Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Κριτική Κινηματογράφου / Πολ Σρέιντερ εναντίον Σπύρου Ιακωβίδη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κριτική Κινηματογράφου / Πολ Σρέιντερ εναντίον Σπύρου Ιακωβίδη

COVER CINEMA

Τα συνολικά εισιτήρια δεν έχουν πέσει σε σχέση με την περσινή αντίστοιχη περίοδο. Τα θερινά σινεμά προσφέρονται για γαλλικές κομεντί, arthouse δημιουργίες του φεστιβαλικού κυκλώματος και ξέγνοιαστες κωμωδίες. Τα θρίλερ και οι ταινίες του φανταστικού γενικότερα είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο στις θερινές πρεμιέρες. Αυτή την εβδομάδα έχουμε άλλο ένα υπαρξιακό δράμα του Πολ Σρέιντερ, ένα ιδιαίτερο και ειρωνικό εγχώριο φιλμ, ένα ενδιαφέρον γαλλικό μελόδραμα και δύο κάκιστες αμερικανικές κωμωδίες που στοχεύουν σε ώριμο ηλικιακά κοινό

Ενας μοναχικός άνδρας αντιμετωπίζει το ένοχο παρελθόν του

Master gardener ***

Σκηνοθεσία: Πολ Σρέιντερ

Πρωταγωνιστούν: Τζόελ Έτζερτον, Σιγκούρνι Γουίβερ, Κουιντέσα Σουίντελ

MASTER GARDENER

Η αυστηρή ιδιοκτήτρια μιας έπαυλης (Σιγκούρνι Γουίβερ) ζητάει από τον φροντιστή του πλούσιου κήπου της (Τζόελ Έτζερτον) να προσλάβει ως βοηθό την ανιψιά της. Η μικρή έχει μπλέξει με τις λάθος παρέες και ίσως η ενασχόληση με τα άνθη μπορεί να της δώσει έναν στόχο στη ζωή. Ο Πολ Σρέιντερ είναι ένας από τους δυο-τρεις πιο σημαντικούς Αμερικανούς σεναριογράφους που βγήκαν μετά τη δεκαετία του ’70. Το «Master gardener» είναι το τρίτο μέρος μιας άτυπης τριλογίας από στοχαστικά πορτρέτα τσακισμένων ανδρικών χαρακτήρων, οι οποίοι, σε μια απόπειρα ηθικού εξαγνισμού, έρχονται αντιμέτωποι με το σκοτεινό παρελθόν τους. Προηγήθηκαν ο θρησκευτικός υπαρξισμός του «First reformed» (2017) με τον Ίθαν Χοκ στον ρόλο ενός πάστορα και το «Card counter» (2021) με τον Όσκαρ Άιζακ στον ρόλο ενός μεθοδικού τζογαδόρου.

Αυτή τη φορά ο Τζόελ Έτζερτον αναλαμβάνει τον ρόλο του μοναχικού άνδρα που αντιμετωπίζει τους σκελετούς του παρελθόντος στην προσπάθεια να σώσει κάποιον που δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια - μια σταθερή εμμονή του Σρέιντερ σε σενάρια που έδωσε σε άλλους («Taxi driver», 1976) ή που τα σκηνοθέτησε ο ίδιος («Hard core», 1978).

