Μια ιαπωνική σειρά καταστροφής, μια πανέξυπνη μεταφορά βιβλίου για τις προκλήσεις της μεσόκοπης ζωής μετά το διαζύγιο και μια διεστραμμένη σάτιρα που έχει προκαλέσει αντιδράσεις και συζητήσεις στην Αμερική, στο μικροσκόπιο της κριτικής αυτή την εβδομάδα
Το χρονικό της πυρηνικής καταστροφής στον σταθμό Φουκουσίμα το 2011
The days
Διαθέσιμο από το Netflix
Η αναπαράσταση της πυρηνικής καταστροφής της Φουκουσίμα το 2011 εκτείνεται σε οκτώ επεισόδια που πατάνε στην κλασική φόρμα των ταινιών καταστροφής, χωρίς το ψυχαγωγικό στοιχείο που είχαν οι παλιές ταινίες του Χόλιγουντ, αλλά με μια disaster porn προσέγγιση στο υλικό - κάτι ανάλογο είχαμε συναντήσει κατά κάποιον τρόπο και στο πρόσφατο «Chernobyl», που προβλήθηκε από το HBO το 2019.
Το σενάριο του «The days» δεν εμβαθύνει τόσο στην ουσία και στις κοινωνικές συνέπειες της καταστροφής, αλλά ακολουθεί γραμμικά τα γεγονότα μέσα από ένα καλοκουρδισμένο μοντάζ, που θα λειτουργούσε ακόμα καλύτερα σε μια οικονομικότερη εκδοχή τεσσάρων επεισοδίων. Οι δημιουργοί της σειράς πέτυχαν, ωστόσο, μια μετρημένη και εμπεριστατωμένη δραματοποίηση της πυρηνικής καταστροφής, εστιάζοντας στο θάρρος των ανδρών που είχαν βάρδια στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό την αποτρόπαια στιγμή που χτύπησε η συμφορά, οι οποίοι παρέμειναν στις θέσεις τους για μέρες προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ο ισχυρός υποθαλάσσιος σεισμός στην Ιαπωνία προκάλεσε ένα ολέθριο τσουνάμι που κατέστρεψε τις γεννήτριες έκτακτης ανάγκης του εργοστασίου και μόνο μια πράξη αυτοθυσίας θα μπορούσε να αποτρέψει την ολική κατάρρευση.
Ενώ το «Chernobyl» διερευνούσε την κουλτούρα της συγκάλυψης, το «The days» στέκεται στην ανθρώπινη θυσία και στον καθημερινό ηρωισμό, μέσα από μια δραματουργική καταγραφή των κινδύνων που εγκυμονεί η πυρηνική ενέργεια.
Μια ηδονοβλεπτική κατάβαση στη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας του θεάματος
The idol
Διαθέσιμο από HBO / Vodafone TV
Μια προκλητική σειρά για τους εφιάλτες που εγκυμονεί ο λαμπερός κόσμος της βιομηχανίας του θεάματος. Ο νεποτισμός του Χόλιγουντ συναντά τις σύγχρονες ερωτικές εμμονές και την ψυχολογική βία των ακριβών συνοικιών της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ. Ο Sam Levinson (γιος του σκηνοθέτη Barry Levinson) σκηνοθετεί μια σειρά με πρωταγωνίστρια τη Lily Rose-Depp (κόρη του Johhny Depp) στον ρόλο μιας διασημότητας της pop, η οποία φέρνει αμυδρά στον νου την Britney Spears. Η νεαρή τραγουδίστρια πασχίζει να επανέλθει στην επικαιρότητα ύστερα από μια σκοτεινή περίοδο, όπου η απώλεια της μητέρας της την οδήγησε σε σοβαρό νευρικό κλονισμό. Την ίδια στιγμή μάνατζερ, συνεργάτες, στιλίστες και παρατρεχάμενοι διαχειριστές της δημόσιας εικόνας της προσπαθούν να της δείξουν τον σωστό δρόμο. Η μοίρα θα φέρει τη νεαρή σταρ στο στενό περιβάλλον ενός ύποπτου ιδιοκτήτη νυχτερινού club, τον οποίο υποδύεται ο Abel Tesfaye, που δεν είναι άλλος από τον αστέρα της R’n’B με το όνομα The Weeknd. Ο αινιγματικός τύπος θα τη σαγηνεύσει και θα την παρασύρει σε μια ομάδα που θρέφεται από σεξουαλικές διαστροφές και ασκεί ψυχολογικό έλεγχο.
