Η ταινία του «Πίσω από τις Θημωνιές» αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων 20 χρόνων από τη σημαντικότερη νέα εγχώρια φωνή στη σκηνοθεσία. Τα πάντα είναι μελετημένα και άκρως φροντισμένα: από την εξαιρετική φωτογραφία και το χειρουργικό μοντάζ, μέχρι τα ρούχα και το τελευταίο έπιπλο, και όλα υπογραμμίζουν την ένταση των συναισθημάτων
Πίσω από τις Θημωνιές****
Σκηνοθεσία: Ασημίνα Προέδρου
Παίζουν: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστος Κοντογεώργης, Ντίνα Μιχαηλίδου και ο Πασχάλης Τσαρούχας
Τρεις ιστορίες μέσα από την οπτική τριών μελών μιας οικογένειας στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Ο πατέρας, αγρότης και ψαράς στο επάγγελμα, βυθίζεται στα χρέη εξαιτίας των κακών επιλογών του παρελθόντος και των διεφθαρμένων μελών του συνεταιρισμού που του κλέβουν τα δεδουλευμένα. Η μητέρα είναι ταγμένη στην τοπική εκκλησία και προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες. Η κόρη προσπαθεί να βρει διαφυγή από το πνιγηρό περιβάλλον που της προκαλεί ασφυξία.
Ο Στάθης Σταμουλακάτος δίνει αληθινό ρεσιτάλ στον τρόπο με τον οποίο ενσαρκώνει τη βουβή απελπισία, την τρυφερότητα, τον αυταρχισμό και τις βασανιστικές τύψεις. Απογειώνει τον ρόλο ενός ανθρώπου που κάνει την ολέθρια επιλογή να μεταφέρει πρόσφυγες με τη βάρκα του έναντι αμοιβής. Η Λένα Ουζουνίδου είναι σπαρακτική στον τρόπο που αξιοποιεί το πέτρινο βλέμμα της και στο πώς επικοινωνεί με αξιοπρέπεια τις ματαιώσεις της ζωής της, την ηθελημένη αφέλεια, την υποτακτική αγάπη, αλλά και την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωσή της προς την ενορία και τον αδερφό της. Η πρωτοεμφανιζόμενη Ευγενία Λάβδα δίνει βάθος στον χαρακτήρα μιας κοπέλας που χάνει τη μάχη με τις προσδοκίες της, αλλά δεν θέλει να μείνει παραδομένη στο ψυχοφθόρο ρελαντί ζωής που την εγκλωβίζει το χωριό της.
Το πολιτικό σχόλιο απέναντι στο ακανθώδες ζήτημα της προσφυγιάς, οι οικογενειακοί τριγμοί και τα πατριαρχικά αδιέξοδα είναι παραταγμένα με αρχοντιά και σοφία από την Ασημίνα Προέδρου, η οποία είναι αδιαμφισβήτητα μια δημιουργός που θα κάνει μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Το μεγάλου μήκους της ντεμπούτο είναι ένα κομψοτέχνημα, φτιαγμένο με γνώση, με ενσυναίσθηση και με απρόσμενα διεισδυτικό βλέμμα στις ψυχές των ανθρώπων.
Στην ταινία «Πίσω από τις Θημωνιές» δεν περισσεύει ούτε λέξη, ούτε φθόγγος και κάθε κάδρο -από τα ποιητικά πλάνα στη λίμνη Δοϊράνη μέχρι τα σπαραξικάρδια γκρο πλαν- είχε τους λόγους του για να στηθεί ακριβώς με τον τρόπο που στήθηκε. Τα πάντα στο φιλμ είναι μελετημένα και άκρως φροντισμένα: από την εξαιρετική φωτογραφία και το χειρουργικό μοντάζ, μέχρι τα ρούχα και το τελευταίο έπιπλο. Όλα υπογραμμίζουν την ένταση των συναισθημάτων. Η Ασημίνα Προέδρου αγαπάει τους ήρωές της ακόμη κι όταν κάνουν τα πιο φρικτά πράγματα και τους προσεγγίζει με στωικότητα και χωρίς ίχνος διδακτισμού απέναντι στον θεατή. Ο Πασχάλης Τσαρούχας είναι εξαιρετικός στον τρόπο που συνδυάζει την τρυφερή οικειότητα με την ανείπωτη απειλή, αλλά είναι επίτευγμα της σκηνοθέτιδας να αναδεικνύει τα λυτρωτικά χαρακτηριστικά σε κάθε χαρακτήρα, να κατανοεί τα κίνητρά τους και, το κυριότερο, να μας κάνει να νοιαζόμαστε πραγματικά γι’ αυτούς τους ανθρώπους και να τους κουβαλάμε μαζί μας μετά την προβολή. Σπουδαίο σινεμά.
