Ενας από τους καλύτερους περσινούς δίσκους της σύγχρονης σκηνής ήταν το «Pillow Shifter» της τραγουδοποιού, ερμηνεύτριας και εκτελέστριας πολλών οργάνων Demetria. Τη ζωντανή παρουσίασή του άνοιξε ένα συγκρότημα στο οποίο με έκπληξη όσοι και όσες δεν γνώριζαν είδαν την Demetria να παίζει keyboards. Το γκρουπ ήταν οι Listen It Speaks, που αποτελούνται από την ερμηνεύτρια Αναστασία Κωνσταντινίδου, τον κιθαρίστα και μπασίστα Άλκη Νίλεντ και την Demetria ως πιανίστρια και κιμπορντίστρια. Έτσι, μετά από αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία, του να έπονται, δηλαδή, οι προσωπικοί δίσκοι των μελών ενός συγκροτήματος των δικών του, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο album των Listen It Speaks «Ways to end a letter». Ένας απρόσμενα ώριμος για ντεμπούτο απολαυστικός δίσκος εναλλακτικής ανεξάρτητης ποπ, που καθιστά σχεδόν απαραίτητη μια πρώτη γνωριμία και συζήτηση μαζί τους
Η πρώτη ερώτηση είναι μόνο για την Demetria. Δεν σε καλύπτει αρκετά η προσωπική διαδρομή σου ώστε να θέλεις να εκφραστείς και μέσα από ένα γκρουπ; Και με την ευκαιρία, πόσο διαφορετικά λειτουργείς γράφοντας ένα δικό σου τραγούδι και συμμετέχοντας στη σύνθεση ενός των LIS;
Εχω την ανάγκη πολλές φορές να επικοινωνώ τη «φωνή» μου μέσα από διάφορα είδη μουσικής. Στην μπάντα αυτή βρήκα την ευκαιρία να συνδυάσω μια από τις πλευρές μου με τα οράματα των παιδιών, με αποτέλεσμα να βγει αυτή η ομαδική δουλειά. Η προσωπική μου διαδρομή ακολουθεί τα προσωπικά μου ένστικτα, τα οποία μου είναι πάντοτε αρκετά. Η διαδικασία της μπάντας είναι απλώς διαφορετική, καθώς είμαστε τρεις άνθρωποι στο δημιουργικό μέρος αντί για ένας. Έμαθα μέσα από αυτό να ακούω ιδέες και να τις οραματίζομαι, αλλά και να εμπιστεύομαι τις δικές μου με άλλους ανθρώπους.
Θα λέγατε ότι το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, εκτός φυσικά από μια πολύ καλή μουσική σχολή πανεπιστημιακού επιπέδου, είναι και ένας χώρος που ευνοεί τη δημιουργικότητα αλλά και τις συνεργασίες των φοιτητών και των φοιτητριών του;
Σίγουρα τις ευνοεί! Εκεί είναι ο χώρος όπου γεννήθηκαν πολλά δικά μας projects και είχαμε όλο τον χρόνο και την άνεση να τα εξερευνήσουμε με τους συμφοιτητές μας.
Το αρκετά ασυνήθιστο, ειδικά για ελληνικό συγκρότημα, όνομά σας έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ή απλώς σας άρεσε ως ήχος και έννοια;
Δεν θέλουμε να του δώσουμε κάποια έννοια. Το αφήνουμε ανοιχτό για να ερμηνευτεί από καθένα και καθεμία όπως νομίζει. Εμάς μας άρεσε πολύ και το διαλέξαμε μετά από μήνες brainstorming.
Το ότι ξεκινήσατε ως τρίο και συνεχίζετε έτσι οφείλεται στο ότι δεν βρήκατε τους κατάλληλους μουσικούς για τη rhythm section ή δεν σας ενδιέφερε να είστε ένα γκρουπ με τυπική σύνθεση;
Για να πούμε την αλήθεια, ποτέ δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Έτσι δέσαμε εξαρχής και το κρατήσαμε. Μας δίνει και την ευκαιρία να παίζουμε με διαφορετικά rhythm sections!
Η μουσική σας δεν είναι η συνηθισμένη indie alternative pop, καθώς οι αναφορές σας δεν περιορίζονται σε αυτό το ιδίωμα, αλλά προεκτείνονται στην τζαζ, στην κλασική μουσική, ακόμα και στο λάτιν σε κάποιες στιγμές. Αιτία γι’ αυτό είναι οι σπουδές σας ή το δημιουργικό σας ένστικτο σας οδήγησε σε ένα τέτοιο πολυσυλλεκτικό συνθετικό και ενορχηστρωτικό ύφος;
Ισως λίγο περισσότερο το δεύτερο. Η σχολή βοήθησε στη συλλογή αυτών των «εργαλείων», αλλά στη συνέχεια βασιστήκαμε στο ένστικτο και στη φαντασία μας προκειμένου να τα συνδυάσουμε όλα μαζί ως κοινό μας όραμα.