O Πολ Σρέιντερ τώρα αφήνει το τετράγωνο κάδρο και αφηγείται σε widescreen μια απαιτητική ιστορία που ακολουθεί τα ηθικά διλήμματα ενός άνδρα που στοιχειώνεται από το ρατσιστικό του παρελθόν. Από τον βίαιο τρόπο ζωής και τον φασιστικό βίο της νιότης του, ο ήρωας έχει κάνει ολική μεταστροφή και πλέον φροντίζει τα άνθη και περιποιείται τους κήπους μιας έπαυλης. Η φιλοσοφία του καλβινισμού, το στοιχείο της ενοχής και η αυτοκαταστροφική προσέγγιση στην αυτοδικία είναι στοιχεία που τα έχει εξερευνήσει πολύ καλύτερα στο παρελθόν ο Πολ Σρέιντερ. Το «Master gardener» είναι η πιο αδύναμη από τις τρεις τελευταίες ταινίες του, καθώς ο λουθηρανός σκηνοθέτης στο παρελθόν έχει επεξεργαστεί πιο περίτεχνα τις «μπρεσονικές» του επιρροές και έχει σκάψει πιο βαθιά σε αντίστοιχους λιγομίλητους αντιήρωες. Οι κεντρικοί χαρακτήρες της ταινίας δεν είναι τόσο ολοκληρωμένοι όσο εκείνοι του αριστουργηματικού «First reformed», αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η ταινία δεν έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Άλλωστε, ο Αμερικανός δημιουργός τα τελευταία χρόνια έχει αγγίξει το αποκορύφωμα του στιλ του με το αυστηρό ύφος και την απόλυτη διαύγεια των ιστοριών του. Ειδική μνεία στην αρχοντική και εύθραυστη παρουσία της Σιγκούρνι Γουίβερ, παρά το γεγονός ότι ο χαρακτήρας της έμεινε σχετικά ημιτελής.

https://www.youtube.com/watch?v=Auhn_u3kQhA

Η αναζήτηση του εξαφανισμένου γιου από την αιώνια Ελληνίδα μάνα

Black stone **1/2

Σκηνοθεσία: Σπύρος Ιακωβίδης

Πρωταγωνιστούν: Ελένη Κοκκίδου, Νέγρος του Μοριά, Γιώργος Τζούλιο Κατσής

BLACK STONE

Δύο κινηματογραφιστές πέφτουν τυχαία πάνω στην κυρία Χαρούλα. Πρόκειται για μια τυπική Ελληνίδα νοικοκυρά, η οποία αναζητά τα ίχνη του γιου της που έχει εξαφανιστεί χωρίς λογική εξήγηση. Η κυρία Χαρούλα φροντίζει τον άλλο της γιο, που είναι ανάπηρος, και φέρεται με ερειστικό και άξεστο τρόπο. Οι κάμερες του αινιγματικού συνεργείου καταγράφουν τις κινήσεις τους μέσα στο διαμέρισμά τους. Στην αναζήτηση θα βοηθήσει και ένας Ελληνοαφρικανός ταξιτζής (ευχάριστη έκπληξη η ερασιτεχνική ερμηνεία του Νέγρου του Μοριά), που έχει το θάρρος να κάνει τις ερωτήσεις στους ανθρώπους της πιάτσας και το όχημα να ανοίξει γεωγραφικά την πλοκή.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης επιχειρεί μια ανορθόδοξη κωμωδία καταστάσεων εκμεταλλευόμενος το φορμά του ψευδοντοκιμαντέρ - κάτι που δεν έχει ευδοκιμήσει ποτέ στη χώρα μας. Η αναζήτηση του χαμένου γιου θα οδηγήσει σε μια παράξενη ακτιβιστική οργάνωση και σε μια ιστορία οικονομικής απάτης μέσω του Δημοσίου. Η ταινία πετυχαίνει διάνα σε μερικές πικρές παρατηρήσεις στα κλισέ του μικροαστισμού και στον τρόπο που διαχειρίζεται τον καθημερινό ήπιο ρατσισμό. Επίσης, διαθέτει την άψογη ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου και κρύβει μια αναπάντεχη ανατροπή στο μανίκι της, αλλά στο σύνολό της δεν είναι όσο έξυπνη και ανατρεπτική όσο νομίζει πως είναι. Θα εκτιμηθεί όμως από ένα κοινό που αναζητά offbeat εναλλακτικές ιστορίες (όπως ήταν το «Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ») και παρά τις αδυναμίες της σε επίπεδο ανάπτυξης, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ταινία που προέκυψε από μεράκι και αγάπη των συντελεστών για την ιδέα τους.