Μια υπέροχη αποτυχία με χάρτινο διάκοσμο το κλασικό Χόλιγουντ
Βαβυλώνα (Babylon) **1/2
Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Σαζέλ
Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Μάργκοτ Ρόμπι, Ντιέγκο Κάλβα, Τζιν Σμαρτ, Γιόβαν Αντέπο, Λι Τζουν Λι
Δεν υπήρχε τίποτα στη συνταγή του «Babylon» που να μην έμοιαζε ελκυστικό: η αλαβάστρινη ομορφιά της Μάργκοτ Ρόμπι, η αειθαλής γοητεία του Μπραντ Πιτ, η ηδονιστική ματιά στο παρασκήνιο των στούντιο του Χόλιγουντ την εποχή του βωβού κινηματογράφου, ο γενναίος προϋπολογισμός, η τζαζ στα χέρια του σκηνοθέτη του «La La Land», η υπέρμετρη φιλοδοξία των στάρλετ, η εξωφρενική υπερβολή και τα έξαλλα πάρτι στις επαύλεις. Όλα έδειχναν ότι θα είχαμε την ταινία που ο Μπαζ Λούρμαν ήθελε πάντα να κάνει αλλά τον εμποδίζει η κοσμοπολίτικη ελαφρότητά του ή ένα φωτογενές έπος στην παράδοση του «Cotton Club» του Κόπολα, ή έστω μια νέα ανάγνωση στο «Day of the Locust» του Τζον Σλέσιντζερ. Τελικά το «Babylon» απογοητεύει γιατί ο Ντάμιεν Σαζέλ, ενώ είχε όλο τον κόσμο στα χέρια του, τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήξερε τι ταινία ήθελε να κάνει και τι ιστορία ήθελε να διηγηθεί.
Ενοχλητικά φλύαρο σε σημεία και εντυπωσιακά άνευρο, το «Babylon» ακολουθεί την άνοδο και την πτώση διαφόρων χαρακτήρων στη διάρκεια μιας περιόδου αχαλίνωτης εξαλλοσύνης στα χρυσά χρόνια της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Σαζέλ παρατηρεί με αποστροφή τους ανθρώπους να κάνουν πάρτι με σεξ και χορό, σαν να έχουν βουτήξει στα κατώτερα επίπεδα της ακολασίας. Την ένταση της εποχής και την καλοπέραση την αντιμετωπίζει κριτικά, σαν συντηρητική αλληγορία για την κατρακύλα των ανθρώπων της τέχνης, που εξαιτίας της ηδονιστικής τους φύσης κατάντησαν άνθρωποι του θεάματος.
Ο Σαζέλ, ενώ υπήρξε τόσο ακριβής και προσεκτικός στο «La La Land» και στο «Whiplash», δεν μπορεί να διαχειριστεί τη δομή της ιστορίας και σχεδόν αφήνει στη μοίρα του κάθε ηθοποιό. Το συνειδητά βιρτουόζικο στιλ του μοιάζει βεβιασμένο και όχι προϊόν αυθεντικής έμπνευσης. Παρά το εξαιρετικό καστ και τις φαντασμαγορικές στιγμές (δεδομένου τού ποιος συμμετέχει, πώς να μην υπάρχουν;), η ακατάστατη προσέγγιση του συγγραφέα-σκηνοθέτη προδίδει την πρωτογενή ιδέα του σεναρίου, όποια κι αν ήταν αυτή. Ακόμη και μετά από τρεις ώρες μεγαλοπρεπούς και ασυμμάζευτης τρέλας, δεν είναι σαφές αν ο Σαζέλ αγαπάει το παλιό Χόλιγουντ, αν θέλει να απομυθοποιήσει τη νοσταλγία, αν θέλει να κρίνει παραβατικές τις απολαύσεις των όμορφων ηρώων του ή αν απλά πείσμωσε και θέλει να πάρει το Όσκαρ που του είχε στερήσει το «Moonlight». Αν ισχύει το τελευταίο, θα πρέπει να το επιχειρήσει με μια ταινία αληθινή και φτιαγμένη από καρδιάς.
Ενα βίαιο θρίλερ από το Ιράν για γερά στομάχια
Ιερή Αράχνη (Holy Spider) **1/2
Σκηνοθεσία: Αλί Αμπάσι
Παίζουν: Αράς Αστιανί, Ζαρ Αμίρ Εμπραΐμι, Μαχντί Μπατζεστανί
Ενας αδίστακτος κατά συρροή δολοφόνος κυκλοφορεί στους νυχτερινούς δρόμους της πόλης Μασχάντ και επιλέγει άτυχες ιερόδουλες για να τις σκοτώσει βάναυσα. Με αυτές τις γυναικοκτονίες θεωρεί ότι εκπληρώνει το ιερό του καθήκον, να εξαγνίσει τον κόσμο από την αμαρτία και την ακολασία. Μια τολμηρή δημοσιογράφος θα τολμήσει να ερευνήσει την υπόθεση και να αποκαλύψει την ταυτότητά του.
Η νέα ταινία του Αλί Αμπάσι («Σύνορο») είναι μια σκληρή ταινία ρεαλιστικού τρόμου που βασίζεται στα συνταρακτικά συμβάντα γύρω από τη δράση ενός παρανοϊκού δολοφόνου που σκότωσε 16 ιερόδουλες στο Ιράν το 2001.