Αν στη στιχουργία της Demetria κυριαρχεί το ονειρικό στοιχείο, αντίστοιχα σε αυτήν του γκρουπ κυρίαρχη είναι η αθωότητα σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και η παιδική σε κάποιες περιπτώσεις;
Κινηθήκαμε στιχουργικά γύρω από την πρόταση «ways to end a letter» μέσα από μια εσωτερική διαδικασία που έκανε καθένας. Δεν καταλήξαμε, δηλαδή, ποτέ σε κάποιο συγκεκριμένο concept, αλλά εμπιστευτήκαμε ο ένας το ένστικτο του άλλου.
Ο τρόπος που χειρίζεστε τη φωνή πολλές φορές ξεφεύγει από την ερμηνεία και γίνεται ένα είδος «ηχητικού τείχους» από φωνητικά. Επειδή αυτό παρατηρείται και σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στα τραγούδια της Demetria, είναι κάτι σαν «σήμα κατατεθέν» του πώς όχι τόσο ενορχηστρώνετε, αλλά «στήνετε» τα τραγούδια σας;
Σίγουρα. Αυτό έχει προκύψει από την ενασχόλησή μας με την τζαζ, όπου η φωνή πολλές φορές λειτουργεί σαν όργανο, κυρίως πνευστό.
Πώς ανάμεσα στα τραγούδια σας προέκυψε και το οργανικό «Childhood», με το αξιοσημείωτο όμως γεγονός ότι η φωνή υπάρχει, αλλά λειτουργεί σαν ακόμα ένα όργανο;
Το «Childhood» δεν έχει στίχους για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή μας ταίριαζε να πάρει η φωνή τον ρόλο που τελικά πήρε και, δεύτερον, γιατί καταλήξαμε πως δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λέξεις την παιδική ηλικία.
Πείτε μου για τα τραγούδια «Dressed in green» και «Undressed in blue» που σαφώς αποτελούν ένα δίπολο, καθώς όχι μόνον οι τίτλοι τους μοιάζουν, αλλά και στον δίσκο το δεύτερο ακολουθεί το πρώτο. Ποιο είναι το περιεχόμενό τους και τι θέλει να εκφράσει, ίσως και να συμβολίσει;
Θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτά τα τραγούδια αφηγούνται μία ιστορία, της οποίας το περιεχόμενο περιγράφει τις πρώτες και τις τελευταίες στιγμές μιας πολύ έντονης εμπειρίας.
Κρίνοντας από την εμφάνισή σας ως support στη συναυλία της Demetria, σας ικανοποίησε το πώς το concept και ο ήχος του δίσκου μεταφέρονται στη σκηνή;
Οπως ισχύει και για πολλά άλλα είδη και σχήματα, τα τραγούδια μας δεν θα μπορούσαν να ερμηνεύονται το ίδιο στο στούντιο και ζωντανά. Έτσι εννοείται ότι ενορχηστρώθηκαν για τις ανάγκες της συναυλίας και του γκρουπ, κάτι το οποίο μας έδωσε μεγάλη χαρά και νιώσαμε ελευθερία να τα ερμηνεύουμε ζωντανά με ολοκληρωμένη μπάντα, όπως τα φανταζόμασταν εξαρχής.
Σκοπεύετε να παρουσιάσετε ζωντανά το album τη νέα σεζόν;
Σκοπεύουμε να κάνουμε μια μικρή περιοδεία σε διάφορα μέρη της χώρας τον χειμώνα για την παρουσίαση του δίσκου.
Και η συνέχεια; Κατ’ αρχάς, θα υπάρξει σίγουρα και, κατά δεύτερο λόγο, έχετε ήδη υλικό για τον επόμενο δίσκο;
Σίγουρα υπάρχουν πολλές ιδέες. Προς το παρόν επικεντρώνουμε στην προώθηση του δίσκου, ενώ ταυτόχρονα αναμένουμε να δούμε τι θα μας τα φέρει το μέλλον…
Ο,τι και αν είναι αυτό, κάτι με κάνει να πιστεύω ότι θα είναι το ίδιο, αν όχι και περισσότερο, ουσιώδες και αξιόλογο με τον πρώτο δίσκο των Listen It Speaks…