https://www.youtube.com/watch?v=2RPFkcd9RPs

Γαλλικό μελόδραμα με τη Λέα Σεϊντού σε μεγάλη φόρμα

Ενα όμορφο πρωινό (Un beau matin) ***

Σκηνοθεσία: Μία Χάνσεν-Λοβ

Πρωταγωνιστούν: Λέα Σεϊντού, Πασκάλ Γκρεγκορί, Μελβίλ Πουπό

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΡΩΙΝΟ

Μια γυναίκα στο Παρίσι, που εργάζεται ως διερμηνέας, φροντίζει τον πατέρα της που πάσχει από κάποια ανίατη ασθένεια, ενώ μεγαλώνει μόνη της την 8χρονη κόρη της. Η ζωή της θα αλλάξει όταν θα συναντήσει τον Κλεμάν, έναν παλιό φίλο που ασχολείται με την Κοσμοχημεία. Ο γοητευτικός Κλεμάν είναι παντρεμένος με παιδί, αλλά αυτό δεν θα σταθεί εμπόδιο για να ξεκινήσουν οι δυο τους μια παθιασμένη σχέση.

Η Μία Χάνσεν-Λοβ (μαθήτρια και σύντροφος του Ολιβιέ Ασαγιάς) σκηνοθετεί ένα ανθρωποκεντρικό μελόδραμα με φροντίδα και τρυφερότητα, χωρίς να ολισθαίνει σε συναισθηματικά ξεστρατίσματα. Η δημιουργός έχει την τύχη να έχει για πρωταγωνίστρια τη Λέα Σεϊντού, η οποία, με τη σχεδόν διαστημική ομορφιά της, καταφέρνει και απογειώνει κάθε σκηνή παίζοντας με το σώμα και εκμεταλλευόμενη το θολό βλέμμα της. Η Χάνσεν-Λοβ περιγράφει την τεθλασμένη γραμμή ευτυχίας της ζωής και την ανάγκη για προσαρμογή ως μέθοδο επιβίωσης. Τούτου λεχθέντος, αυτή δεν είναι η ιστορία μιας γυναίκας που ορίζεται από τους άνδρες γύρω της και η σκηνοθέτιδα διαθέτει μεγάλη διορατικότητα ως προς την ανθρώπινη καρδιά για να μας προσφέρει μια ευκολοχώνευτη φεμινιστική ανάγνωση, από αυτές που συναντάμε στις αμερικανικές ταινίες του είδους. Η Σεϊντού δεν παίζει ένα θύμα της αναποφασιστικότητας, αλλά μια γυναίκα μοναχική, με τις επιθυμίες της να υπερισχύουν της υπερηφάνειας. Και είναι καταπληκτική όταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλάζουν από τη σιωπηλή απογοήτευση που της προκαλεί η ανακοίνωση του Κλεμάν ότι επιστρέφει στη γυναίκα του ή όταν ακούει με ανήσυχη αφοσίωση τις παρεκτροπές του πατέρα της, αναζητώντας κομμάτια νοήματος για να πιαστεί και να τον βοηθήσει να ολοκληρώσει τις σκέψεις του.

https://www.youtube.com/watch?v=TQTZximVyS0

Τέσσερις έμπειροι ηθοποιοί πασχίζουν να δώσουν ζωή σε ένα άψυχο σενάριο

Να σου γνωρίσω τους γονείς μου (Maybe I do) *1/5

Σκηνοθεσία: Μάικλ Τζέικομπς

Πρωταγωνιστούν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Ντάιαν Κίτον, Σούζαν Σάραντον, Γουίλιαμ Μέισι

ΝΑ ΣΟΥ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

Η Μισέλ και ο Άλεν αποφασίζουν ότι είναι καιρό μαζί και έφτασε η ώρα που θα πρέπει να παντρευτούν, αλλιώς θα πρέπει να χωρίσουν (το δίλημμά τους είναι τόσο επιφανειακό όσο το περιγράφω). Φέρνουν λοιπόν σε επαφή τους γονείς τους για ένα οικογενειακό δείπνο. Όμως τα δύο ζευγάρια των μελλοντικών πεθερών έχουν συνάψει εξωσυζυγικές ή πλατωνικές σχέσεις μεταξύ τους και δεν γνωρίζουν ότι θα συναντηθούν για πρώτη φορά όλοι μαζί.