Αν και πρόκειται για ένα καλά δομημένο θρίλερ δημοσιογραφικής έρευνας, ο Αλί Αμπάσι επιλέγει την τακτική του οπτικού σοκ και της ωμής βίας για να δημιουργήσει εντυπώσεις, αντί να εμπιστευτεί τη δύναμη της ιστορίας και να ρίξει το βάρος των σχολίων του στην κοινωνία που εθελοτυφλεί για τις γυναίκες που βρέθηκαν στο διάβα του ψυχωτικού. Η πρωταγωνίστρια Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών.
Τοξικές σχέσεις εξάρτησης σε ένα φεμινιστικό φιλμ που μένει ημιτελές
Αλις, αγάπη μου (Alice, Darling) **
Σκηνοθεσία: Μέρι Νάι
Παίζουν: Άννα Κέντρικ, Τσάρλι Κάρικ
Μία γυναίκα θα αγγίξει τα ψυχολογικά της όρια εξαιτίας της ψυχολογικής βίας που της ασκεί ο σύντροφός της. Κατά τη διάρκεια των διακοπών της παρέα με δύο στενές της φίλες, η Άλις επαναπροσδιορίζει τις ανάγκες της και κερδίζει τη χαμένη της αυτοεκτίμηση. Όμως η εκδίκηση του πρώην συντρόφου της είναι αναπόφευκτη και το κουράγιο της ηρωίδας θα δοκιμαστεί.
Το εκδικητικό μένος και η ψυχολογική βία περνούν μέσα από το μικροσκόπιο σε ένα φιλμ που γεννήθηκε από το προσωπικό πάθος της ηθοποιού Άννα Κέντρικ. Πρόκειται για μια αφηρημένη και σχετικά ασπόνδυλη προσέγγιση στο θέμα της γυναικείας χειραφέτησης και των τοξικών σχέσεων. Η αφαίρεση στη φόρμα είναι που αποδυναμώνει τον συναισθηματικό αντίκτυπο και οι αισθήσεις παίρνουν το πάνω χέρι από τα βιωμένα αισθήματα. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία ρίχνει μια διερευνητική ματιά στις επιπτώσεις της συναισθηματικής κακοποίησης, φέρνοντας ένα σημαντικό θέμα στο φως για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά.
Στιβαρό φιλολογικό δράμα, που όφειλε να είναι πιο σεμνό στις προθέσεις του
Η Κυριακή της Μητέρας (Mothering Sunday) **
Σκηνοθεσία: Εύα Χάσον
Παίζουν: Kόλιν Φερθ, Ολίβια Κόλμαν
Μια ζεστή, ανοιξιάτικη μέρα του 1924, μια νεαρή καμαριέρα καταλήγει μόνη της την Ημέρα της Μητέρας. Τα αφεντικά της αφήνουν το σπίτι και η ίδια έχει την σπάνια ευκαιρία να περάσει πολύτιμο χρόνο με τον μυστικό εραστή της, ο οποίος μένει σε κοντινή έπαυλη. Οι δυο τους διατηρούν παράνομη πολυετή σχέση, καθώς εκείνος σχεδιάζει να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα. Πρόκειται για ευγενές βρετανικό δράμα, με αρκετό αισθησιασμό, που προκρίνει τη φιλολογική φύση του καθώς βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Γκρέιαμ Σουίφτ.
Ο Κόλιν Φερθ και η Ολίβια Κόλμαν προσδίδουν αξιοπιστία και κύρος στο σύνολο, όμως η σκηνοθέτιδα Εύα Χάσον προσπαθεί τόσο απεγνωσμένα να πείσει πως η ταινία της είναι σημαντική και πως έχει ειδικό καλλιτεχνικό βάρος, που υπερθεματίζει διαρκώς στα πλάνα, στη μουσική και στην αγέλαστη ένταση, αντί να εμπιστευτεί απλά τις εικόνες και την ιστορία της. Η υπερπροσπάθεια είναι που δεν αφήνει τελικά την ταινία να αναπνεύσει, παρ’ όλες τις επιμέρους αρετές και τη φροντισμένη διεύθυνση παραγωγής.
Παίζεται ακόμη
Η Μικρή Πυροσβέστης (Fireheart)
Σκηνοθεσία Τεοντόρ Τάι, Λοράν Ζεϊτούν
Ταινία κινουμένων σχεδίων από τη Γαλλία και το Βέλγιο. Από μικρή η Τζόρτζια ήθελε να γίνει πυροσβέστης, όπως ο πατέρας της. Δυστυχώς, όμως, το 1932 δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να κάνουν τέτοια επαγγέλματα. Όταν οι πυροσβέστες της πόλης εξαφανίζονται μυστηριωδώς σε μια μεγάλη φωτιά, μια χρυσή ευκαιρία παρουσιάζεται για την Τζόρτζια. Υποδύεται τον «Τζο» και γίνεται μέλος της ομάδας πυροσβεστών που συγκαλείται εκτάκτως για να σταματήσει έναν εμπρηστή. Η Τζόρτζια πρέπει να κρύψει την αληθινή της ταυτότητα, ειδικά όταν ο πατέρας της αναλαμβάνει να ηγηθεί της έρευνας. Η ταινία θα προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