Η σειρά, που παρουσιάστηκε στις Κάννες, είναι η πιο πολυσυζητημένη της χρονιάς. Ο σκηνοθέτης θεωρεί ότι κάνει ένα μεταμοντέρνο «Black swan» με επιρροές από το σινεμά του Nicolas Reffn («Neon Demon») που θα προκαλέσει σοκ στα ήθη. Όμως η έλξη της ηρωίδας για τον μυστηριώδη άντρα είναι πιο αδιάφορη και απ’ το «50 shades of grey». Ο Weeknd νομίζει ότι ενσαρκώνει τη σκοτεινή πλευρά των απαγορευμένων ηδονών, αλλά θυμίζει κακέκτυπο του Mickey Rourke από την «Άγρια ορχιδέα» με ενημερωμένες ατάκες για το 2023. Τελικά, το μπερδεμένο ιδεολογικά και αμφιβόλου αισθητικής πορνογραφικό Insta-παραμύθι όχι μόνο δεν εξερευνά την παρακμή της αφθονίας και τη σύγχρονη κρεατομηχανή της σοουμπίζ, αλλά καταλήγει να γίνεται μια αντιφατική ηθικά softcore τηλεσειρά, που ενώ υποδηλώνει ότι η βιομηχανία βλέπει τις νεαρές σταρ ως θηράματα, σε υποχρεώνει να παρακολουθήσεις την ιστορία με τη ματιά του αρπακτικού και του ηδονοβλεψία της βίας.
Μια γυναίκα εγκαταλείπει τον πρώην σύζυγό της μόνο του με τα παιδιά τους
Fleishman is in trouble
Διαθέσιμο από Disney+
Το ομώνυμο μυθιστόρημα της Taffy Brodesser-Akner, που κυκλοφόρησε το 2019, μεταφέρεται με ανέλπιστη χάρη και εξυπνάδα στη μικρή οθόνη. Το «Fleishman is in trouble» είναι τόσο οξυδερκές στην ανάπτυξή του και αξιοποιεί με τόση ευγλωττία τις παρατηρήσεις του στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, που γίνεται αληθινά εθιστικό. Ο Toby Fleishman χώρισε από τη σύζυγό του ύστερα από 15 χρόνια έγγαμου βίου και τώρα καλείται να διαχειριστεί τις ανάγκες των παιδιών, με τις διαπραγματεύσεις για την επιμέλειά τους να είναι γεμάτες πικρία και ένταση, κάτι που επιβαρύνει τη νέα σεξουαλική ελευθερία που απέκτησε μετά τον χωρισμό. Όλα ξεκινούν όταν ο Τόμπι ξυπνάει ένα πρωί και ανακαλύπτει ότι η Ρέιτσελ έχει αφήσει τα παιδιά στο διαμέρισμά του για το σαββατοκύριακο, αν και ήταν η σειρά της να τα έχει. Και πλέον δεν είναι διαθέσιμη στο τηλέφωνο, στα e-mails ή οπουδήποτε αλλού. Αρχικά, φαίνεται πως πρόκειται για μια στιγμή απερισκεψίας, αλλά η δυσφορία αυξάνεται καθώς οι μέρες γίνονται εβδομάδες και δεν έρχεται κανένα μήνυμα.
Το «Fleishman is in trouble» μαζί με το «Gone girl» του Φίντσερ είναι οι δύο δημιουργίες που αξίζουν κάθε έπαινο για τον εγκιβωτισμό του σύγχρονου γάμου, για την ανατροπή των κλισέ περί μητρικών ενστίκτων, για την προσέγγιση της μελαγχολίας που φέρνει η μέση ηλικία. Πρόκειται για ένα πικρό εγχειρίδιο σχέσεων και αστικής αποξένωσης που στοχεύει ιδίως στην Generation X (σήμερα είναι γύρω στα 40 με 50), με τον Τζέσε Άιζενμπεργκ σε μεγάλα κέφια να αξιοποιεί στο έπακρο τη νευρωτική περσόνα του και να εκφράζει την καταπιεσμένη οργή του σε μια ώριμη και υπολογισμένη ερμηνεία.