Είναι μεγάλο κατόρθωμα να έχεις από τη μία τον Ρίτσαρντ Γκιρ και τη Σούζαν Σάραντον στον ρόλο εραστών και από την άλλη την Ντάιαν Κίτον και τον Γουίλιαμ Μέισι σε ρόλο παντρεμένων που αναζητούν στα κρυφά λίγο ρομαντισμό και να τους αφήνεις ανεκμετάλλευτους, χωρίς σκηνοθετικές οδηγίες, χωρίς ρυθμό στον διάλογο και χωρίς φροντισμένη πλανοθεσία. Είναι εντυπωσιακό το πόσο απούσα είναι η σκηνοθεσία από αυτό το φιλμ, που φαίνεται ότι είχε όλα τα προσόντα για μια τρυφερή, έστω, κομεντί, που θα άφηνε και δυο-τρεις αξιομνημόνευτες σκηνές να πάρει μαζί του ο θεατής μετά το τέλος. Ούτε γουντιαλενική φλέβα (της εποχής του «Husbands and wives») μπορεί να βρει ο Τζέικομπς, ούτε την ενδοσκόπηση έπειτα από πολυετείς γάμους μπορεί να αναδείξει, ούτε καν ξέρει πώς να καθοδηγήσει μέσα σε ένα σπίτι αυτούς τους τέσσερις εξαιρετικούς ηθοποιούς. Το αποτέλεσμα είναι άνευρο και άγευστο, με μια επιπλέον ενοχλητική νότα συντήρησης και ηθικολογίας σχετικά με τα ιερά δεσμά του γάμου. Κρίμα.

https://www.youtube.com/watch?v=VtReuhQQLFw

Πλήρως αποτυχημένη μαύρη κωμωδία με γκανγκστερικά αστεία

Mafia mamma *

Σκηνοθεσία: Κάθριν Χάρντγουικ

Πρωταγωνιστούν: Τόνι Κολέτ, Μόνικα Μπελούτσι, Εντουάρντο Σκαρπέτα

MAFIA MAMMA

Η Κριστίν, μια μεσόκοπη γυναίκα που πνίγεται αθόρυβα μέσα στη ρουτίνα της, δέχεται μια αναπάντεχη κλήση από ένα χωριό στην Ιταλία με την οποία της ανακοινώνεται ο θάνατος του παππού της. Στην κηδεία θα ανακαλύψει ότι η οικογένειά της ανήκει στην Κόζα Νόστρα και ο παππούς της δεν ήταν οινοποιός, όπως νόμιζε, αλλά αρχιμαφιόζος.

Μια κωμωδία για όλη την οικογένεια, που παίζει με τα αρχαία στερεότυπα της μαφίας σε αντιδιαστολή με τις νευρώσεις των αθώων ανθρώπων της πόλης, στην παράδοση του «Analyze this». Η Κολέτ κάνει ό,τι μπορεί για να προκαλέσει γέλιο στον ρόλο μιας γυναίκας που της έρχεται αναπάντεχα η κληρονομιά της ηγεσίας μιας εγκληματικής οργάνωσης, όμως το «χαμηλοτάβανο» σενάριο δεν αφήνει περιθώριο για τίποτα έξυπνο και εξαντλείται σε γκάφες, παρανοήσεις και παιδαριώδη δράση. Ούτε καν η σχέση της Κριστίν με την Μπιάνκα -η Μόνικα Μπελούτσι σε ρόλο μοιραίας Ιταλίδας χήρας- προκαλεί ένα αστείο της προκοπής. Πραγματικά, δεν υπάρχουν καμία ποιότητα και ούτε μια πιστευτή στιγμή σ’ αυτή τη φάρσα που κάνει τη μαφιόζικη κωμωδία του 1999 «Mickey blue eyes» να μοιάζει με τον «Νονό». Είναι αναπάντεχη η κατηφόρα της καριέρας της Κάθριν Χάρντγουικ, γιατί, ενώ ξεκίνησε ελπιδοφόρα με το «Thirteen» και πέρασε στο mainstream με το «Twilight», δεν κατάφερε να ξαναβρεί ποτέ τα πατήματά της.

https://www.youtube.com/watch?v=FD1YoZ35rHA

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL