα στέψης επελέγησαν τα 72α γενέθλια της Βρετανίδας βασίλισσας Σάρλοτ, συζύγου του Γεωργίου Γ'. Παρότι γεννήθηκε 19 Μαΐου, εορτάζει γενέθλια άνοιξη και επισήμως χειμώνα, ακολουθώντας την παράδοση του 1748, όταν ο γεννηθείς Νοέμβριο Γεώργιος Β' εόρταζε επισήμως γενέθλια το καλοκαίρι, οπότε ο καιρός προσφερόταν για δημόσιους εορτασμούς και στρατιωτική παρέλαση. Το έθιμο θα συνεχίζεται τον 21ο αιώνα, όταν η γεννηθείσα 21 Απριλίου 1926 Ελισάβετ Β' θα εορτάζει επισήμως γενέθλια το δεύτερο Σάββατο του Ιουνίου.
Ο Γεώργιος Φρειδερίκος Αύγουστος γίνεται ο πρώτος βασιλιάς των Μισκίτο ο οποίος στέφεται στον ναό του Αγίου Ιωάννου της Πόλης του Μπελίζ που ίδρυσαν προ 178 ετών Άγγλοι υλοτόμοι. Παρότι η κατασκευή του ξεκίνησε το 1812, θα ολοκληρωθεί το 1820. Έκτοτε θα στεφθούν άλλοι τρεις βασιλείς Μισκίτο. Έτσι, ο μετέπειτα καθεδρικός του Μπελίζ θα είναι ο μοναδικός αγγλικανικός ναός εκτός Βρετανίας όπου έχουν στεφθεί μονάρχες. Στις 23 Απριλίου 1825 στέφεται εδώ ο Ροβέρτος Κάρολος Φρειδερίκος και στις 10 Μαΐου 1845 ο Γεώργιος Αύγουστος Φρειδερίκος. Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2018, 08:30 π.μ. στέφεται και τέταρτος βασιλιάς, ο 19ος μονάρχης της φυλής, Πέδρο Μουρ Ρικάρντο. Θα τον ψηφίσουν οι υπήκοοι στη θέση του Γουίτα Τάρα, τον οποίον θα κατηγορήσουν για προδοσία. Παρότι η Μισκιτία θα υπαχθεί στη Νικαράγουα, οι βασιλείς της θα συνεχίσουν να ενθρονίζονται στο Μπελίζ λόγω των παραδοσιακών καλών σχέσεων με αυτό ήδη από τη συμφωνία του 1640 (αποικία ακόμη με το όνομα Βρετανική Γουιάνα) που επικυρώθηκαν με τη Συνθήκη Φιλίας και Συμμαχίας το 1740, σε μια προσπάθεια απόκρουσης των Ισπανών.
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020, μεσημέρι. Με το «τσίκεν μπας» φθάνω στον τερματικό σταθμό της Γουέστ Κόλλετ Κανάλ. Περνάω τη γέφυρα της Κινγκ Στρήητ απέναντι στην Ηστ Κόλλετ Κανάλ, στρίβω δεξιά στη Ρήτζεντ και στη συμβολή με την Άλμπερτ αντικρίζω μια εντυπωσιακή αποικιακού στυλ εκκλησία από τούβλα με τετραώροφο καμπαναριό. Τα τούβλα, αντίθετα με το μαόνι και την πέτρα που μεταφέρθηκαν από την κοντινή ζούγκλα, τα έφεραν έποικοι το 1812 με πλοία από Αγγλία, ενώ έφεραν πευκόξυλο και από ΗΠΑ.
Ολόγυρα ένας κήπος με φοίνικες και θάμνους δημιουργεί μια γαλήνια ατμόσφαιρα. Παρότι 100 μέτρα από τη θάλασσα και με δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, αξιοθέατα και κατοικίες ολόγυρα, οι ρυθμοί είναι αργοί και ήρεμοι. Την ηρεμία επιτείνει το διπλανό κοιμητήριο Γιάρμπροου, το παλαιότερο της αποικιακής περιόδου, του 1787, κατασκευασμένο από σκλάβους εργάτες των Βρετανών. Περιέχει λείψανα επιφανών πολιτών του Μπελίζ και χρησιμοποιήθηκε έως το 1889. Πήρε το όνομα του ιδιοκτήτη του ακινήτου, του καταγόμενου από τη Νότια Καρολίνα Τζαίημς Γιάρμπροου. Ένας σκούρος πράσινος μαρμάρινος αναμνηστικός τοίχος μνημονεύει χαραγμένα στις λευκές επιτοίχιες πλάκες τα ονόματα των ενταφιασθέντων, ενώ ένας πράσινος φράχτης περικλείει το νεκροταφείο χωρίζοντάς το από τα χαρακτηριστικά διώροφα αποικιακά κτήρια της πόλεως.
Στο εσωτερικό κυριαρχούν μαόνι και σαποντίγια. Ιδιαίτερο χρώμα δίνουν οι λευκοί ανεμιστήρες που κρέμονται από την οροφή και τα ψηλά τοξωτά παράθυρα με τα λευκά παραθυρόφυλλα από τα οποία φωτίζεται ο χώρος.
Βγαίνοντας παρατηρώ τις εισόδους και εξόδους της εκκλησίας και τους δρόμους όπου βλέπουν, προσπαθώντας να φανταστώ τον κόσμο που ερχόταν και έφευγε από εδώ. Κάθε πληθυσμιακή ομάδα εισερχόταν από διαφορετική είσοδο. Από τη βόρεια στην Μπάρκλεϋ Στρήητ εισήρχοντο οι λευκοί και εξήρχοντο από την ανατολική στη Ρήτζεντ Στρήητ, καθώς ακριβώς απέναντι βρισκόταν η κατοικία του κυβερνήτη. Από τη δυτική στην Άλμπερτ εισήρχοντο μαύροι, ελεύθεροι και σκλάβοι, και από τη νότια εξήρχοντο.
